Jest chłopczyk! Duży problem.
Od miesięcy świat obiegła wiadomość, że producenci komputerów i telefonów komórkowych siedzą po szyję w śmieciach, bo brakuje procesorów. Producenci samochodów również mają z tego powodu ogromne kłopoty. Przerażające statystyki mówią nam: nieskończony wzrost gospodarczy zwalnia, nie z powodu skończonych rozmiarów planety, ale z powodu zamykania azjatyckich fabryk, które co sekundę wylewają wiadra chipsów.
A potem nawet nie rozmawialiśmy o dalszych niepokojących wydarzeniach…
Martwią się też mieszkańcy wysp polinezyjskich zbudowanych z odpadów komputerowych, zapasy są zagrożone! Właściciele statków przewożących urządzenia peryferyjne (drukarki i inne) w tysiącach kontenerów, które zawodzą w wyniku uszkodzeń mechanicznych, z niepokojem obserwują również dostawę śmieci, która stała się problemem.
Matki i ojcowie zauważają z rozpaczą: regularna coroczna wymiana smartfona i płyty głównej nie zostanie wykonana, a szczęśliwsi koledzy z klasy wyczują biedę na dziecku. A co z hitem Bożego Narodzenia, skomputeryzowany mózg nastolatka kurczy się?! Co dzieciak będzie tak pchał od rana do wieczora?!
Fabryki samochodów... cóż, mają poważne kłopoty! I my sami, bo możemy nie sprostać współczesnym oczekiwaniom i nie będziemy w stanie zmieniać samochodów co sześć lat. Sam jednak z niepokojem czekam na moment, kiedy będę mógł kupić nowiutkie auto, które dorówna niezawodnością pozostawionego paryżanina za cenę mniejszego mieszkania. Nawiasem mówiąc, dziewięćdziesiąt procent światowej sieci drogowej zostało wyposażonych w nieużyteczne funkcje w wyniku ciągłego boomu gospodarczego.
Poza tym lody w aucie nie tylko są lizane, ale i tam, bo trzeba też szczypać, żeby napisać cyfrową naklejkę przyczepioną do kierownicy na prawie wszystkich drogach w Azji, Afryce, Australii, Ameryce Południowej, Ameryka Północna, Europa Północna i Południowa deska do bekonu: Jest błąd, kochanie! Funkcje autonomicznej jazdy i rozpoznawania znaków nie są możliwe! – Jeszcze jakieś sto lat… – dodaję z dekadenckim pesymizmem.
I spójrzcie, jak tak dalej pójdzie, to będzie można zbudować normalną sieć drogową z korkami, które do tej pory musiało być znośne dzięki radarowemu tempomatowi.
Świat jest więc w tarapatach. Nie dobrych ludzi, ale świat. Sprawy potoczyły się w obie strony. Jest świat, są ludzie. Jest gospodarka i jest ludność. A to, co jest dobre dla jednego, jest złe dla drugiego.
Kto należy do jakiej kasty? – decyduje Dobry Bóg, a człowiek może podrapać się po głowie: która wersja jest lepsza.
