Te pytania dotyczą nie tylko rzeczywistości historycznej. Również o tym, jak jedna kultura osadza się na drugiej.
Nie chciałem pisać o tym, że Netflix zapowiedział premierę drugiej części swojego autorskiego serialu dokumentalnego , z udziałem samozwańczej czarnej Kleopatry. Nie przede wszystkim dlatego, że prawie co tydzień pojawia się podobny temat, opinia publiczna eksploduje, każdy ma coś do powiedzenia, a potem życie toczy się dalej. Jednak w zwiastunie zapoczątkowanym przez kinowy okręt flagowy o poprawności na wszystkich poziomach pojawiło się zdanie, które przykuło moją uwagę.
Tło historii: Netflix uruchomił serial przypominający dokument, który przedstawia historie życia słynnych afrykańskich królowych. Serial ma charakter dokumentalny, ponieważ z jednej strony w każdej części wypowiadają się naukowcy z danej dziedziny (co zgodnie z intencją twórców niesie ze sobą dokumentalizm), a z drugiej odtwarzają istotne wydarzenia z historii. z fikcyjnymi akcjami (to wprowadza dramat, także zgodnie z intencjami twórców). Pierwszy sezon serialu obejmuje historię królowej Nzingi, Serial jest produkowany i opowiadany przez Jadę Pinkett Smith (tak, żonę slappera Willa Smitha). Drugi sezon, zapowiedziany na maj
omawia historię prawdziwej afrykańskiej królowej armaty, Kleopatry, i przenosi ją na scenę.
Cóż, zobaczmy zdanie, które, jeśli chcesz, rozlało się we mnie. Trailer sam w sobie jest profesjonalny, co innego można zrobić na tym poziomie. I tak, jest w nim jeszcze jedno, bardzo ważne zdanie, a mianowicie z ust Kleopatry:
„Bez przeszłości nie ma przyszłości”.
Jakże słuszna jest żona faraona. Nawet jeśli to zdanie nigdy nie przyszło mu do głowy. A potem: jeśli przyjmiemy ideę wyrażoną przez Kleopatrę, to nie zaszkodzi też przyjąć, że przeszłość musi być przedstawiona rzetelnie. Cóż, zanim się w to wciągnę, pozwólcie, że dojdę do końca zasłaniającego pulę zdania, które wychodzi z ust eksperta, z którym przeprowadzono wywiad (jego nazwiska nie podano, ale zakładam, że nie pytano go w internecie mieszkający po sąsiedzku husarz). Brzmi to tak:
„Pamiętam, jak moja babcia powiedziała mi: nie obchodzi mnie, co mówią ci w szkole, Kleopatra była czarna!”
Szczęść Boże wszystkim babciom! Również ten, który powiedział powyższe zdanie do swojego wnuka. Kto natomiast mówi to samo w serialu filmowym określającym się jako serial dokumentalny. Jako (zakładam) ekspert. Myślę, że różnica jest wyraźna. Rozumiem, że zwiastun to nie cały film. A to, co mogło zostać pominięte we fragmencie, to: „Jasne, że moja babcia czasami mówiła zabawne rzeczy”. Jeśli to jest wliczone w cenę, świetnie. Jeśli go nie ma, to jest problem. Mianowicie, co wynika z cytowanego powyżej zdania Kleopatry. Jeśli nie ma przyszłości bez przeszłości, to ta konkretna przeszłość nie powinna być przepisywana (chyba że jest oparta na błędnych informacjach, patrz poniżej). Oczywiście przepisana przeszłość też jest przeszłością, tylko wynika z niej inna przyszłość. Gdzie jest problem? No właśnie, jak
Jeśli dzieło jest fikcyjne, to znaczy nie próbuje realistycznie przedstawiać wydarzeń z przeszłości, no cóż, można przełknąć wiele rzeczy. Bohater może robić wszystko, czego zapragną twórcy. Co więcej, bohaterem może być nawet jabłoń, jeśli z jakiegoś powodu twórcy uznają, że da to efekt artystyczny. Jeśli jednak twórcy chcą, aby dzieło było dokumentalne, to nic nie można powiedzieć. Zwłaszcza nie w odniesieniu do babci.przepisywanie przeszłości zakłada wymazanie niektórych, w niektórych przypadkach, już istniejących.
Po prezentacji zwiastuna Internet znów eksplodował (i nie tylko), zgodnie z przewidywaniami. W tej sprawie rozpoczęto również petycję, której (przypuszczalnie) egipscy inicjatorzy domagali się przerwania serii. Składający petycję argumentowali, że afrocentryzm jest pseudonauką, która teraz chce przywłaszczyć sobie i sfałszować historię Egiptu. Bo Kleopatra była Greczynką. W ciągu dwóch dni petycję podpisało 85 000 osób. Ale w międzyczasie ktoś po prostu go usunął .
Nie chcę grać na pianinie przez komentarze pisane i wypowiadane na różnych forach internetowych. komentarz prawdziwego znawcy, egipskiego archeologa i egiptologa Záhi Havássza (to, że był wiceministrem kultury, a nawet ministrem przez krótki czas, nie jest aż tak istotny), który mówi, że dokument Netflixa jest całkowicie fałszywe.
Czarna (afrykańska) cywilizacja tamtej epoki nie ma nic wspólnego z cywilizacją egipską.
Prawdą jest, że Egipt był naprawdę rządzony przez przywódców czarnoskórego pochodzenia afrykańskiego, a dokładniej nubijskiego, a mianowicie w XV. w czasach dynastii. I to wszystko.
A potem zobaczmy, co nauka wie o Kleopatrze. Pani rzeczywiście była Greczynką (lub oczywiście Macedonią) z pochodzenia, co jest niezaprzeczalne. VII. Kleopatra Filopator, XII. Córka faraona Ptolemeusza i jego siostry Kleopatry V (małżeństwo siostrzane było wówczas powszechną praktyką w domu faraonów), była ostatnim władcą dynastii Ptolemeuszy. Pierwszy władca dynastii, Ptolemeusz I. Szótér, był wcześniej generałem Aleksandra Wielkiego. Którego sam Aleksander Wielki mianował satrapą Egiptu. I który później ogłosił się faraonem.
Jak dotąd, powiedzmy, dobrze. Tak, ale w 2009 roku BBC sensacyjnie ogłosiło , że w Efezie w Turcji znaleziono szczątki siostry Kleopatry, Arsinoe, a śledztwo wykazało, że jej matka była „Afrykanką”. Nie będę wchodził w szczegóły debaty, która wybuchała od czasu do czasu od tamtego czasu. Nawet przy najlepszych intencjach można powiedzieć, że nauka wciąż jest winna przekonujące dowody na „afrykańskie” pochodzenie.
Wydaje się jednak, że tyle zamieszania wystarczy, by kreatywny zespół spokojnie uruchomił serię filmów dokumentalnych o jednej z najsłynniejszych postaci historycznych starożytności. Innymi słowy, luźno przepisuje historię z braku solidnych dowodów. I powtarzam: mam tu problem z dokumentem. Jeśli ktoś uważa, że Małą Syrenkę może zagrać czarna aktorka, to dobrze. Dlaczego nie? Jeśli nie jest to broń ideologiczna (choć niestety nią jest), nie ma w tym nic złego.
Jutro Jackie Chan zagra brata Tamása.
Albo Moniki Bellucci. Albo obecny lew Metro-Goldwyn-Meyer. Żartuję, oczywiście, ale wolność sztuki może być równie zabawna, co święta, prawda? Pisanie historii na nowo to jednak poważna sprawa. Zaryzykuję zgadywanie: grzech. Wiemy, zdarzyło się to już kilka razy. I to w bardzo poważny sposób, prawdopodobnie skutkujący śmiercią milionów.
Podam podobny przykład z rodzimego pola: w 1979 roku rumuński reżyser Doru Năstase zrealizował Vlad Țepes . Trzeba przyznać, że obsada była (jak na dzisiejsze warunki) naprawdę inkluzywna: obok wielu rumuńskich aktorów na ekranie pojawili się György Kovács, András Csiky, Zoltán Vadász, Ferenc Fábián, László Miske, István Török i inni.
Jednak Mátyása Hunyadiego grał rumuński aktor Eugen Ungureanu. Wstawiłem, bo nic lepszego nie było. Innymi słowy, ten, który pasował do wizerunku króla Macieja. W tle toczyła się jednak zacięta walka o dematerializację Mátyása przez ówczesne władze.
Ta transformacyjna walka trwa do dziś, tylko przy użyciu bardziej subtelnych środków.
Nie będę wchodził w to, ile sporów, jakie intrygi miały miejsce w związku z pochodzeniem (węgierskim czy rumuńskim) tego Mátyása Hunyadiego (dawniej Matei, obecnie Mathia Corvinul). Nie chcę też analizować (zajęłoby to dużo czasu), jak społeczność węgierska siedziała na Rumunach przez wieki. I nie to, że społeczność rumuńska siedziała na Węgrzech przez ostatnie sto lat. Wszystko, co chcę powiedzieć, to to, że jeśli istnieją konkretne dowody, można zaakceptować, że czyjeś pochodzenie nie jest tym, za co wcześniej sądzono. Jeśli istnieją konkretne dowody na to, że Mátyás Hunyadi pokonał Węgrów w języku rumuńskim lub że był rzeczywiście wielkim rumuńskim królem, nie ma problemu, to nie jest historia, byłoby to przepisywanie przeszłości. Ale korygując.
W ten sam sposób, jeśli pojawią się konkretne dowody na to, że matka Kleopatry nie jest XII. Była bratem Ptolemeusza, ale jakaś „afrykańska” dama, nie ma problemu, poprawiają błędne informacje o przeszłości i wtedy można spokojnie stwierdzić minioną rzeczywistość, która wyszła na jaw w pracy dokumentalnej.
Do tego czasu jednak to, co się dzieje, nazywa się fałszowaniem historii. I powtarzam: to jest przestępstwo o poważnych konsekwencjach. Niezależnie od intencji, prowadząca tam droga jest utwardzona.Wyróżniony obraz: Twitter
