Pewnego niedzielnego wieczoru podczas spaceru nasza stara dziennikarska kompania zatrzymała się w nieznanej restauracji na kolację. Studiując menu, pytam kelnera:
– Gulasz, prawda, Southern?
- Nie, kremowy, świeży: powstał dziś wieczorem.
– W takim razie – mówię zbolałym głosem – nie mogę tego zjeść. Ponieważ mam jakiś dziwny problem żołądkowy, lekarz powiedział mi, żebym nigdy nie jadł świeżego gulaszu, a tylko to, co zostało przynajmniej z południa. No, proszę, zapytaj kuchnię: czy zostały jakieś resztki gulaszu? Ponieważ, mówię, nie powinienem jeść świeżego gulaszu dla świata.
„Przykro mi, dziadku ”, mówi ze smutkiem kelner, „ ale w całym domu nie ma resztek gulaszu, mogę podać tylko świeży”.
"To przynieś mi porcję, z ziemniakami!" Krzyczę triumfalnie.
A głośny śmiech chłopców honoruje mój genialny pomysł. Ale kelner wychodząc, machnął z uśmiechem obrusem i odpowiedział:
„Jestem już starym kelnerem, naprawdę!”
Źródło: kolekcja Béli Tótha i Károly'ego Szalaya
(Grafika: DeviantArt)
