Problem polega na tym, że małe grupy DK, Jobbik i Momentum postrzegają Parlament jako piaskownicę, z której, jeśli ich zamek z piasku się zawali, mogą wpadać w złość i z której, jeśli Mama Választó nie zrobi tego, czego chcą, mogą wyjść zraniony. Ale dopiero po tym, jak dostali czekoladę.
Powstał nowy parlament, wybrani przedstawiciele złożyli przysięgę na Ustawę Zasadniczą. Zrobili to wszyscy, nawet ci, którzy przed wyborami półgłosem głosów grozili, że zmienią to i nadal kłamią, że wynik głosowania jest nielegalny. Oczywiście, bo gdyby tego nie zrobili, nie byłoby czekolady, czyli wysokiego dodatku reprezentacyjnego, forintów nie wpadających im do kieszeni, mogliby iść do pracy. Tak, już nie.
Przedszkolaki panie i panowie, jesteście żałośni i nieuczciwi. Máté Kocsis ma rację, pieniądze są potrzebne, praca nie. Nawet na swoim poziomie intelektualnym możesz zrozumieć, że ci, którzy głosowali na ciebie, nie robili tego, aby uzyskać wysoką pensję, ale aby ich reprezentować i wyrażać swoje zdanie. Po prostu plujesz swoim wyborcom w twarz swoim marszem.
„Jestem na zewnątrz, jestem w środku, och, ale jestem bardzo szczęśliwy”, brzmi piosenka i ty też ją zaśpiewasz. Są w środku, jeśli chodzi o pieniądze, a nie, jeśli chodzi o przyszłość kraju.
Mówiąc o przyszłości. Nie będzie twoje, dopóki nie dorosną. Nikt nie lubi rozhisteryzowanych dzieci, a małego czerwonego samochodu nie dostaniesz, nieważne jak mocno będziesz uderzał pięściami w ziemię. Wiem, że będąc małą grupą, myślisz, że mogłeś trafić w cel, krzycząc, a potem tata z Unii i USA przychodzi i daje klapsa temu, na kogo masz skargę.
Ale obcy ojciec nie może kopać piłki w tej rodzinie.
Autor: mł. György Tóth
(Zdjęcie na okładce (ilustracja): MTI/Tibor Illyés)
