Artykuł opinii autorstwa Zsolta Ungváry'ego z portalu Vasárnap.hu.
Cokolwiek o tym myślą krajowi liberałowie, jakkolwiek to tłumaczą, świat zwraca uwagę na to, co mówi Viktor Orbán. Niech to zostanie powiedziane w Parlamencie Budapesztu, w Tusnádfürdő w Transylwanii czy w Dallas w Teksasie.
A co na to węgierski premier? Najwyraźniej nic zaskakującego. Co wszyscy myślimy. Nawet nie rozumiemy, co w tym takiego dziwnego. „Ojcem jest mężczyzna, matką jest kobieta. Pokój jest lepszy niż wojna. Polityk musi mieć na uwadze interesy swoich wyborców. Wszyscy ludzie są równi przed Bogiem, ale każdy naród, kultura, religia, cywilizacja różni się od innych. Trzeba pomóc tym, którzy mają kłopoty, ale niekoniecznie tym, którzy szukają kłopotów lub je powodują. Musimy chronić nasze granice i naszych rodaków poza granicami”. To wielkie zainteresowanie jest tak trywialne, że aż żenujące.
W pomarszczonym świecie (oczywiście chodzi przede wszystkim o kurczący się tak zwany „zachodni” świat, do którego, chcąc nie chcąc, należymy) normalna ścieżka stała się dziwna, prosta ścieżka jest napiętnowana jako „węgierska ścieżka " i coś odbiegającego od normy. A kiedy mylą Orbána z Węgrami (przed czym protestują nasi lewicowcy), nie dzieje się żadna niesprawiedliwość. Za Orbánem stoi opinia większości, styl życia, którego on jest wyrazicielem. Orbán nie uczynił nas takimi, ale takim go ukształtowało środowisko i wykorzystuje swój talent polityczny (którym jest rzecznictwo, reprezentowanie rzeczy na świecie), aby to było widoczne i działało.
I podczas gdy Orbán składa zeznania, dewianci starają się o akceptację własnego nonsensu , do którego muszą zmobilizować poważną broń, bo nie mogą stać na własnych nogach. Dlatego jednostronny terroryzm opinii jest konieczny w prasie, w kulturze, a nawet w życiu codziennym.
Orwell wyobraził sobie swoją utopię z 1984 roku do Anglii, na Zachód. Myśleliśmy, że się myli, bo Związek Radziecki to wszystko wdrożył, ale okazało się, że był to tylko nieudany eksperyment i – jeśli z pewnym opóźnieniem – ale Orwell miałby rację.
Twórcy dwójmyślenia i nowej mowy panicznie boją się mówić o prostych, oczywistych faktach. Od małego chłopca, który jako jedyny ośmiela się krzyczeć z zastraszonego, wprowadzonego w błąd tłumu: „ale cesarz nie ma nawet ubrania!” Pierwszy krzyk jest najtrudniejszy i zarazem najniebezpieczniejszy dla murów zbudowanych z kłamstwa. Tacy ludzie upadli na naszych oczach, dosłownie iw przenośni. Niekwestionowany geniusz Karpat w ciągu zaledwie kilku dni z pierwszych stron gazet trafił na pluton egzekucyjny. Również w '56 przekształciła się ona z przebiegłej kontrrewolucji w walkę o wolność w ciągu kilku tygodni. Dla Niemców po pozornie funkcjonującej Republice Weimarskiej najpierw pojawił się Hitler, który również był postrzegany jako nie mający alternatywy, a po jego upadku wszyscy od razu stali się antyfaszystami. Tak po prostu, w ciągu kilku dni mur berliński runął na wschodnioniemiecki komunizm, tak że od upojenia zjednoczeniem zakręciło im się w głowie nową zbawczą ideologią stu różnych płci i nieograniczonej ilości warzyw.
Oczywiście można teraz wysunąć argument, że system Orbána jest również takim imperialnym kłamcą i jest bliski upadku. Ale tutaj przez dziesięciolecia prasa, celebryci, organizacje obywatelskie i zagraniczne ambasady, prześladowani ludzie, którzy uciekli za granicę i prześladowani tu cudzoziemcy, mogli wykrzykiwać wszelkiego rodzaju złe rzeczy o rządzie. Gdyby mieli rację, ludzie już dawno by ich uderzyli w głowę. Ale oni po prostu nie chcą. Między innymi dlatego, że wyraźnie widzą, że opozycja nie jest w stanie przedstawić żadnej sensownej alternatywy. Gdyby mieli tak oczywistą rację, mogliby wymienić działania, które nastąpią po obaleniu rządu; ale od 2010 roku nie mieli ani jednego dobrego pomysłu.
Absurdalność ilustruje sondaż, według którego Psia Partia powoli staje się najpopularniejszą opozycją. (Nie klasyfikowałbym pod tym względem Mi Hazánka, bo są po stronie normalności.)
Dwustronni są tak naprawdę anarchistami , ponieważ są całkowicie poza systemem i tej odległości zawdzięczają swoją popularność. Gdyby natomiast chcieli rządzić (i tylko w tym przypadku można ich interpretować jako partię polityczną), to wchodząc w system, straciliby swoją jedyną atrakcyjność. Bo prawda, polityka nie może być inna. Ma zasady. Mogę ich nie akceptować, ale później też nie mogę grać według ich zasad. Dla nich dewiacja jest ich istotą i dewiacja nie może stać się większością, bo wtedy staje się normą. Chociaż dewiacja stała się normą na pewnych poziomach ideologii na Zachodzie, z pewnością nie jest normą w prawdziwym życiu, bo wtedy świat by nie funkcjonował. Możesz ufać, że pewnego dnia, pod pewnym wpływem, ludzie przestaną kłamać i kłamać, a wtedy głupota na Zachodzie nagle ustanie. Jak u nas w 1956 na krótko, potem w 1989 lub nawet w 2010.
Źródło: sándár.hu
Autor: Zsolt Ungváry
(Zdjęcie w tle: przemówienie Viktora Orbána w Teksasie na konferencji CPAC. Zdjęcie: MTI/Biuro prasowe premiera/Benko Vivien Cher)
