Seria historyka Zsuzsanny Borvendég została pierwotnie opublikowana na stronie internetowej PestiSrácok, ale z pewnością są tacy, którzy ją przegapili. Ale ci, którzy nie przeczytali wszystkich części, powinni przeczytać ją jeszcze raz. Znając cały obraz, czy możemy zrozumieć, jak się tu znaleźliśmy?
Sieć, zasilanie tła, stan głęboki: wszystkie te warunki uniemożliwiają badania naukowe, ponieważ można je zmieść ze stołu jednym machnięciem ręki z okrzykiem conteo. Trudno argumentować za ich istnieniem, dopóki nie zostaną wymienieni członkowie „siły w tle”, ale to jest właśnie istota działania sieci: nie ma jednoosobowych liderów ani odpowiedzialnych decydentów, jest raczej luźna organizacja opiera się na inicjatywie jednostek, która powstaje zgodnie z wzajemnymi interesami.
W rzeczywistości sieci działające w społeczeństwach nie są siłami od diabła, ale naturalną częścią ludzkiego współistnienia. Jest to normalny tryb życia społecznego, ponieważ nie oznacza nic więcej niż nieformalny i horyzontalny system relacji, który charakteryzuje społeczne kontakty ludzi. Spójność członków chóru kościelnego, czy wspólnoty opartej na wspomnieniach dawnych akademików, ma charakter sieciowy, podobnie jak zmowa konglomeratów władzy i tajnych stowarzyszeń spiskujących w celu zakłócenia istniejącego ładu społecznego i politycznego – ale wciąż istnieje ogromna różnica między ich wpływem a rolą. Ponieważ całkowicie naturalnym medium relacji międzyludzkich jest istnienie w sieci, dla tych, którzy miłują cele władzy, możliwość zachowania tajemnicy, przebrania i ukrycia rzeczywistych intencji jest niemal nieograniczona.
Wszystko zaczęło się od Oświecenia
Nialla Fergusona znaczące zmiany w historii były w większości inicjowane przez ruchy sieciowe, ale mimo to nieformalne systemy kontaktów stały się nadrzędnym czynnikiem władzy wraz z nadejściem ery masowej demokracji. Możesz mieć rację. Podejście społeczne, które rozwinęło się wraz z Oświeceniem i zostało utrwalone na początku XX wieku - oparte na równości ludzi - trwale przekształciło skład tradycyjnych elit władzy.
Przywilej urodzenia został zepchnięty na dalszy plan, wraz z kodyfikacją powszechnego prawa wyborczego, prawo wyboru przywódców politycznych zostało oddane w ręce mas – nastąpiła fundamentalna wymiana elit. Wady i zalety demokracji masowej można by wymieniać długo, ale w tym przypadku nacisk kładziony jest na najsłabszy punkt systemu, czyli podatność na manipulację. Nie mówię o oszustwach wyborczych, bo nadużywanie kart do głosowania odnosi się tylko do nieprawidłowego działania matrycy, bo jeśli sieć się nie myli, nie ma potrzeby oszustwa.
W dobie nowoczesnych demokracji obecna elita polityczna jest zdana na łaskę mas, ale masa rzadko pozostaje wielością jednostek, raczej staje się swoistym medium psychologicznym: masą o plastycznej tożsamości, w której poczucie wspólnoty powinno być zająć miejsce rozpuszczającej się samoświadomości. Zostało to już pomyślnie ugaszone. Oświecenie wyrwało ludziom świętość spod nóg, aw dzisiejszych czasach państwo narodowe i rodzina, czyli podstawowy budulec spoistości tradycyjnych społeczeństw, stały się wrogiem numer jeden.
źródło obrazka: wikipedia
Wyzysk osoby wyrwanej z korzeni
Brak przynależności do wspólnoty jest sprzeczny z naturą ludzką, dlatego tłum nieodparcie pragnie pokierowania z zewnątrz, otrzymania skądś ideologii, na podstawie której mógłby się określić i zidentyfikować. Wszystkie pozycje władzy zależą więc od tego, kto i jak manipuluje masami, co proponuje zamiast starych, stabilnych wartości i filarów.
Wszystkie ideologie przebrane za „ulepszacze społeczne” i „wyrównywacze” dotyczą teraz tylko eksploatacji ludzi, którzy zostali siłą wyrwani z korzeni i koncentracji władzy, czyli w rzeczywistości są antyludzkie. Wszystko to jest jak ogólny plan stopniowo aranżowany przez wieki, którego centrum zawsze była władza i pieniądze.
Na każdym historycznym etapie w tle byli ludzie, którzy byli beneficjentami osiągniętych do tej pory „rezultatów”. Medyceuszy , Fuggerów , Rothschildów czy Rockefellerów znamy też nazwiska współczesnych centrów władzy finansowej, właścicieli międzynarodowych giga-korporacji, dla których masy zdegradowane do konsumentów są siłą życiową.
Kupuje się dziennikarzy, tworzy się „organizacje obywatelskie”, wybiera się polityków lub osoby pełniące inne wybrane przez siebie funkcje publiczne – małe cegiełki stopniowo rozrastającej się sieci. Głównym zadaniem otaczających nas dziś sieci jest tworzenie rzeczywistości wirtualnej, tworzenie nieistniejących problemów lub ukrywanie istniejących problemów w fałszywych opakowaniach, po węgiersku: odwrócenie uwagi. W ciągu ostatnich kilku dekad masy były zaślepiane i wykorzystywane do takiego stopnia, że nawet dla Orwella byłoby to science fiction.
Rozpoczęło się tworzenie wirtualnej rzeczywistości
Przeciętny człowiek stał się konsumentem wiadomości po rewolucji francuskiej, kiedy otworzyła się możliwość stworzenia nowoczesnego technicznego instrumentu władzy, który dziś nazywamy środkami masowego przekazu. To był początek bitwy, którą trudno było zobaczyć; każda formacja władzy musiała liczyć się z siłą oddziaływania mediów i kultury.
Gazety codzienne i czasopisma zaczęły mnożyć się jak grzyby po deszczu, stanowiąc proste i tanie rozwiązanie dla rozpowszechniania nurtów ideowych i kultury masowej. Rozpoczęło się tworzenie rzeczywistości wirtualnej na dużą skalę. Prasy drukarskie i wydawcy odgrywali kluczową rolę we wszystkich głównych ruchach społecznych, w tym w działalności wywrotowej i atakach na istniejący porządek.
Zdaniem Nialla Fergusona Europa Świętego Przymierza była ostatnią dostrzegalną próbą przywrócenia hierarchii, czyli tradycyjnego porządku. Napoleona nastąpił stuletni okres względnego pokoju , ale nie zapominajmy o kipiącym niezadowoleniu, początkach walk o prawa obywatelskie, rewolucjach, które przetoczyły się przez Europę w połowie sygnalizowało nadejście nowego świata i coś jeszcze: obecność sieci.
Oprócz mediów siły te rozsądnie położyły ręce na kulturze i naukach społecznych, dokonały inwazji na uniwersytety i od razu potrafiły wykorzystać skutki eksplozji technologicznej przełomu wieków na swoją korzyść. Zanim Lenin doszedł do władzy, „zmieniające świat” idee wyłaniające się z marksizmu były obecne w instytucjach edukacyjnych i teatrach i niemal natychmiast zawłaszczyły świat filmu. Rozpoczęła się fatalna transformacja zachodnich społeczeństw.
Sieci stojące za reżimami totalitarnymi
Wiek XX przyniósł nam dwie brutalne wojny i dyktatury. Zarówno działanie armii, jak i arbitralność zakładają wysoce scentralizowaną, zhierarchizowaną strukturę władzy, ale, co zaskakujące, nie możemy powiedzieć, aby którekolwiek z nich znacznie osłabiło siłę sieci. Wprawdzie utworzenie obu państw totalnych poprzedziła organizacja sieciowa, ale to system relacji stojący za komunizmem odegrał/odgrywa decydującą rolę w naszym życiu w dłuższej perspektywie. Można to częściowo wytłumaczyć faktem, że podtrzymywanie relacji, które pomogły Leninowi dojść do władzy, było niezbędne dla realizacji komunistycznych idei podboju świata, więc bolszewickie państwo partyjne wydało na to wszystko dużo energii i pieniędzy. O ile dyktatura zapobiegała powstawaniu oddolnych, spontanicznych i ukształtowanych horyzontalnie wzorców relacji w granicach własnego państwa, o tyle organizacja przemocy tej samej władzy pomagała – a czasem inicjowała – działanie podobnych mechanizmów poza jej granicami.
Nurty te, oparte na ideach marksistowsko-anarchistycznych i wywodzące się z różnych ośrodków intelektualnych, okazały się dobrym narzędziem do dalszego rozbijania tradycyjnej spoistości społeczeństw i kwestionowania ich zdolności obronnych – Związek Radziecki był absolutnym zwycięzcą w tej bitwie.
edytowanie przez freekaamal
Metoda się nie zmieniła, zmieniła się tylko technologia
Jeśli dziś rozejrzymy się po świecie, zobaczymy wiele zjawisk, które niewiele różnią się od działań rozluźniających zapoczątkowanych przez bolszewików, ich metody i cele są prawie niezmienione, może zmieniła się tylko technologia. Związek Radziecki do ostatniej chwili chronił swoje rozrastające się siły – swoje sieci – na terenach poza jego sferą zainteresowań, więc jego spektakularny upadek również może być zwodniczy.
Po II wojnie światowej wykorzystał najsłabszy punkt swojego wroga: demokrację. Atakował społeczeństwa państw kapitalistycznych poprzez organizacje obywatelskie, ruchy lewicowe i praw obywatelskich, ale nie działało to w drugą stronę: w dyktaturze nie ma obywatelskiej inicjatywy. Potem upadł Związek Sowiecki, według oficjalnej wersji, przegrał zimną wojnę. Ale czy ta historia naprawdę jest taka prosta? Czy to możliwe, że skrajnie anarchistyczne, antypaństwowe i wyraźnie wspierane przez wielonarodowe sieci kapitałowe nie potrzebowały już zaplecza w organizacji państwowej?
Nikt nie dotykał sieci podczas zmiany ustroju
Nasza zmiana ustrojowa nie powiodła się, ponieważ zdemontowaliśmy tylko hierarchię partyjno-państwową, ale nie dotknęliśmy sieci. Czy nie działo się to również na światowym szczeblu politycznym? Najwyraźniej istota znana jako pierwotne zło upadła, a wspólnota państw demokratycznych zatriumfowała, ale co by było, gdyby imperium sowieckie zniknęło z mapy, ponieważ sieci szerzące ideologię były wystarczająco silne, by rozwijać się bez zaplecza? Ameryka była zwycięzcą XX wieku, ale dwie dekady później już przegrywa. Ale kto jest wrogiem?
Trudne do zdefiniowania grupy (sieci) pod znanymi hasłami tworzą anarchię, walczą z suwerennością państwa narodowego, wyznaczają granice, cenzurują, odwołują się do idei wolności i demokracji, przygotowują dyktaturę na skalę nigdy wcześniej nie widziane. Znane aspiracje.
Kto wygrał zimną wojnę? Czy to nie może być właśnie ta siła, która pomagając bolszewizmowi w dojściu do władzy stworzyła ustrój państw totalnych, złagodziła i skazała obronę społeczeństw i narodów na zagładę? Czy to możliwe, że dwubiegunowy świat skończył się po prostu dlatego, że globalna elita finansowa już go nie potrzebowała?
Wiem, że te pytania nie są politycznie poprawne, a także sprzeczne z ogólnie przyjętą interpretacją historyczną, ale nadal uważam, że te sugestie są uzasadnione i aktualne, więc w tej serii postaram się znaleźć na nie odpowiedzi, rysując łańcuch drobnych wydarzeń .
Autor: Borvendég Zsuzsanna
Źródło: PestiSrácok
(Obraz nagłówka: 2022plus)
