Dante wyrusza w noc Wielkiego Czwartku przed Wielkanocą, aby znaleźć odpowiedź na najważniejsze pytanie wszystkich ludzi: jaka jest właściwa, prawdziwa ścieżka życia, która prowadzi do szczęścia.
We Florencji urodził się Dante Alighieri (1265–1321), słynny ówczesny myśliciel i polityk, którego śmierć wykształcony świat obchodzi w tym roku 700. rocznicę jego śmierci. W swoim głównym dziele Boska gra, wiecznym arcydziele literatury europejskiej, wyruszył w noc Wielkiego Czwartku przed Wielkanocą w wieku 35 lat, „w połowie drogi ludzkiego życia”, aby znaleźć odpowiedź na główne pytanie każdego człowieka: jaka jest właściwa, prawdziwa droga życia, która prowadzi do szczęścia
Wraz z uczonym poetą starożytnego Rzymu, Wergiliuszem, odwiedza znane osobistości, naukowców, polityków i władców, których zna, aby zobaczyć, jak ich życie potoczy się w wieczności. Odkąd Europa zaczęła liczyć czas od narodzin Chrystusa, nie było wątpliwości, że Chrystus był Synem Bożym, który stworzył wszechświat i człowieka w nim, urodzonego jako człowiek.
Pogański Wergiliusz prowadzi Dantego do dwóch wielkich królestw wieczności, piekła, a następnie czyśćca. W piekle nienawiść, złość, zazdrość i inne straszne grzechy dręczą ludzi, którzy kontynuują tam swoje ziemskie życie. Głęboko wstrząśnięty Dante ucieka przed wzrokiem ludzi w piekle i dociera do czyśćca. Cierpienie tutaj nie jest mniejsze niż w piekle, ale tamci znoszą je z radością, bo mają nadzieję! Tamtejsi ludzie wiedzą, że zgrzeszyli przeciwko przykazaniom Bożym i muszą to naprawić.
A jeśli zostaną oczyszczeni z grzechu, osiągną szczęście.
W końcu Dante dociera do Paradiso, krainy Błogości, gdzie „Miłość porusza słońce i wszystkie gwiazdy!” Boża wizja kolorów daje bezgraniczną radość. Boże, który jest samą Miłością! Tutaj zostaje przyjęty przez Beatrice, czystą miłość młodości Dantego, i wskazuje świętych, których życiem rządziły Cnoty na ziemi i które uczynią ich szczęśliwymi w Wieczności.
Dzieło Dantego odpowiada również na pytania współczesnego człowieka, jeśli słucha się go z otwartym sercem.
Świat, ludzie, w zasadzie nic się nie zmieniło, nawet dzisiaj wszyscy pragniemy, szukamy prawdziwej drogi do szczęścia. Wielu ludzi, nawet po 2000 latach chrześcijaństwa, nie zważając na to, próbuje szukać i znaleźć szczęście bez Boga i Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Prędzej czy później poniosą porażkę. Nie wiedzą tego, co wszyscy wiedzieli w średniowieczu: stwórcą i panem świata jest Bóg, który jest samą miłością. Kto osobiście kocha wszystkich ludzi! Który stał się człowiekiem, abyśmy mogli się do Niego zbliżyć! Uczynić z Niego centrum naszego życia!
Bóg nie dzieli ludzi na religijnych i niereligijnych.
On jest Ojcem wszystkich! Zaprasza wszystkich do szczęścia! Cierpliwie i z miłością czeka, aż odnajdziemy właściwą drogę, tak jak znalazł ją Dante po wielu doświadczeniach i przemyśleniach!
Możemy być szczęśliwi zawsze i wszędzie, jeśli przyjmiemy przykazania, które Bóg dał Mojżeszowi 4000 lat temu, wyryte na dwóch kamiennych tablicach. My, ludzie, nie tylko jesteśmy stworzeni na kilka dziesięcioleci, nie tylko ten widzialny świat jest nasz, ale mamy życie wieczne! Dowiodło tego zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. O to właśnie chodzi w Wielkanoc!
Po śmierci, która kończy ziemskie życie, nasze życie toczy się dalej w świecie, który wybraliśmy podczas ziemskiego życia: z Bogiem lub bez Boga!
W raju lub piekle lub w czyśćcu należącym do dziedzińca raju.
Każdy każdego dnia doświadcza, że jeśli wybierze dobro, będzie przepełniony szczęściem. Wielki Czwartek i Wielki Piątek przypominają, że ludzkie zło jest okrutne. Ale Bóg jest o wiele potężniejszy! On jest Panem świata! I jest z nami, w nas, w głębi naszych serc!
On nigdy nas nie opuści! Kocha nas takimi, jakimi jesteśmy!
Warto czasem w naszym ziemskim życiu pomyśleć razem z Dantem i wyciągnąć wnioski z życiowego doświadczenia naszych bliźnich i nas samych, i rozpocząć nowe życie, czerpiąc inspirację także z wiosennej odnowy przyrody. Zazielenienie pozornie martwych drzew i krzewów, niezrównane bogactwo kwiatów, doświadczenie i zachwyt nad mocą i pięknem życia napełnia nasze serca prawdziwą radością i śpiewajmy Panu pieśń dziękczynną!
Źródło: Mária Prokopp / vasarnap.hu
Zdjęcie na okładce: Krisztián Szénnyes
