To tym bardziej potwierdza: jeśli podczas wieczornego liczenia okaże się, że znaczna część stada odeszła, to pasterze mają sporo pracy.
Teraz, gdy wyniki ubiegłorocznego spisu powszechnego zostały upublicznione, rozpoczął się rodzaj dobrowolnego spisu drugiej tury: w długich kolejkach komentarzy na Facebooku ci, którzy nie odpowiedzieli na pytanie „Religia”, zgłaszają, że faktycznie bezpośrednio ukryli się ich wiarę („Ja też uzupełniłem wiarę moich rodziców, żeby też nie zostali katolikami, mrugając z uśmiechem”), karząc w ten sposób „kościół współpracujący” i „księża, którzy z ambony uprawiają politykę”. Na podstawie czego z całą pewnością możemy stwierdzić, że kulturowych chrześcijan może być co najmniej znacznie więcej, niż się liczy – jednak w imię tych, którzy myślą, że oświecony intelektualizm powoli miażdży małych idiotów, warto też zauważyć, że dodatkowo: biorąc pod uwagę, że liczba chrześcijan z wyższym wykształceniem to dane ze spisu czarno-białego, według których wzrosła
tempo spadku było najmniejsze wśród osób z wykształceniem wyższym.
Jednocześnie oczywiście zbrodniczym szaleństwem byłoby twierdzenie, że nie ma tu nic do zobaczenia – jednak każdy, kto przypisze upadek dużych kościołów tylko jednej przyczynie, może być pewien, że się mylą. Istnieje na przykład popularne wyjaśnienie, że „ludzie nie chcą przyjmować komunii z księżmi Fideszu”. Żonaty. Dla uproszczenia weźmy tylko katolików: ich liczba spadła z 5,6 mln do 3,9 mln (= minus 1,7 mln) w latach 2001–2011 bez NER, w związku z czym liczba nierespondentów wzrosła o 1,6 mln; W latach 2011–2022 liczba ta uległa dalszemu zmniejszeniu z 3,9 mln do 2,9 mln, przy czym kolejnych 1,2 mln osób nie odpowiedziało.
Jeśli więc w ostatnich latach większość dezerterów odwróciła się od swojego Kościoła właśnie dlatego, że jego pastorem był głośny Fidesz lub dlatego, że „chrześcijaństwo też płynie z kranu”, oznaczałoby to, że było to jeszcze bardziej znaczące, inne jednak możliwe jest powstrzymanie odstępstwa, które ma inne przyczyny. Co byłoby miłe, ale niestety mało prawdopodobne; zwłaszcza że na początku XXI wieku najbardziej drastycznie (prawie o połowę) spadła liczba osób należących do dużych kościołów w grupie dwudziestolatków, gdzie najwięcej dzieci urodziło się w latach 2011-2022 -
może nie oszukujmy się, że gdyby nie było Fideszu i nie byłoby nowo budowanych przedszkoli przykościelnych, to dzisiaj ci rodzice mieliby więcej kłopotów z chrzcielnicą.
Nie, drodzy ateiści nie powinni się w tym miejscu śmiać: chociaż część obecnego pokolenia – które, nawiasem mówiąc, ma sąsiada z GPS – uważa, że nie potrzebuje żadnego niebiańskiego przewodnictwa, aby prowadzić swoje życie, jest to nadal tysiącletni kraj chrześcijański.
Sytuacja staje się jeszcze bardziej zacieniona, jeśli obok danych spisowych umieścimy całkowicie obiektywną statystykę, a mianowicie 1 proc. darowizn . W 2003 r. 417 000 obywateli przekazało 1 procent swoich podatków węgierskiemu Kościołowi katolickiemu, w 2011 r. 618 000, w ubiegłym 767 673, a w tym roku 803 070. Dopiero w latach 2017-2018 nastąpiło przełamanie trendu wzrostowego, ale po nim nastąpiło odbić się.
W porównaniu z ubiegłym rokiem liczba dawców wzrosła o 35 397; ale podobny wzrost nastąpił wśród reformowanych i ewangelików.
Kościół Gábora Iványi’ego otrzymał także o 21 568 darów więcej, co – jakkolwiek na to spojrzymy – jest mniejsze niż wzrost liczby katolików.
Możliwe zatem, że choć wielu osób, które porzuciły naukę, twierdzi, że nie chce już wspierać Kościoła, tak naprawdę nie wspierały go wcześniej nawet poprzez wypełnienie papierka (lub wręcz przeciwnie, nie oderwały się na tyle, aby się wycofać). ich oferta 1-proc.), w przeciwnym razie w statystykach podatkowych również widoczna byłaby część obniżki. Wskazuje to także na to, że wierni praktykujący swoją wiarę świadomie, podejmujący nawet osobistą rolę w Kościele (poprzez działalność charytatywną, sprzątanie kościołów, wolontariat w pracy biurowej itp.), ale ci bardziej luźno związani.
A potem dochodzimy do księży prowadzących kampanię z ambony jako stałego punktu odniesienia (to cud prawdopodobieństwa, że im mniej razy ktoś w życiu chodził do kościoła, tym częściej natknął się na propagandę partyjną). Połóżcie rękę na sercu wszystkim, którzy tak twierdzą: gdybyście otrzymali dzisiaj listę wszystkich księży, podczas których praktykujący wierzący, tacy jak my, przez ostatnie 13 lat ani razu nie słyszeli o polityce, czy zadalibyście sobie trud udania się do jeden z nich w przyszłą niedzielę z tym otwartym sercem? , że „ok, dam jeszcze jedną szansę i jeśli naprawdę nie ma polityki, to się przyzwyczaję”?
Chciałbym, żeby tak było, ale jak się domyślamy, od razu pojawiała się wymówka: „ale to biskup!”, „ale to jest polityk!”.
Jeśli natomiast o czyimś życiu religijnym decyduje to, kim są obecni przywódcy lub zwolennicy danego kościoła, a w każdym razie nie jest to Gábor Iványi (który nie zasiadał w Kötcsé, ale zabierał głos podczas zebrań wyborczych koalicji opozycji), to nic nie stoi na przeszkodzie aby przenieść się do Węgierskiego Bractwa Ewangelickiego i w niedzielę świętować Dzień Pański na ulicy Dankó. Ale z jakiegoś powodu tego nie widzimy – to takie dziwne zjawisko, że współczesny chrześcijanin realizuje swoją wiarę samodzielnie, „na swój sposób”, nie potrzebuje żadnej kruchej wspólnoty, zamiast tego przyłącza się do wszelkiego rodzaju internetowych „grupy” i „wspólnoty”, w których obcy ludzie mogą go umiejętnie lubić, aby przekonać się, że księża nie są potrzebni. Jezus Chrystus z pewnością nie wiedział dostatecznie, gdzie leży droga, prawda i życie, gdy nie tylko mówił takie rzeczy, jak „kto was słucha, mnie słucha, kto was odrzuca, mnie odrzuca”, ale także stanowczo stwierdził, że bramy świata podziemnego nie zyskują na sile w tym kościele.
To jest absolutnie jasne: jeśli podczas wieczornej kontroli stanu zdrowia okaże się, że znaczna część stada odeszła, to pasterze mają mnóstwo pracy. Jednocześnie Jezus Chrystus skierował przemówienie nie tylko do apostołów, ale do całego tłumu, w którym stwierdził: „Wy jesteście solą ziemi. Jeśli sól straci swój smak, jak ją solić? Na nic innego się nie przyda, jak tylko na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Jesteś światłością świata. Nie da się ukryć miasta zbudowanego na górze. A jeśli zapalą świecę, nie chowają jej pod wiadrem, ale stawiają na stojaku, aby zapaliła się dla wszystkich w domu. Tak samo niech wasze światło świeci ludziom, aby wielbili waszego Ojca niebieskiego, widząc wasze dobre uczynki!”
Zadanie jest więc duże, ale nie beznadziejne. W przeciwieństwie do pierwszej dekady XXI wieku, w życiu publicznym wygraliśmy już pierwszą dekadę XXI wieku, ale nadal wydaje nam się, że jesteśmy słabi w wierze.
Co więcej, nie księża, nie rząd, ale: my wszyscy, Węgrzy, którzy wyznajemy, ukrywamy lub zaprzeczamy swojemu chrześcijaństwu. Ci, którzy stali się leniwi podczas covidu, ci, którzy nie wiedzą, jak się modlić, ci, którzy oddaje się nauczaniu, ci, którzy przeszkadzają w szkole kościelnej, ci, którzy są zbyt surowi, ci, którzy są zbyt wyrozumiali, ci, którzy walczą o lajki, ci, którzy nie mają odwagi zabrać głosu, ci, którzy tylko krytykują, ci, którzy zostawiają wszystko innym, skąpi, chciwi, ci, którzy nie mają obowiązku, ci, którzy obrażają innych, ci, którzy oczerniają w niewidomych, ci, którzy lekceważą niedzielę , ci, którzy zaniedbują swoje obowiązki jako rodzice chrzestni (obecni) - każdy może kontynuować linię swoim własnym małym działaniem lub zaniechaniem. Ale najśmieszniejsze jest to, że w przypadku szczerego smutku zawsze mamy przebaczenie i możliwość rozpoczęcia każdego dnia od nowa.
I dzięki Bogu, jest stary, sprawdzony przepis, wystarczy go odkurzyć i pamiętać przez kolejne dziesięć lat:
Do 2033 roku każdy powinien zabrać ze sobą (z powrotem) jeszcze jedną osobę!
Wyróżniony obraz: Pixabay
