Jeśli 17-letni Ahmed po drugiej stronie Morza Śródziemnego tego nie usłyszy, to nic!
Młodzieżowe skrzydło niemieckich socjaldemokratów jest zaniepokojone poziomem nierówności majątkowych, dlatego wyszło z propozycją: niezależnie od statusu pobytowego każdy 18-letni mieszkaniec Niemiec powinien otrzymać 60 tys. euro, czyli 22,8 mln forintów jako dziedzictwo podstawowe.
Miesiąc temu przedstawiciel niemieckiego rządu odpowiedzialny za województwa wschodnie (również socjaldemokrata) dałby dorastającym kapitał na start „tylko” 20 000 euro, ale według nich nie było to głośne wystarczająco dużo Willkommenów dla 17-letniego Ahmeda po drugiej stronie Morza Śródziemnego.
Pierwotnie jednak pomysł „podstawowego dziedzictwa” w wysokości 20 000 euro zaproponował lewicowy berliński instytut badań ekonomicznych, z tą różnicą, że powiązałby on korzyść z celem, więc można było ją wykorzystać wyłącznie na szkolenia i dalszą edukację, zakup nieruchomości lub rozpoczęcie działalności gospodarczej.
Młodzi Socjaliści są bardziej hojni: według doniesień daliby trzykrotność pieniędzy przy zerowych warunkach.
Zgodnie z obecnym żądaniem, które ma zostać poddane pod głosowanie na ich nadchodzącym kongresie, stało się już „legendą”, że praca jest siłą napędową dobrobytu, ponieważ w rzeczywistości tworzy się błędne koło: bogate rodziny przekazują swój majątek, podczas gdy wiele innych „ żyją z miesiąca na miesiąc i cieszą się, jeśli za naprawę pralki nie muszą głodować w następnym miesiącu” (mówimy nadal o Niemczech).
Wprowadziliby zatem podatek od spadków w taki sposób, że od miliona euro trzeba byłoby opodatkować 10 proc., od dwóch milionów euro 20 proc., od trzech i więcej 30 proc., aż do stawki podatkowej wynoszącej 90 proc. stosowanej od dziewięciu milionów euro. euro – pokrywałoby to roczny koszt podstawowego spadku wynoszący 45 miliardów euro (w forintach jest to około 17 miliardów).
Pewny kontekst sprawy nadaje fakt, że średnia wartość spadków we wschodniej części kraju wynosi 52 000 euro, a w zachodniej 92 000 euro, a każdy, kto dysponuje majątkiem rzędu 107 000 euro w Niemczech, należy już do najbogatszych połowa społeczeństwa (którego nazwisko na Węgrzech jest warte 40 mln HUF, ma nieobciążony majątek i 1000 HUF w gotówce, na papierze jest już bogatszy niż co drugi Niemiec).
Patrząc na to z tego punktu widzenia, można odnieść wrażenie, że wyjątkowo duże, wielomilionowe spadki zazwyczaj ucieleśniają się nie w płynnych funduszach, czy nawet flotach jachtowych, ale przede wszystkim w firmach rodzinnych.
Około trzech milionów takich firm zatrudnia 60 procent wszystkich niemieckich pracowników i stanowi w ten sposób trzon gospodarki – jednak aby zapłacić 80–90 procent podatku, większość spadkobierców musiałaby sprzedać odnoszącą sukcesy firmę rodzinną zbudowaną na aż do stu lat pracy (kupującymi są oczywiście duże firmy, czyli wchodziliby w rachubę jeszcze więksi kapitaliści), albo oczywiście jest też druga opcja, że ludzie, którzy upadają, ewakuują fabrykę założoną przez pracowitych wielkich -dziadek do innego kraju przede wszystkim jako środek zapobiegawczy.
Ale co byłoby w tym złego, gdyby pewnego dnia dobrobyt, który można osiągnąć dzięki pracy, stał się tylko głupią miejską legendą.
Personel irlandzkiej marynarki wojennej ratuje migrantów z LÉ Eithne (P31) w ramach operacji Triton
Źródło: Irish Defence Forces/Wikimedia
