Prawnik, tłumacz techniczny, więzień polityczny, działacz antykomunistyczny Tibor Pákh zmarł w wieku 98 lat, dowiedział się A Hálózat Tibor Pákh chodził do szkoły podstawowej w Komárom, rozpoczął naukę w szkole średniej u pijarów w Tata, w 1938 r. przeniósł się do benedyktynów w Komárom, gdzie ukończył szkołę w 1942 r. Absolwent Wydziału Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Pázmány Péter. Zaciągnął się jako żołnierz pod koniec II wojny światowej. Od 1945 do końca 1948 był jeńcem wojennym w obozach pracy przymusowej w Rosji. Po powrocie do domu dowiedział się, że został już uznany za kułaka, ponieważ odziedziczył majątki po matce.
Przez lata był więźniem politycznym za działalność rewolucyjną. Po uwolnieniu konsekwentnie walczył o wycofanie się okupanta i egzekwowanie prawa do samostanowienia. Jego pisma były publikowane przez wydawnictwa samizdatu. W 1971 roku został uznany za „nieuleczalnie chorego psychicznie”, ponieważ Pákh rozpoczął w więzieniu strajk głodowy. Wiosną 1980 roku przyłączył się do polskich działaczy praw obywatelskich i rozpoczął strajk głodowy w kościele w Podkowie Leśnej. W październiku 1981 r. protestował także głodówką przeciwko bezprawnej konfiskacie paszportu.
W tym czasie został przyjęty do Narodowego Instytutu Nerwowo-Psychiatrycznego. W szpitalu potraktowano go w sposób nieludzki, ale potem nie dało się już tego dłużej ukrywać, zaprotestowało 57 węgierskich intelektualistów i kilka organizacji międzynarodowych, aż w końcu został zwolniony z zakładu psychiatrycznego, ale nie zwrócono mu paszportu.
Pracował jako tłumacz w więzieniu, w celi z dwoma innymi tłumaczami, z których jednym był Árpád Göncz. Po raz ostatni został aresztowany 23 października 1988 r. za udział w demonstracji opozycji.
Źródło: Magyar Hírlap
Zdjęcie: Pametnaroda.cz
