Doktryna o Trójcy Świętej jest podstawowym dogmatem teologii chrześcijańskiej.
Różni się radykalnie od dwóch pozostałych religii monoteistycznych związanych z Ziemią Świętą, czyli od światów judaizmu i islamu, gdyż naucza:
w jednym Bogu są trzy Osoby posiadające pełną Boską naturę: Ojciec, Syn i Duch Święty.
Według Trójcy Jezus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Zresztą sam Jezus wyjaśnia to w pismach Jana Ewangelisty. Zbawiciel powiedział kiedyś:
„Tak długo jestem z tobą, a nie poznałeś mnie, Filipie? Kto Mnie widzi, widzi Ojca. Jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca? Czy nie wierzycie, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słowa, które do was mówię, nie mówię od siebie; a Ojciec, który mieszka we mnie, wykonuje dzieła swoje. Wierzcie mi, że jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie” (Jan 14,9-11).
Przy innej okazji Jezus powiedział: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (Jana 30:10).
Jednakże w czasach pierwszych chrześcijan kwestia tego, kim był Jezus, wywołała ogromną debatę. W tym czasie obowiązywał już edykt mediolański wydany wspólnie przez Konstantyna Zachodu i jego współwładcę Licyniusza Wschodu w 313 r. Zgodnie z tym „dajemy chrześcijanom i każdemu wolnemu wyborowi wyznawania religii, jaką chcą, aby wszelkie bóstwa lub moc niebiańska były dobrej woli wobec nas i każdego, kto żyje pod naszą władzą” .
Wyróżniony obraz: Pixabay
