Prawdziwa zmiana nastąpiła w grupie niezobowiązujących (w tej grupie znajduje się obecnie Fidesz z 10 przedstawicielami), która wzrosła o 35 przedstawicieli w porównaniu do poprzednich.

Sonda Pols, organizacja Politico podsumowująca badania opinii publicznej, przewidywała oczekiwany wynik już na kilka tygodni przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, a faktyczne dane bardzo dobrze potwierdziły wstępne oczekiwania. W przypadku największych frakcji różnica wynosiła nie więcej niż dziesięciu przedstawicieli, ale to, co straciła jedna partia głównego nurtu, wygrała druga, w ten sposób Partia Ludowa (EPP) otrzymała 189 mandatów zamiast przewidywanych 174, a Socjaliści (S&D) 135 zamiast przewidywanego 144. zamiast i frakcji Odnowy Europy (Renew) 79 zamiast wstępnych 85. Jeśli jednak dodamy do tego przedstawicieli partii tworzących dużą koalicję globalistyczną, otrzymamy 403 przedstawicieli, czyli dokładnie tyle, ile przewidywano w prognozie. Jednocześnie frakcje te straciły łącznie sześć mandatów w porównaniu z poprzednim cyklem, co nie stanowi istotnej zmiany w porównaniu z przeszłością, gdyż większość parlamentarna do podjęcia decyzji w danej sprawie wymaga 361 głosów, co wciąż jest dużo, zwłaszcza jeśli uwzględnimy Zielonych 53 i lewicę z 36 przedstawicielami.

Konserwatyści, czyli prawicowcy, czyli Konserwatyści i Reformatorzy (ECR) oraz Tożsamość i Demokracja (ID) faktycznie zwiększyli swoje głosy, do łącznie 13 mandatów, ale wciąż mają tylko 131 mandatów. Dwoma wielkimi i zasłużonymi przegranymi wyborów była frakcja Odnowy Europy z 23 głosami i porażka Zielonych z 18.

Prawdziwa zmiana nastąpiła w grupie niezobowiązujących (obecnie Fidesz z dziesięcioma przedstawicielami), obóz ten powiększył się o 35 przedstawicieli w stosunku do poprzednich, a jeśli liczyć starych i nowych (tych, którzy właśnie weszli do parlamentu na za pierwszym razem), mają 97 przedstawicieli, a naprawdę dużą stawką w nadchodzących negocjacjach w sprawie odnowienia frakcji jest to, gdzie wylądują ci przedstawiciele.

Według wersji papierowej dawne frakcje zostaną przywrócone, zatem ECR i ID utworzą grupę, w której powitają także niezależnych obecnie przedstawicieli Fideszu. Niemiecka AfD, wyrzucona z ID z inicjatywy Marine Le Pen, albo pozostanie niezależna, albo uda jej się znaleźć kolejnych ośmiu przedstawicieli z sześciu krajów z dużego obozu niezależnych przedstawicieli, tworząc kolejną prawicową frakcję.

W tym przypadku istniałyby trzy prawicowe frakcje, które być może mogłyby stworzyć sojusz, taki sam, jak Partia Ludowa utworzona z socjalistami i liberałami w poprzednich cyklach i utworzy się także w nowym cyklu.

Jednak w zakresie zwiększania wpływów parlamentarnych i zdobywania czołowych stanowisk znacznie skuteczniejsze byłoby, gdyby przywódcy partii posiadających największą liczbę przedstawicieli zjednoczyli się w jednej, dużej frakcji. Gdyby Marine Le Pen, Giorgia Meloni, Jarosław Kaczyński, Viktor Orbán i Matteo Salvini znaleźli konstrukcję, w którą zmieściłyby się wszystkie partie odrzucające wysiłki Brukseli na rzecz centralizacji, nielegalną imigrację, propagandę genderową i powrót do tradycyjnych wartości Europy, wtedy też mogłaby powstać tak duża frakcja, która przewyższyłaby 189 przedstawicieli obecnej frakcji Partii Ludowej.

W tym obszarze największym problemem do rozwiązania jest możliwy powrót 15-osobowej AfD, która w kwietniu została wyrzucona z grupy ID z inicjatywy Le Pen.

Wykluczenie AfD nastąpiło dlatego, że jeden z jej przedstawicieli, szef unijnej listy Maksymilian Krah, w wywiadzie dla włoskiego dziennika La Repubblica powiedział, że nie wszyscy członkowie nazistowskiego SS byli przestępcami. Wypowiedź ta wywołała wielkie oburzenie międzynarodowe, a Le Pen, która wydaliła z partii nawet ojca założyciela partii, aby jej partia była akceptowalna (za jego antysemickie wypowiedzi), oświadczyła, że ​​nie chce być w frakcja z AfD. Ponieważ on miał 22 przedstawicieli we frakcji ID, AfD miała ich tylko 11, a AfD musiała opuścić ugrupowanie.

Nawet jeśli wykluczenie było zrozumiałe przed wyborami, do utworzenia dużej frakcji potrzebne będzie ugrupowanie AfD, które rozrosło się obecnie do 15 przedstawicieli. La Repubblica pisze, że po Francji tabu współpracy z siłami ekstremistycznymi może załamać się także w Niemczech, bo Parlament Europejski i wybory samorządowe wstrząsnęły w wielu obszarach murem przeciwko AfD, a mogą być obszary, w których nie da się nawet tego osiągnąć rządzić bez AfD. Zmienia się zatem opinia AfD także w Niemczech, byłoby wielkim luksusem, gdyby prawica w Parlamencie Europejskim tę zmianę zignorowała.

Poza tym Krah mógł nawet mieć rację, bo choć w Norymberdze całe SS zostało zaliczone do organizacji przestępczej, to część z nich nie przystąpiła do organizacji dobrowolnie, lecz przez pobór i nie jest pewne, czy brali udział w mordowaniu cywilów. Przywódcy odpowiedzialni za zbrodnie nazistowskie zostali ukarani w Norymberdze, a uznanie całych organizacji lub grup ludzi za zbiorową winę nie jest uważane za szczęśliwe rozwiązanie, można podać przykłady historyczne.

Media i partie głównego nurtu, chcąc zapobiec powstaniu silniejszej koalicji prawicowej, próbują nawet złapać część osób za pomocą narzędzi tajnych służb, np. jeden z kolegów Kraha został oskarżony o bycie chińskim szpiegiem, a ta osoba jest w rzeczywistości chińskiego pochodzenia i dlatego ma chińskie powiązania. Teraz, gdy istnieje przynajmniej w zasadzie możliwość stworzenia większej, bardziej wpływowej frakcji prawicowej, politycy chcący stworzyć frakcję muszą liczyć się z jeszcze większą presją mediów. Media głównego nurtu oczywiście zrobią wszystko, aby nastawić polityków mających większą liczbę przedstawicieli przeciwko sobie i etykietować określone partie lub osoby jako nie do utrzymania. Ze strony głównego nurtu nie dotyczy to wyłącznie AfD czy partii prawicowych w ogóle i nie jest to wyłącznie sprawa europejska. Już teraz widzimy, że pod adresem byłego prezydenta USA Donalda Trumpa padają najbardziej nieudolne oskarżenia, które chcą go nawet wsadzić do więzienia, byle tylko uniemożliwić mu reelekcję na prezydenta. Oszczerstwa na byłego prezydenta też nie są niczym nowym, zdarzały się już na scenie politycznej, a kiedy pojawił się po raz pierwszy, opisywano go wszystkimi epitetami mainstreamu przeznaczonymi dla jego przeciwników, takimi jak rasistowski, ksenofobiczny, homofobiczny, seksistowski, nie mogło też zabraknąć epitetu antysemickiego.

To właśnie czeka w najbliższej przyszłości przywódców partii prawicowych i jeśli nie będą w stanie oprzeć się tej presji podziału, stracą wpływy, które zyskaliby tworząc dużą. Ponieważ kolejne wybory do UE odbędą się za pięć lat, ataki mogą wpłynąć jedynie na stanowiska wewnętrzne. Jednocześnie, moim zdaniem, można temu również zapobiec, odwracając polityczny dyskurs publiczny od tematu antysemickiego na rzecz bankructwa gospodarczego spowodowanego przez lewicowo-liberalne rządy UE i państw narodowych, co pokazują dane statystyczne jasno i zrozumiale dla każdego, nawet jeśli ktoś nie odczuł tego bezpośrednio na własnej skórze. Ogromną pomoc w tym obszarze mogłyby zapewnić think tanki wspierające prawicową alternatywę. Jedno z takich już istnieje, Mathias Corvinus Collegium (MCC) z węgierskimi powiązaniami, którego ostatnia konferencja w Brukseli kwestionowała już irracjonalną politykę klimatyczną Unii, co zostało wówczas podjęte także przez media głównego nurtu.

Prawdziwy zwrot można jednak osiągnąć jedynie przy pomocy własnej sieci mediów i ośrodków wiedzy, a duża frakcja jest potrzebna właśnie po to, aby można było stworzyć do tego warunki materialne i polityczne.

Autor: Károly Lóránt, ekonomista, doradca Forum Narodowego

Źródło: Magyar Hírlap

Zdjęcie na okładce: MTI/EPA/Ronald Wittek