Kissinger jest prawdopodobnie jedynym laureatem Pokojowej Nagrody Nobla, który przyniósł więcej pokoju po zdobyciu nagrody niż wcześniej.
Henry Kissinger, który przeżył długie życie o wyjątkowym znaczeniu w świecie dyplomacji i idei, obchodzi 27 maja swoje setne urodziny.
Uciekając przed nazistowskimi Niemcami, Kissinger przybył do Stanów Zjednoczonych w 1938 roku jako zaczytany nastolatek bez perspektyw. Trzydzieści lat później kierował amerykańską polityką zagraniczną, najpierw jako doradca ds. bezpieczeństwa narodowego, a następnie jako symboliczny sekretarz stanu dwóch prezydentów, Richarda M. Nixona i Geralda R. Forda. W 1973 podzielił się Pokojową Nagrodą Nobla.
W ciągu czterech lat pełnienia funkcji sekretarza stanu pomógł zakończyć najbardziej kontrowersyjną wojnę w Ameryce, oddzielił Chiny od Rosji i zmienił granice niektórych państw narodowych. Jego książki nadal zajmują czołowe miejsca na listach bestsellerów i przyciągają uwagę liderów i myślicieli na całym świecie. Dziesięciolecia po jego odejściu ze stanowiska nadal konsultują się z nim dyrektorzy generalni, kandydaci na prezydenta i kanały telewizyjne.
Możemy podziękować Kissingerowi za słynną politykę ustępstw wobec Związku Radzieckiego. Po raz pierwszy Stany Zjednoczone i Związek Radziecki zgodziły się znacznie spowolnić wyścig zbrojeń nuklearnych. W rezultacie wiele konfliktów regionalnych zostało złagodzonych i uniknęliśmy wojny nuklearnej.Kissinger jest prawdopodobnie jedynym laureatem Pokojowej Nagrody Nobla, który przyniósł więcej pokoju po zdobyciu nagrody niż wcześniej.
Jego sukcesy uczyniły go dyplomatą o znaczeniu historycznym. Jego dyplomacja okazała się niezrównana w historii Ameryki, a być może nawet w Izraelu. Kissinger odcisnął swoje piętno na XX wieku.
Według niego, choć prorocy mają „najbardziej żarliwą wizję”, wolał mężów stanu, ponieważ rozpoznają realia i potrafią docenić nawet najmniejsze sukcesy, posuwając się krok po kroku.
Niestety obecny klimat polityczny nie sprzyja pojawianiu się takich liderów jak Kissinger. Żaden polityk nie może tweetować ani publikować wizji, która daje mu status męża stanu. Zamiast tego, jak pisze Kissinger, uważne studiowanie historii czyni z człowieka przywódcę.Wszystkie demokracje cierpią na tę samą chorobę:
są okaleczeni przez intelektualnie bezmyślną klasę polityczną, która ma większą obsesję na punkcie sondaży opinii publicznej i sieci społecznościowych niż na temat wizji społecznych.
I jest to problem, który muszą wziąć pod uwagę nawet osoby myślące krótkoterminowo.
Jednak jak Ameryka mogłaby nadal przewodzić światu bez przywódców, którzy potrafią łączyć teorię z pragmatyzmem, tak jak zrobił to Kissinger?
Wyróżniony obraz: John MACDOUGALL / AFP
