Piotr i Judasz wyróżniają się z historii Ewangelii, ponieważ obaj zdradzili Jezusa w ten pamiętny czwartek. Obaj mężczyźni stanęli przed krytycznymi wyborami.

Jest tak wiele do kochania w św. Piotrze, pokornym rybaku, który tak często bezmyślnie reagował na słowa Jezusa, ale zawsze szybko przepraszał i próbował ponownie! Jego wierna wytrwałość kwalifikowała go na pierwszego papieża.

Jedną z najbardziej fascynujących części jego historii jest zdrada Chrystusa przed ukrzyżowaniem, ale przede wszystkim to, co zrobił po zdradzie.

W ten pamiętny czwartek zarówno Piotr, jak i Judasz zdradzili Jezusa. Judasz sprzedał Pana za 30 srebrników (Mt 26,15), a Piotr zaparł się Go trzy razy tej nocy (Łk 22,54-62).

Upadając tak nisko, obaj mężczyźni stają przed krytycznym wyborem, w jaki sposób zareagują na konsekwencje swoich działań. Mogą żałować za swoje grzechy i błagać Boga o przebaczenie, co wymaga wielkiej pokory, lub mogą jeszcze bardziej zatwardzić swoje serca, myśląc, że ich grzech jest poza Bożą zdolnością przebaczenia, co pokazuje, że są pyszni i nie ufają Bogu. Z Ewangelii wiemy, że Piotr wybrał to pierwsze, a Judasz drugie.

Dlatego Piotr został wielkim świętym i pierwszym papieżem Kościoła, podczas gdy imię Judasz oznacza „zdrajcę” na zawsze.

Ich zdrada jest podobna, ale ich różne reakcje na nią dają do myślenia. Papież Franciszek kilkakrotnie mówił o zwróceniu uwagi na „małych Judaszy” ukrywających się w naszych sercach.

Historia tych dwóch mężczyzn zawiera dla nas kilka bardzo ważnych lekcji.

Lojalność w małych rzeczach

Judasz to tajemnicza postać. Jak ktoś, kto był tak blisko Jezusa, mógł stać się tak zły? Encyklopedia Katolicka wyjaśnia to w ten sposób:

Chociaż nic nie może złagodzić winy wielkiej zdrady, można ją uczynić bardziej zrozumiałą, jeśli spojrzymy na nią jako na konsekwencje stopniowych niepowodzeń w mniejszych rzeczach.

Nic dziwnego, że Jezus często ostrzega swoich uczniów, by byli wierni w małych rzeczach.

„Kto w najmniejszym jest wierny, w wielkim jest wierny. Ten, kto jest niewierny w małych rzeczach, jest również niewierny w dużych rzeczach”. (Łk 16:10)

Kiedy stajemy się niewierni woli Bożej w małych rzeczach, rzeczy te powoli, ale pewnie wymykają się spod naszej kontroli i mogą stać się większymi grzechami.

Pokornie prosić Boga o miłosierdzie

Mamy głupią dumę, myśląc, że nasz grzech jest zbyt wielki, by Bóg mógł go przebaczyć. Jezus wielokrotnie podkreślał, że żadne działanie nie może być bez Jego miłosierdzia, jak mówi Katechizm:

„Boże miłosierdzie nie ma granic, ale kto dobrowolnie odmawia przyjęcia go w pokucie, odrzuca przebaczenie grzechów i zbawienie oferowane przez Ducha Świętego. Takie zahartowanie może prowadzić do ostatecznej bezkarności i wiecznego potępienia”. (1864)

Czym jest „czułe serce” otwarte na Boga? Duchem, który wpuszcza Boże miłosierdzie do najbardziej ukrytych zakamarków serca, o których często mówimy, że nawet nie istnieją.

Prośmy św. Piotra o wstawiennictwo i wskazówki, jak zawierzyć się bezgranicznemu i nieskończonemu miłosierdziu naszego Pana.

Przetłumaczone przez: Szonja Ujvári
Źródło: Aleteia.org/zarandok.ma

Obraz wyróżniony: zrzut ekranu YouTube z filmu Passio Mela Gibsona