Patrzę na ludzi na ulicy, w autobusie, w tramwaju, w metrze. Większość z nich tylko patrzy w dół, jakby szukając połączenia z piekłem, mówiąc, że diabeł jest dobrym przyjacielem rozdzierania. Jeśli wpadną na znajomego lub przyjaciela, nie ma spontanicznej radości, uśmiechu, z ich ust wychodzą tylko narzekania i ciągle spuszczają wzrok.
To tak, jakby większość ludzi była na rozdrożu przez cały rok. Codziennie chodzi po własnych stacjach z ciężkim krzyżem, więc nie może podnieść wzroku.
Patrzę na tych, którzy chodzą do kościoła w niedziele. Większość z nich idzie w kierunku domu Bożego ze spuszczonymi głowami. Nawet w kościele przeważnie patrzą w dół, nawet jeśli modlą się do Stwórcy.
Zjawisko to jest efektem wieloletniej uprawy, pod którą diabeł nosił gnój. Dokładnie i spokojnie, aby korzenie kłamstw były mocno zakorzenione i nie pozostał żaden ślad po fakcie
prawdy rosną na niebie.
Natura sama w sobie jest prawdą, która odnawia się rok po roku. Prawdą jest też, że wraz z nadejściem wiosny pojawią się kolorowe motyle, że zapach i kolor odradzających się kwiatów będzie inny niż w zeszłym roku czy wcześniej. Popularna mądrość, że każdy ma swój własny krzyż, jest prawdziwa! Ale prawdą jest również, że Jezus Chrystus miał najcięższy krzyż. O tym przypominają nam co roku stacje Drogi Krzyżowej.
Jednak Droga Krzyżowa odbywa się regularnie tylko w okresie Wielkiego Postu, a historia cierpienia kończy się świętą tajemnicą naszej wiary, zmartwychwstaniem.
Prawdą jest również, że sam krzyż jest symbolem nadziei i wiary w przyszłość. Dlatego krzyż musi być podniesiony jak najwyżej, aby pochylone głowy mogły spojrzeć w górę, bo z Wielkanocą przychodzi nie tylko zmartwychwstanie, ale także nadzieja, że krzyż większości będzie lżejszy ze stacji na stację.
Wyróżniony obraz: Wiadomości z Watykanu
