A teraz, w środku lata, był gościem w małej wiosce w Bakony.
Odwiedzał przyjaciela z dzieciństwa i uczestniczył w wydarzeniu sportowym. To Loránd Jelényi, urodzony w Sajószentpéter. Jego życiowa droga jest pełna przygód. Kiedy był bardzo młody, on i jego rodzina podróżowali po całym kraju, pragnienie przygody było w nim zawsze. Życie w Ameryce było jego marzeniem z dzieciństwa. W wieku osiemnastu lat, w 1988 roku, uciekł i zamieszkał w Grecji, a następnie we Włoszech.
Do francuskiej Legii Cudzoziemskiej wstąpił w wieku 20 lat. Gdy wybuchła wojna kuwejcka, chcieli go zabrać, właśnie skończył szkolenie i mógł zdecydować, do którego pułku wstąpi. Wybrał Gujanę Francuską, ale już wtedy planował ucieczkę. Dotarł do Brazylii, autostopem przejechał osiemset kilometrów pełnych przygód, rozpoczął nowe życie na płaskowyżu ciężarówek iw mieście Macapá, ale tak naprawdę chciał dotrzeć do stolicy Brazylii, oddalonej o trzy tysiące kilometrów z dala. Ciężko pracował, otrzymywał pensję, miejsce do spania i wydatki.Po zebraniu ceny biletu popłynął najpierw do położonego u ujścia Amazonki Belém, a następnie autostopem do stolicy.
To było w kwietniu 1991 roku; chociaż oficjalne dokumenty, które otrzymałem od policji, stwierdzały, że muszę opuścić kraj w ciągu dwóch tygodni, od tamtej pory mieszkam w Brazylii. Kiedy przyjechałem z Węgier, w czasach komunizmu uważano mnie za dysydenta, a ucieczka z legionu przedawnia się po dwudziestu latach. Na początku mieszkałem w małym miasteczku Tapaua, w środku pierwotnej puszczy, nie prowadziła tu żadna droga, można było się tam dostać jedynie łodzią lub samolotem. Założyłem rodzinę, tam wychowaliśmy dzieci, mój syn jest prawnikiem, córka studiuje stomatologię, a potem przeprowadziliśmy się do Manaus, stolicy stanu Amazonas
- mówi Loránd.
Manaus, z ponad dwoma milionami mieszkańców, znajduje się w pobliżu zbiegu rzek Negro i Solimões, u „zbiegu wód”. Jest to szczególne zjawisko naturalne, atrakcja turystyczna, ponieważ czarne wody Negro i żółte wody Solimões płyną obok siebie przez około sześć kilometrów bez mieszania. Marzenie byłego chłopca z Sajószenpéter stało się rzeczywistością w tym imponującym centrum największego na świecie lasu deszczowego - nazwanego na cześć mieszkających tu Indian Manao.
Ale jak stał się ukochanym Świętym Mikołajem światowego miasta?
Kamienie milowe w moim życiu zawsze miały miejsce w okolicach Bożego Narodzenia. Opuściłem Węgry na Boże Narodzenie, przybyłem do Gujany Francuskiej na święta i poznałem swoją żonę na Boże Narodzenie 1993 roku. Moje obecne „zajęcie” jest również związane z sezonem wakacyjnym i okresem poprzedzającym. Siedem lat temu mój partner został poproszony o zagranie roli Świętego Mikołaja, a on zgodził się tylko wtedy, gdybym mógł być Mikołajem obok niego. Wtedy mnie nie zatrudnili, mówiąc, że mam krótką brodę.
W gniewie przysiągłem sobie, że nigdy więcej go nie przytnę i dotrzymuję tego do dziś.
W tym czasie wraz z moim partnerem jechaliśmy przez dżunglę naszym jeepem przez dwadzieścia pięć dni, pokonując 3500 kilometrów, przynosząc prezenty dzieciom z indiańskich wiosek, które wcześniej nawet nie słyszały o Świętym Mikołaju. Potem zapuściłem brodę i „na szczęście” wcześnie zacząłem siwieć, więc stałem się idealnym Świętym Mikołajem, choć wśród rówieśników uchodzi za młodego Mikołaja. Mam kontrakt z największym centrum handlowym w Manaus od siedmiu lat, ale oprócz tego ja i moi pomocnicy odwiedzamy dzieci w ich domach, „pracując razem” z ich rodzicami – mówi.
W ciągu siedmiu lat otrzymał od dzieci 3500 listów, z których wszystkie sam czyta. Z wyczuciem wspomina, że wiele osób nie prosi o słodycze czy zabawki, ale o jedzenie, ubrania i przybory szkolne. Przyjaciele z całego świata pomagają również charytatywnie. W kilku przypadkach, nie tylko w okresie Bożego Narodzenia, pukają do drzwi plemion indiańskich i zostawiają prezenty przed drzwiami. Przyznaje, że ktoś potrzebuje czegoś więcej niż tylko długiej brody, aby być Świętym Mikołajem.
By zwracać się do najmłodszych z miłością i cierpliwością, zachęcać ich do czynienia dobra, by wnieść magię świąt w serca nie tylko dzieci, ale i dorosłych. Po mieście jeździ czerwonym jeepem ozdobionym diodowymi światłami - co jest związane z jego ulubionym hobby, jakim jest offroad. Kiedy dzieci tęsknią za saniami z reniferami, wyjaśnia, że to pojazd Świętego Mikołaja w zimnych krajach północy, ale Brazylia to kraj tropikalny.
Akcesoria Mikołaja są produkowane na Węgrzech. Niedawno osobiście odwiedził mieszkającego w Bazsi Bárány Szilveszter, zamówił dla siebie czerwono-białe buty z lat 20., czerwone buty dla swoich elfów, a ich czerwono-biało-zielone skórzane rękawiczki są szyte w Peczu.
W ramach „zarobku” na swoją 80 cm brodę jeździ na zawody brodnicze. W 2022 roku Nevada została mistrzem w Las Vegas. W swoich pierwszych światowych zawodach niedawno zdobył srebrny medal na Mistrzostwach Świata w Burghausen w Niemczech. Do domu wróci na początku października. Teraz odwiedza rodzinę i przyjaciół, wiele osób zatrzymuje go po drodze prosząc o wspólne zdjęcie.
To nie musi być czas Bożego Narodzenia, aby dzieci mogły się przytulić i porozmawiać
- mówi.
Z przyjemnością odwiedził małą wioskę Bakony. Wzruszające było jego spotkanie z mieszkającym tam kolegą ze szkoły, Tiborem Fazekasem, którego nie widział od trzydziestu dziewięciu lat i którego „odnalazł” na portalu społecznościowym. Uczestniczył w III. Borzavár Off-Road Meeting, a charytatywnie odwiedził małą dziewczynkę z Chesnek, która niedawno uległa wypadkowi.
Wyróżniony obraz: zdjęcie rodzinne Loránda Jelényi
