W ostatnich latach dużo rozmawialiśmy o wakacjach, które za kilka dni rozpoczną się w Budapeszcie. Podobnie jak w przypadku wszystkiego innego, wiele osób postrzega nadejście Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego, NEK, na różne sposoby. Są tacy, którzy po prostu zostawiają go zimnym, są tacy, którzy są przeciwko niemu, i są tacy, którzy są entuzjastami, może nawet jego fanami. Jakie aspekty tego wydarzenia warto rozważyć? Cytujemy myśli ks. Miklósa Molnára.
Chociaż dla mnie oczywiście płaszczyzna duchowa jest najważniejsza, ale teraz zacznijmy od bardziej powierzchownej strony, a potem wstańmy! Jak wszystkie światowe wydarzenia, Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, NEK, może służyć reputacji Węgier na świecie. Tak, czy to olimpiada, mistrzostwa świata, czy zwykła wizyta papieska, jeśli spojrzymy na to wśród zakonników, jeśli spojrzymy na to wśród niewierzących, ten kongres może mieć również wpływ, dzięki któremu wielu ludzi może poznać nasz kraj. Poza materialnym może to być również ważne, ponieważ można tworzyć relacje, z których mogą się później otworzyć zupełnie nowe perspektywy, z nowymi sojusznikami, nowymi możliwościami w wielu dziedzinach życia, od edukacji po inwestycje, niezależnie od tego, czy spojrzymy na to z perspektywy społecznej, czy osobisty poziom.
Idąc dalej, dobrze jest zauważyć, że NEK to nie tylko święto katolików.
Zaprasza też wszystkich do rozpoczęcia dialogu. Na dzisiejszych Węgrzech gdzieś załamuje się komunikacja między pewnymi grupami interesu lub grupami zasad. Coraz mniej słyszymy swoje słowa i myśli. Rozdziera nasze społeczeństwo i sprawia, że nie możemy korzystać nawet z dóbr, które moglibyśmy wspólnie eksploatować. Rozumiem przez to również, że jako ksiądz często napotykam problem polegający na tym, że wielu ludzi nie rozumie intencji Kościoła. Chociaż staralibyśmy się pomóc społeczeństwu na wielu polach, wiele osób już jest podejrzliwych wobec naszych działań, więc albo nie korzysta z naszej pomocy, albo korzysta z niej w minimalnym stopniu. Oczywiście mam na myśli również to, że wielu ludzi chce się z nami połączyć tylko na poziomie ezoterycznego show, podczas gdy my chcemy pomóc im połączyć się z żywym Bogiem! Kongres chce również dać im szansę na lepsze poznanie nas i podjęcie współpracy na rzecz rozwoju społeczeństwa.
Źródło: vasarnap.hu/illustráció
Jaka jest istota tego cyklu kongresów? Celem, dla którego została powołana, było przybliżenie światu „świętej tajemnicy wiary” katolików. Innymi słowy, abyśmy wszyscy zostali zaproszeni na to, co Biblia nazywa „Zaślubinami Baranka”, to znaczy na spotkanie z Jezusem, poznanie Go i byśmy mogli z miłością odpowiedzieć na tak, które mi powiedział. Cały sens i cel polega na tym, że nie chcemy tylko zatrzymać dla siebie tego powierzonego nam skarbu, ale chcemy go dać wszystkim, bo po to Jezus powołał Kościół.
To modlitwa przepełnia organizację i sam kongres, aby ten cud narodził się wśród nas nie ludzkim wysiłkiem czy sprytem, ale „mocą Ducha”.
Tak też możemy interpretować jego motto: „Wszystkie moje źródła pochodzą od Ciebie”, ponieważ w Piśmie Świętym odnosi się to do Jerozolimy, czyli w sensie nowotestamentowym do naszej relacji z Bogiem, z której wszystko, co Kościół jest dobre dla pochodzi z.
Wreszcie, być może powinniśmy zastanowić się, co to święto oznacza dla nas, Węgrów! Pierwszy kongres, jaki zorganizowano w naszym kraju, odbył się jeszcze przed wojną światową. Po iw trakcie wielu narodowych tragedii i trudów. Właściwie w 900. rocznicę śmierci naszego króla świętego Istvána. Obecny, który byłby setną rocznicą Trianon, również przeżywał wiele trudności. Myślę, że wszystko ma przesłanie dla naszego narodu: tak jak król św. Szczepan oddał nas w ręce Maryi Panny, staliśmy się niejako dziećmi Maryi. To z kolei oznacza również, że chociaż możemy doświadczać wielu złamań, jeśli znosimy nasze cierpienia w Chrystusie, sami możemy stać się ofiarą eucharystyczną, to znaczy możemy przyłączyć się do ofiary krzyża, która jako jedyna może przezwyciężyć śmierć.
Mówiąc prościej, być może ten kongres nauczy nas, Węgrów, jak żyć w poświęceniu, a jednocześnie tworzyć wieczne dzieło. Jak możemy stać się pokarmem dla świata, który rodzi się nie z pozbawienia czegoś, ale z poddania się, a więc łączy nas z wiecznymi wartościami.
Źródło: vasarnap.hu
Wyróżniony obraz: infostart.hu
