W pierwszych chwilach przemiany w muzułmanina V. Kende, związany przysięgą wierności Państwu Islamskiemu i aresztowany pod zarzutem przygotowywania aktów terrorystycznych, znalazł się w środku niewidzialnej sprzeczności. Skomplikowane zasady islamu, które wymagają wielu lat studiów, oraz złożony system subkultury religijnej wprawiają w zakłopotanie wielu neofitów, jak to się stało z młodym mężczyzną z Kecskemét. Z etapów podróży V. Kende, które można prześledzić w społecznościach islamskich na Węgrzech, wyraźniej wyłaniają się niuanse świata muzułmańskiego, a także może służyć jako wyjaśnienie, czym mógł być „narkotyk bramy”, który uwięził zmieszany młody człowiek.
Ze względu na bardziej swobodny, mniej zinstytucjonalizowany charakter praktyk religijnych islamu na Węgrzech, istnieje kilku niekontrolowanych i samozwańczych nauczycieli, za którymi wielu naiwnie podąża. Pod wpływem takiej grupy dwudziestojednoletni V. Kende pisał kpiące wiadomości do przewodniczącego Węgierskiej Wspólnoty Islamskiej. Jednym z takich „nieznanych mistrzów” jest urodzony w Libanie Nidal Abiad, który jest jednym z internetowych imamów sekty salafitów, wahhabi – lub, jak to kpiąco nazywa się w szerszej węgierskiej społeczności muzułmańskiej: jej fotelowego kalifa. Pod jego nadzorem działa grupa muzułmańska wioska na Facebooku, do której każdy może swobodnie dołączyć. Bez kontroli, bez ograniczeń. Na tym interfejsie regularnie pojawiają się posty o skrajnym tonie, krytykujące inne szkoły myślenia i dyskredytujące je.
Wahabizm reprezentuje najbardziej skrajną i ekskluzywną islamską ortodoksję. Jego wyznawcy to „prawdziwi” muzułmanie, to ci, którzy naprawdę podążają za prorokiem, bez dewiacji i dzikich popędów. Ta „prawdziwa” wiara islamska była wylęgarnią antyzachodnich aspiracji fundamentalistycznych, a duchowość i duchowe podłoże współczesnego terroryzmu również wywodzi się z tej sekty.
ISIS, Al-Kaida i Boko Haram podążyły ścieżką wahhabizmu i są ściśle powiązane z siłami politycznymi, które finansują wahhabizm. Najbardziej ekstremalnymi odgałęzieniami dzisiejszego wahhabizmu nie są kongregacje religijne stworzone do zaspokajania czysto duchowych potrzeb, ale polityczne wytwory .
Jest czymś więcej niż zwykłą religią: jawi się jako wyraźny polityczny i religijny kontrapunkt. Ideologia wrogo nastawiona do wszystkiego, co nie jest z nią tożsame. Nie rozróżnia muzułmanina, który wyznaje „herezje” inne niż nauki ideologiczne, od chrześcijanina, ponieważ obaj są gorsi i obaj pójdą do piekła. W islamie wiara oznacza również władzę i autorytet. Wszędzie tam, gdzie pojawia się zalążek wahhabizmu, od razu rozpoczyna się zaułkowa walka z Iranem, który reprezentuje szyicki islam, i Turcją, która integruje kilka nurtów, a także ma status mocarstwa średniego. Dla często pozbawionych korzeni zborów islamskich w Europie kwestie finansowania, przynależności religijno-politycznej i duchowej legitymacji są kluczowe. Jeśli nie mają tych zasobów, stają się nieistotne. Jednak wiąże się to również z uzależnieniem od zasobów.
Radykalna natura wahhabizmu i jego „prosta krawędź” i „hardkorowa” natura, która unika wszelkiego rodzaju mistycyzmu i sufizmu, oferuje błyskawiczne przystosowanie dla niepewnego siebie neofity, który właśnie został muzułmaninem, który nie ma jeszcze swojego własnej rutyny praktyk religijnych i który od pierwszej minuty otrzymuje samoświadomość doskonałości i wyższości.
Miklós Ahmed Kovács, imam Węgierskiej Wspólnoty Islamskiej, który rozmawiał z naszą gazetą, powiedział, że „ w tej skrajnej grupie, w muzułmańskiej wiosce, są ostrożni, najwyraźniej nie zachęcają do przemocy, ale każdy, kto zna tę islamską sektę, wie że wahhabizm jest wejściem na drogę radykalizacji, jak ecstasy czy marihuana dla uzależnionego od heroiny. Jedno wynika z drugiego ”
Wahabizm jest narkotykiem prowadzącym do terroryzmu. Jednak z definicji przemoc nie będzie zachęcana w grupie publicznej - wyjaśnia i przypomina: V. Kende rozmawiał też z Państwem Islamskim (ISIS) na zamkniętych czatach, ale według niego takie grupy nadają się do zakładania fundamentów swojej ideologii w zainteresowanym pod tytułem nauczania religii.
W tej grupie kilku komentatorów zdezorientowanych na poziomie religijnym, ideologicznym i psychologicznym komentuje „przemówienie”. Nierzadko zdarza się, że komentator, którego publiczna ściana na Facebooku wyświetla jednocześnie katolicki kicz, new age i radykalny islam (na przykład propagandę islamistycznej organizacji terrorystycznej Hamas). Miklós Ahmed Kovács zwraca uwagę, że w tych wirtualnych społecznościach nie ma sprzężenia zwrotnego, więc uczestnicy mogą swobodnie interpretować nauki wahhabickiego imama Nidala Abiada, nawet jako potwierdzenie własnych złych pomysłów. V. Kende był członkiem tego wirtualnego meczetu wahabickiego, polubił i skomentował kilka postów o treści religijnej. Ostatnio jednak jego „członkostwo w klubie” zostało zakończone.
W wahhabizmie, według niego, nawet filister, któremu się nie powiodło, może znaleźć życiowy cel, dzięki któremu może wznieść się ponad „lepszych” i pogardzać nimi.
A. Kende nie miał kulturowego stosunku do islamu. Nie mógł odczuć gniewu i nienawiści świata islamskiego, ponieważ należał do wyższej klasy średniej dużego wiejskiego miasta, którego ojciec był znanym prawnikiem. Nigdy nie był bez. Kende poradził sobie z frustracją i porażką swojego wieku z fundamentalistycznym islamem. To była niebezpieczna gra.
Cały artykuł można przeczytać tutaj: hirado.hu / autor: Péter Markovics, Márton D. Szerencsés
Zdjęcie na okładce: Zdjęcie: V. Kende/Facebook
