Inspirująca podróż pary księży z Lovasberény.
Jeśli można powiedzieć, że ktoś służy Bogu i ludziom całym sercem i duszą, z pewnością jest to prawdą w przypadku małżeństwa Hajdú, które jest pastorami w Lovasberény od prawie dwudziestu lat. Małżeństwo ma czworo dzieci, uczestniczy w pracach miejscowego przedszkola i często odwiedza osoby potrzebujące. To wartościowa historia, którą warto poznać. Oglądamy program „W rękach Boga”.
Hajdú Szabolcs Koppány i jego żona Lívia Hajdúné Tóth przybyli do Lovasberény, położonego u podnóża gór Velence, 17 lat temu, gdzie z wielkim zapałem zajęli się pracą i służbą.
„W osadzie mieszkają głównie bracia katolicy. Z najnowszego spisu wynika, że 484 mieszkańców uznało się za reformowanych. Jest to liczba niemała w ujęciu zadunajskim, ale też niezbyt duża. Tutaj także na przestrzeni wieków dało się odczuć, że reformowanych było mniej i dlatego zawsze się trochę dopasowywali, były przewroty. Z radością mogę stwierdzić, że dziś nie ma śladu wrogości, jaka istniała w minionych stuleciach”
– powiedział Szabolcs Hajdú Koppány. Według proboszcza parafii reformowanej w Lovasberény dorastali razem ze zgromadzeniem.
„Ważne jest dla mnie, aby historia tego Kościoła nie zaczęła się od nas i nie skończy się na nas. Jako młodzi tytani rzuciliśmy się w wir pracy, która potem przyniosła szereg pozytywnych i oczywiście negatywnych doświadczeń, a także wiele się o sobie dowiedzieliśmy. Jesteśmy nieskończenie wdzięczni tej społeczności za to, że znosiła wszystkie drobne odchylenia i odnajdywanie ścieżek przez młodych ludzi i razem udało nam się dotrzeć do punktu, w którym jesteśmy teraz”.
– podkreślił ksiądz.
Reformowana Szkoła Podstawowa i Przedszkole zostały założone w Lovasberény w 2012 roku, a w ich pracach bierze także udział para pastorów. Pastor Lívia Hajdúné Tóth również często przebywa z dziećmi. „Myślę, że jeśli coś jest dla dzieci nudne, natychmiast reagują. Jeśli chcę z nimi rozmawiać o Bogu, ale robię to w nudny sposób, ich przesłanie będzie wyraźnie takie, że Bóg jest nudny.
Nie chcę być przeszkodą między dziećmi a Bogiem, ale drogowskazem,
i bardzo się staram, żeby dzieci kochały, cieszyły się wspólnym czasem i mogły w nim uczestniczyć. Staram się tchnąć słowo Boże w ich małe życie” – powiedział.
„Założone przez nas przedszkole wybierają te rodziny, które charakteryzują się bardzo dużą otwartością i dla których ważny jest ten chrześcijański system wartości. Nie muszą być tylko reformowani, wiele ich dzieci nie zostało jeszcze ochrzczonych, ale jest w nich otwartość i mamy nadzieję, że prędzej czy później dotrzemy do punktu, w którym staną się aktywnymi członkami naszych kościołów .”
- dodała Lívia Hajdúné Tóth.
Szabolcs Hajdú Koppány bardzo wcześnie podjął decyzję o wyborze kariery pastora.
„Pamiętam, że kiedyś – gdzieś w wyższych klasach szkoły podstawowej – podczas rozmowy z rodzicami jakoś przyszło mi do głowy, co by się stało, gdybym wybrał karierę pastora. Powiedziałem wtedy: cóż, tylko nie to! Potem minęły mniej więcej dwa lata i nie wiem, co się zmieniło, ale byłem wyraźnie przygotowany do tego kursu w siódmej lub ósmej klasie”.
powiedział mi.
Wniósł także wiele świeżych pomysłów do społeczności Lovasberény.
„Dorastałem w kościele w Budapeszcie, odprawialiśmy tam nabożeństwa dla młodzieży, śpiewaliśmy hymny przy akompaniamencie pięciu lub sześciu różnych instrumentów. Pomyślałem, że skoro tam to działa, to szybko powinniśmy to wdrożyć i tutaj. Musieliśmy zdać sobie sprawę, że otwierają się na to, ale nie w takim tempie, jak myśleliśmy. Nigdy nie było z tego powodu żadnego niepokoju ani napięcia. Teraz doszliśmy do punktu, w którym raz w miesiącu odprawiamy nabożeństwo rodzinne, podczas którego cały mały zespół kościelny akompaniuje pieśniom, które niekoniecznie są zwykłymi, tradycyjnymi pieśniami ze śpiewników, ale pieśniami młodzieżowymi, na które młodzi ludzie są znacznie bardziej otwarci”.
„Kolejnym moim faworytem jest to, że w tradycyjnych kościołach były miejsca dla każdego, kto i gdzie mógł usiąść. Zdarzyło się i tutaj, że ktoś z zewnątrz przyszedł do kościoła i usiadł. No tak, ale przyjechał "właściciel" tego miejsca. Grzecznie lub mniej grzecznie dał do zrozumienia, że to jego miejsce i każdy, kto wejdzie, powinien siedzieć w tylnym rzędzie. Powiedziałem, drodzy bracia, że jeśli znowu nam się to przydarzy, uważam, że powinniśmy zamknąć drzwi kościoła i wyrzucić klucz, ponieważ wspólnota chrześcijańska i Kościół są wspólnotą gościnną.
Wiele małych decyzji, które podejmuje dana osoba, składa się na historię życia osobistego, a także historię życia społeczności”.
powiedział pastor.
Małżeństwo pastorów reformowanych miało czworo dzieci. Ich trzej starsi synowie uczą się w Liceum Reformowanym w Kecskemét. 9-letni Zsombor twierdzi, że także pójdzie w ślady swoich braci.
Para Hajdú również opowiedziała o swoim związku. „Spotkaliśmy się na teologii. Byliśmy na trzecim roku, kiedy byliśmy pod wielkim wrażeniem siebie nawzajem i naprawdę
dobrze było widzieć u innych humor, determinację, zaangażowanie w sprawy.
Ostatni rok, czyli rok praktyczny, minął, gdy kołysaliśmy małe dziecko, pisaliśmy pracę dyplomową, a w międzyczasie musieliśmy jakoś zdawać egzaminy, więc był to bardzo emocjonujący okres. To prawdopodobnie zapowiadało umiejętności logistyczne, które są jeszcze bardziej potrzebne przy czwórce dzieci” – wyjaśnili ze śmiechem.
Matka podzieliła się: obsługa jest stresująca.
„Kiedy wiem, że muszę napisać modlitwę, wiem, że muszę podejść do ambony, to oczywiście mam naturalną nerwowość, a dzieci nie słyszą wtedy mojego najbardziej cierpliwego głosu. Ale jeśli powiem im, że muszę się teraz przygotować, a oni zrozumieją, to naprawdę honorują uczciwość, zachowując granice”
– powiedziała Livia.
„Lívia skończyła tę samą szkołę co ja, miałaby takie same możliwości, ale potrafiła się wycofać, aby wychować nasze dzieci i zapewnić warunki rodzinne – jestem za to nieopisana wdzięczność” – podkreślił mąż. „Jeśli nasze dzieci pójdą za nami, będziemy za to wdzięczni, bo jest to informacja zwrotna, że chociaż dostrzegli wady i zalety tego, to z jakiegoś powodu było to dla nich nadal atrakcyjne. Nasz najstarszy syn ma ku temu duchową skłonność i bardzo świadomie przygotowuje się do podjęcia posługi duszpasterskiej” – dodał.
Ten młody chłopiec, Hajdú Koppány Bulcsú, opowiedział, jak otrzymał wewnętrzne powołanie od Boga. „Kiedy już zacząłem czuć, że dobrze byłoby być pastorem, dobrze byłoby służyć Bogu w ten sposób. Na początku nie traktowałem tego zbyt poważnie, myślałem, że zasnę. Potem zdrzemnąłem się i nie przeszło.
W końcu zgodziłem się na to wewnętrzne wezwanie, a kiedy to powiedziałem, ogarnął mnie niezmierzony spokój, jakiego nigdy wcześniej nie czułem, po jakiejkolwiek decyzji”
– powiedział entuzjastycznie.
Hajdú Szabolcs Koppány również chętnie opowiadał o swojej motywacji. „Nie mogłam sobie wyobrazić mojego życia inaczej. To wewnętrzny ogień, którego doświadczyłam po raz pierwszy, gdy uświadomiłam sobie, co dał mi Bóg. To sprawia, że jesteś tak wdzięczny, że chcesz się odwdzięczyć. Oczywiście nie trzeba być do tego koniecznie pastorem. Co więcej, jestem przekonany, że dla tych, którzy nie prowadzą autentycznego życia chrześcijańskiego jako pasterze lub nauczyciele religii, ich życie i ich obecność są co najmniej tak samo ważne”.
