Pięćdziesiątnica to jedno z najważniejszych świąt chrześcijańskich po Wielkanocy i Bożym Narodzeniu, kiedy świat chrześcijański upamiętnia przyjście Ducha Świętego.
Centrum obchodów Pięćdziesiątnicy stanowi opisana w Biblii scena, kiedy Duch Boży zstąpił na uczniów zgromadzonych po śmierci Jezusa w postaci języków ognia. Apostołowie zaczęli wtedy głosić mieszkańcom Jerozolimy w różnych językach. W wyniku cudu w ciągu jednego dnia nawróciło się i ochrzciło trzy tysiące.
Pięćdziesiątnica pochodzi od greckiego słowa pentekosté, oznaczającego „pięćdziesiąt”, co wyraźnie wskazuje, że już pierwsi chrześcijanie obchodzili zesłanie Ducha Świętego pięćdziesiątego dnia po Wielkanocy.
W 305 r. Kościół oficjalnie zarządził obchody zesłania Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy.
Kilka tygodni po śmierci Jezusa na krzyżu jego rozproszeni naśladowcy zebrali się ponownie w Jerozolimie i spośród dwunastu wybrali apostoła Macieja na miejsce zdrajcy Judasza.
Według Dziejów Apostolskich „gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle z nieba powstał taki szum, jakby zbliżała się gwałtowna wichura, i napełnił dom, w którym siedzieli. Wtedy ukazały się im języki ognia i zstąpiły na każdego z nich. Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić różnymi językami, tak jak im Duch podpowiadał. Mniej więcej w tym czasie w Jerozolimie byli religijni mężowie ze wszystkich narodów pod niebem. Kiedy powstał ten hałas, zebrał się wielki tłum. Szok był wielki, ponieważ wszyscy słyszeli, jak mówią w swoim własnym języku”. (Dzieje Apostolskie 2:1)
Liturgicznym kolorem Pięćdziesiątnicy jest kolor czerwony. W dniu Pięćdziesiątnicy kapłan odprawiający mszę nosi czerwone szaty i stułę. Stało się tak, ponieważ w tradycji katolickiej czerwień jest kolorem Ducha Świętego. Ale czerwień może również odnosić się do męczeństwa, dlatego pojawia się również w Wielki Piątek, Niedzielę Palmową i Święto Świętych Męczenników.
Kolor czerwony pojawia się również silnie w ludowej tradycji Pięćdziesiątnicy. Stąd właśnie kwitnąca w tym czasie piwonia wzięła swoją nazwę i stąd wzięła się węgierska nazwa „czerwona Pięćdziesiątnica”.
Dzień Pirosa Pünkösda od tysiąca lat witany jest kwiatami w wielu krajach Europy.
Dzień ten co roku obchodzono w kościołach, języki ognia zastąpiono płatkami piwonii, a biały gołąb przeleciał swobodnie jako symbol Ducha Świętego. Dziewczęta i kobiety ubrane w szkarłatne suknie, z warkoczami skręconymi zgodnie z tradycją na lewym ramieniu, mężczyźni ubrali celebransów i zabawa mogła się rozpocząć. W niektórych wioskach tradycje i zabawy zielonoświątkowe są nadal żywe, na Wielkich Równinach Święto Zielonoświątkowe, na Zadunaju Zielonoświątkowa Podróż Królowej. Niestety, zielonoświątkowy wybór króla całkowicie zniknął, chociaż powiedzenie żyje do dziś: Krótkie jak królestwo zielonoświątkowe.
Źródło: Pünkösdinfó
