77 lat temu łucznicy zastrzelili Sárę Salkaházi, beatyfikowaną przez Stolicę Apostolską 15 lat temu w 2006 roku, do lodowatego Dunaju razem z pięcioma zakonnicami.
Sara Salkaházi urodziła się 11 maja 1899 roku w Kassa. Pierwotnie nazywała się Sarolta Klotild z Schalkház.
Młodość Sáry ukazywała próby utalentowanej osoby szukającej swojego miejsca. Uzyskała dyplom nauczyciela, ale uczyła tylko przez rok. Kiedy część kraju została włączona do Czechosłowacji na mocy traktatu pokojowego z Trianon, świadomie pogodziła się z losem mniejszości. Jako potomek rodziny hotelarskiej studiował introligatorstwo, a następnie pracował w sklepie z kapeluszami swojej siostry. Był także dziennikarzem, pisarzem i redaktorem gazety. Na wielkie różnice społeczne starała się odpowiadać z wielką wrażliwością społeczną poprzez swoje publikacje i pracę organizacyjną dotyczącą dziewcząt i kobiet.
W 1927 r. spotkał braci społecznych, którzy osiedlili się w Kassie. Ukończył organizowany przez nich kurs społeczno-społeczny, a duchem coraz bardziej zbliżał się do ducha Towarzystwa Braci Społecznych założonego na Węgrzech przez Margit Slachta w 1923 roku.
W 1929 roku wstąpił do Towarzystwa Braci Społecznych, które kontynuuje dawny ideał monastyczny w nowoczesnej formie. Najpierw zorganizował pracę Karitásza w Kassie, następnie w sierpniu 1937 przeniósł się na stałe do Budapesztu. W domu matki zawsze stawiano go na stanowisku, że nie ma mężczyzny na to stanowisko. W ciągu jednego roku był aktywny w osiemnastu różnych obszarach pracy.
Śluby wieczyste złożył w dniu Pięćdziesiątnicy 1940 r. Hasło:
"Alleluja! Ecce ego, mitte me!” (Oto jestem, wyślij mnie!) W 1942 r. - kiedy wielu ludzi w wyniku niemieckiej przyjaźni przyjęło swoje oryginalne niemieckie imiona - zmienił nazwisko na Salkaházira.
Margit Slachta i Towarzystwo Braci Społecznych wszelkimi środkami walczyli z zalewającym kraj narodowosocjalistycznym fuksem. Wiązało się to z poważnym ryzykiem, które bracia świadomie podjęli. Brat Sára zapisał w swoim dzienniku w kwietniu 1940 r.: „...nie powinienem bać się tortur, powinienem przyjmować małe słabości fizyczne, powinienem cieszyć się śmiercią”.
Bracia społeczni brali udział w ratowaniu prześladowanych – co wymagało niemałej odwagi. Około tysiąca osób zawdzięcza im życie, z czego blisko setka osobiście bratu Sárze. Wszystkie domy Kompanii w Budapeszcie i na wsi były pełne kryjówek wyposażonych w fałszywe papiery. 27 grudnia 1944 r. Arrowmen otoczyli dom robotnic na ulicy Bokréta, którym kierował brat Sára. Poszukiwali Żydów i zatrzymali cztery podejrzane osoby oraz nauczycielkę religii Vilmę Bernovits. Brata Sáry nie było w tym momencie w domu, przyszedł tylko po ostatnie słowo. Mógł uniknąć aresztowania, ale tego nie zrobił. Jako odpowiedzialny zarządca domu został również odciągnięty i według naocznego świadka cała szóstka została rozebrana do lodowatego Dunaju u podnóża Mostu Wolności tego samego wieczoru, rozebrana do naga. Na minutę przed egzekucją brat Sára ukląkł, zwracając się w stronę swoich morderców i wznosząc wzrok ku niebu, uczynił nad sobą wielki krzyż. Bóg przyjął jego ofertę życia, jego ofiara życia została spełniona.
W 1972 roku Instytut Yad Vashem w Jerozolimie zaliczył go do grona Sprawiedliwych wśród Narodów Świata za bohaterską działalność ratującą życie.
W 1996 r. Minister Spraw Wewnętrznych Republiki Węgierskiej przyznał bratu Sárze pośmiertną „Odznakę Męstwa” w uznaniu jego odważnego zachowania i pozycji. Pamięć o nim upamiętniają liczne tablice i miejsca pamięci, a jego imieniem nazwano plac i nabrzeże.
Jego procedura beatyfikacyjna została wszczęta przez Towarzystwo Braci Społecznych pod koniec 1996 roku i została zatwierdzona przez Stolicę Apostolską w styczniu 1997 roku. Jego dekret beatyfikacyjny został podpisany 28 kwietnia 2006 r. przez XVI. Papieża Benedykta i jego uroczysta proklamacja odbyła się 17 września 2006 r. na placu przed bazyliką św. Szczepana w Budapeszcie. Uroczystą mszę odprawił kardynał Péter Erdő.
Źródło, pełny artykuł i zdjęcie: Magyar Kurír
