Dziś zanika podstawowa więź z Bogiem, a człowiek staje się samotny.
„Zmieniający się świat, zmieniający się kościół?” – taki tytuł nosiła dyskusja okrągłego stołu zorganizowana przez Scrutona w budynku Mathias Corvinus Collegium w Újbuda. Trzech przywódców religijnych, rzymskokatolicki arcybiskup Veszprém György Udvardy, arcybiskup rzymskokatolicki Veszprém György Reformowany biskup Dániel Pásztor i Slomó Köves, czołowy rabin EMIH, zostali poddani sekcji. Dyskusję poprowadził Tünde Wolf-Nagy.
Podczas dyskusji przy okrągłym stole wiele destrukcyjnych, ale z pewnością ważnych tematów dotyczyło odpowiedzi Kościoła na zmieniający się świat. Trzej przywódcy religijni wyrazili już różne opinie w tej palącej kwestii. Zdaniem Daniela Pásztora Kościół nie jest organizacją w klasycznym sensie, która musi dostosować się do wspólnoty, ale „wspólnotą świętych”, która z natury „nie należy do ludzi, lecz do Boga”, a więc nie muszą, a nawet nie powinni, dostosowywać się do aktualnego ducha epoki.
Nieco inaczej patrzył na to zagadnienie György Udvardy, który uważał, że są sytuacje i kwestie, w których Kościół co prawda musi się zmieniać w stosunku do danej epoki i ducha czasu, ale będąc punktem odniesienia, musi reprezentować trwałość w pewnych kwestiach.
Slomó Köves podkreślił, że w religii żydowskiej od czasów starożytnych nie było scentralizowanego kościoła, więc nie jest to instytucja, ale zbiór zasad i rytuałów.
Jako taka, jej istotą jest sama zmiana, ponieważ „rolą Kościoła” jest zatem wskazanie, jaka część Bożego objawienia jest niezmienna, a co musi się zmieniać w czasie.
Dyskusja przy okrągłym stole dotyczyła również strategii komunikacyjnej kościołów, a trzej przywódcy religijni byli tego samego zdania w kwestii zwracania się do młodego pokolenia. György Udvardy uważał, że zwracanie się do młodzieży zawsze było ważną kwestią dla Kościoła. Według arcybiskupa ważne jest, abyśmy „odważyli się zadawać pytania i odważyli się słuchać odpowiedzi”. Zwracał na to uwagę Dániel Pásztor
„przesłanie klienta (tj. Boga)” musi zostać dostarczone, ale jednocześnie uznał za ważne podkreślenie, że narzędzia cyfrowe nie powinny zastępować komunikacji osobistej: „osobiste słowo, osobiste spotkanie nadal ma i będzie miało moc ”.
Rabin Slomó Köves odpowiedział na pytanie moderatora, co motywuje często nietypowe i bardzo kreatywne formy komunikacji jego organizacji:
„adaptacja jest głęboko zakorzeniona w filozofii żydowskiej”
i przypomniał historię rabina Yochanána ben Zakaja, żyjącego w pierwszym wieku ery cywilnej, w czasie zburzenia Drugiej Świątyni w Jerozolimie, który według świadectwa Talmudu, kiedy miał okazję , nie prosił rzymskiego namiestnika o nic, czego wiedział, że nie może dostać. Raczej „poprosił o Jávné”, czyli skupił się także na duchowym przetrwaniu, zdając sobie sprawę, że ważne jest nie tylko fizyczne położenie, ale także wirtualne centrum duchowe.
Omawiając rolę mediów społecznościowych, rabin Köves argumentował, że pytaniem dla przywódców religijnych jest nie tylko to, czy reagują, ale także to, czy zadają właściwe pytania. „Przez wieki”, przekonywał naczelny rabin EMIH,
„władza znajdowała się w rękach duchowieństwa, dziś kwestionuje się nie tylko osobę władzy, ale także pojęcie władzy. Dzisiejsi ludzie zwracają się także do fałszywych proroków, Grety Thurnberg czy Kim Kardashian. Zadaniem przywódców religijnych jest nie bać się wychodzić z bezpiecznych przestrzeni i pomagać ludziom zadawać ważne pytania, a nawet prowokować je”.
György Udvardy jako pierwszy wypowiedział się na temat tego, czy kościołom wolno angażować się w politykę i zwrócił uwagę na fakt, że obowiązkiem kościołów jest „wykorzystywanie wszystkiego na chwałę Bożą. Kościół musi i może zabierać głos tylko od strony nauczania, bo tam też objawia się boska obiektywność i misja” – przekonywał abp, dodając, że kościoły
„aby mogli zagwarantować, że będą w stanie zachować godność, wolność i sprawiedliwość”.
Odnosząc się do polityki, Pásztor Dániel zwrócił uwagę, że „używa się go jako oskarżenia, kiedy kościół wypowiada się na ten temat i dlaczego. Kościół nie upolitycznia się bezpośrednio, ale jednocześnie wszyscy jego członkowie są jednocześnie homo politicus” – przekonywał biskup, mówiąc, że „Kościół spełnia boską misję, ale milczenie ma też moc. W kwestiach takich jak homoseksualizm Kościół nie może milczeć i musi wyrazić swoją opinię”.
Na zakończenie wieczoru ze strony słuchaczy padły ważne pytania, np. co przywódcy religijni sądzą o tym, że niektórzy ludzie przeciwstawiają nauce religię, czy planują przepisać Biblię na dzisiejsze czasy, jaka jest ich opinia na temat o homoseksualizmie i gdzie Bóg może wejść w życie współczesnego człowieka, co może odpowiedzieć, czego inni – na przykład profesjonaliści – nie potrafią?
Pastor Dániel Pásztor powiedział, że oczywiście nie planują przepisywania Biblii, a jego kościół nie uważa, że nauka i religia są sobie przeciwstawne”. Według biskupa reformowanego
„prawdziwi naukowcy nie kwestionują Boga”.
Odnosząc się do homoseksualizmu, powiedział, że jest on sprzeczny z Bożym planem stworzenia, „jednocześnie chcemy uzdrowić człowieka jako człowieka, ale nie możemy go zaakceptować i utożsamić się z nim”. Według Pásztora należy najpierw zwrócić się do Boga, a dopiero potem do lekarza lub psychologa. „Lekarz czy psycholog to swego rodzaju narzędzie uzdrawiania, które ostatecznie pochodzi od Boga”.
Według rabina Kövesa „naiwnym podejściem jest zwracanie się do Boga, gdy nie ma lekarstwa, bo nawet jeśli jest lekarstwo, nie ma życia wiecznego i cierpienie jest już teraz”. Według wiodącego rabina cierpi się zresztą nie tylko z braku, ale i z obfitości”, a zadaniem religii „nie jest łagodzenie cierpienia, ale pokazanie, że wreszcie jesteśmy na tym świecie”.
„Religia”, powiedział rabin Köves, „nie sprzeciwia się nauce, ale scjentyzmowi”. Nauka „odpowiada na pytanie „jak”, religia na „dlaczego”
– powiedział czołowy rabin EMIH, który powiedział, że „oprócz homoseksualizmu Biblia zakazuje wielu innych stosunków seksualnych, takich jak cudzołóstwo, a wspólne jest to, że oba są pokusami ludzkimi”. "
„Seksualność nie jest przypadkowo tak centralnym tematem: jest elementarną częścią ludzkiej egzystencji, dotyka najgłębszych pokładów naszej duszy, dlatego warto zastanowić się, co sprawia, że seksualność jest pełna godności, ale jednocześnie nie należy pogardzać drugą osobą"
— powiedział Slomó Köves.
Według arcybiskupa György Udvardy, „człowiek może zrozumieć siebie tylko w religii, tylko w Bogu, to nadaje jego własnemu istnieniu intymny związek, którego pragniemy”.
Zdaniem katolickiego lidera problem polega na tym, że „w dzisiejszych czasach zanika podstawowa relacja z Bogiem, a człowiek w ten sposób staje się samotny”.
