Z ekonomistą László Bogárem rozmawialiśmy o prawdziwych przyczynach i możliwych konsekwencjach wojny, o realiach kreowanych przez media, imperialnych intencjach io tym, dlaczego HírTv transmituje doroczny przegląd Ferenca Gyurcsány'ego. Wywiad przeprowadzony przez Szilvię Polgári.
Kiedy przygotowywałem się do tej rozmowy, na mojej liście było też pytanie, czy widzi Pan szansę na współpracę narodową. Ale to było jeszcze przed przemówieniem Ferenca Gyurcsány'ego, a dziś, po przemówieniu, nie oszukujmy się, zabrzmiałoby to dość banalnie. Muszę jednak zapytać, dlaczego twoim zdaniem HírTv transmituje ten złowieszczy coroczny przegląd?
Zacznę trochę dalej. Systemy zmiany ustroju opierały się na współpracy niemiecko-rosyjskiej, która obecnie wydaje się załamywać, a wysadzenie gazociągu symbolicznie na to wskazywało. Siła, która faktycznie kontroluje świat, zniszczyła współpracę dwóch fundamentalnych filarów, załamując tym samym wszystkie systemy epoki i Europę pośrednią. Oczywiście nikt nie musi o tym wiedzieć i nie da się tego wykryć bezpośrednio w krajach, w których rządzą globalistyczne rządy – na znak „nieważne, który imperialny fotel liżemy”, ale stawka tutaj jest ogromna.
Jak dostać się stąd do Gyurcsány nadawanego przez HírTv?
Bez kompleksu medialnego nie możemy interpretować rzeczywistości, nie oszukujmy się, wszyscy czerpiemy z niej informacje, dlatego jesteśmy tak bezbronni – bo nie widzimy rzeczywistości, a tylko jedną z medialnych opowieści o rzeczywistości. Myślę, całkiem słusznie, że HírTv nadało to, ponieważ Ferenc Gyurcsány jest jednym z najbardziej decydujących filarów wieloletnich rządów Fideszu. Nie tylko z przemówienia w Öszöd, ale od samego początku. Można nawet powiedzieć, że najbardziej profesjonalnie zorganizowanym agentem Fideszu jest nie kto inny jak Ferenc Gyurcsány. Jak wiecie, wbrew intencjom i woli, tak naprawdę każde odczucie, myśl, słowo mówione czy pisane jednoznacznie gwarantuje wieloletnie rządy Fideszu.
Bez przemówienia w Ószöd Fidesz z trudem osiągnąłby dwie trzecie.
Oczywiście Gyurcsány chce czegoś dokładnie przeciwnego i bądźmy szczerzy, historycznie nie można było całkowicie wykluczyć szansy, że będzie wielkim konsolidatorem. Niewiele mu brakowało. Nadal nie wiemy, co właściwie stało się z przemówieniem Öszöd. I zdaję sobie sprawę, że to pachnie teorią spiskową, ale po zniszczeniu ładu pojałtańskiego, czyli współpracy niemiecko-rosyjskiej przez mocarstwo, które dominuje nad światem, rządzące w tych krajach pośrednich, nie sądzę, żeby tak się stało decydować lokalnie.
I odpadł Ferenc Gyurcsány. Wymawiano go tak samo, jak Népszabadság lub oryginalny Indeks.
Chociaż Népszabadság lub oryginalny Indeks były niezwykle ważne dla bardzo poważnych sił globalnych, ale widzisz, to było to, porzucili to. Trudno o tym mówić, bo wielu rozczarowuje fakt, że choć wiedza, odwaga i determinacja węgierskiego skrzydła narodowego odgrywają rolę, to decyzja nie należy do nich, ale do niemieckiego wielkiego kapitału, który został już brutalnie zdyscyplinowany. cztery razy. A dziś nieistniejący władcy świata nie pozwalają mu na to, co ukształtowało się w ciągu ostatnich trzydziestu kilku lat, w epoce pojałtańskiej. Tak więc wielki kapitał niemiecki nie ma dziś odwagi wyjść na światło dzienne, dlatego niewytłumaczalnie długie rządy Viktora Orbána i Fideszu, wybranych zdecydowaną większością głosów, i istnienie tego systemu wynika wyłącznie z tego, że wielki kapitał niemiecki, jak założyciel długoterminowej i pomyślnej przyszłości Europy, przemawia głosem Orbána.
Czy premier Węgier jest swego rodzaju awatarem?
W pewnym sensie jest ucieleśnieniem czegoś, co może wypłynąć tylko przez niego. Bo kapitał niemiecki to nie tylko struktura gospodarcza, finansowa i technologiczna, ale także tysiącletnia niemiecka kultura i historia. Globlogazdi zakazał tego po 1945 roku, dlatego ten „objazd” jest potrzebny.
Narracja Orbána, która jest również absolutnie wyjątkowa w Europie w odniesieniu do wojny, jest możliwa, ponieważ jest on naprawdę awatarem.
Przypomnijmy sobie jego niedawne przemówienie w Tusványós, gdzie przewidział, że jeśli niemiecko-rosyjska współpraca zostanie zniszczona, Węgry będą miały małe Niemcy. Można tutaj zsyntetyzować dwa czynniki, które położyły podwaliny pod okres pojałtański: niemiecką wiedzę i technologię z jednej strony oraz rosyjską energię i surowce z drugiej. I zaufanie, które zostało zagwarantowane w osobie Merkel i Putina. Ale podsłuchiwanie Merkel wskazywało również, że imperium nie było zadowolone z tych rodzących się stosunków, tak jak nie było wtedy zadowolone z paktu Ribbentrop-Mołotow. Już wtedy elity niemieckie i rosyjskie zdawały sobie sprawę, dlaczego miałyby zabijać się nawzajem, skoro zamiast tego mogły handlować pokojowo.
Czy nieistniejące mocarstwo światowe pozwoli Węgrom stać się prosperującym rajem?
To jest największe pytanie. Nie można jeszcze zdecydować, wiele wskazuje na to, że chcą zniszczyć również tę ostatnią konstrukcję i powierzchnię styku. Oczywiście same Węgry nie byłyby tak ryzykowne, raczej boją się, jak opisał Spiegel, że Orbán stanie się dzięki tej współpracy antycesarzem Europy.
Kto jest cesarzem?
Wielka niemiecka stolica wszechczasów, Niemcy, jest teraz w stanie przypominającym dyferencjał przed ostateczną próbą sił. Wskazują na to również dwie wypowiedzi ministra spraw zagranicznych; w jednym powiedział, że demaskuje niemieckich wyborców, aw drugim oświadczył, że są w stanie wojny z Rosją. I jest dość wymowne, że kanclerz nie zaprzeczył temu wszystkiemu od razu, wprost. Jednak w normalnym kraju, gdyby minister spraw zagranicznych wypowiadał wojnę bez uprzedniej konsultacji ze swoim szefem sztabu, byłoby to nie na miejscu. Z wypowiedzi kanclerza, które później wyszły na jaw, wynika jednak, że jest on w pułapce i że Niemcy nadal mają za zadanie zapobieżenie wojnie światowej.
Cesarz jest w zasadzie niemiecką strukturą rządzącą, ale te elity stają teraz przed ostateczną próbą, a walka wydaje się nie mieć sobie równych, co jest prawdziwym królewskim dramatem.
Szekspir mógłby zobrazować napięcie, jakie rozwija się w niemieckich elitach, a dla nas to zła wiadomość, że ci, którzy stoją po stronie pokoju i normalności, ledwo słyszą swój głos, podczas gdy zwolennicy wojny mogą wykrzykiwać swoją fałszywą narrację przez megafony .
Zdjęcie: György T. Szántó/Demokrata
Dziś można powiedzieć, że na Ukrainie toczy się wojna zastępcza, którą USA toczą z Rosjanami na terytorium Ukrainy. Czego tak naprawdę chcą Stany Zjednoczone?
Dziś Ameryka jest nie tylko gospodarczo zależna od Chin, ale od całego świata. Najlepszym tego przykładem jest obserwowanie, jak rośnie Twój dług. Jej całkowity majątek narodowy wynosi 180 bilionów dolarów, więc gdyby Ameryka została wystawiona na aukcję, byłaby warta mniej więcej tyle. Do tego dług publiczny to tylko 32 miliardy dolarów i moglibyśmy tu spać spokojnie, ale tak zwane bezpodstawne roszczenia wynoszą 181 miliardów dolarów. A to obejmuje nie tylko zadłużenie wszystkich czynników ekonomicznych, ale także osiągnięcie dużych systemów emerytalnych i systemów ubezpieczeń społecznych. A te obietnice nie mogą być spełnione z powodu strasznego zadłużenia wewnętrznego. Rzecz w tym, że roszczenia i zadłużenie długoterminowe są już o 1000 miliardów dolarów większe niż suma aktywów narodowych.
Innymi słowy, imperium amerykańskie istnieje tylko wirtualnie, ponieważ gdyby wszystko miało być sprzedawane po cenach rynkowych, do spłaty pozostałoby jeszcze 1000 miliardów dolarów. To jest prawdziwy powód wojny.
A władcy imperium wiedzą, że jeśli spadnie to na Amerykę, a przez nią na cały świat, to wszystko legnie w gruzach, nastąpi zniszczenie na miarę wojny nuklearnej. Oczywiście można też zrozumieć – to jedna z logiki – że wybuchła wojna i w wyniku sankcji pojawiła się inflacja. Ja natomiast odwróciłbym to i powiedział, że głównym celem panów świata była inflacja, dlatego rozciągnęli i obciążyli długiem niewinną w tym zakresie część świata, w tym Węgrów. Z drugiej strony inflacja musiała być uzasadniona i taki był cel sankcji, które można było osiągnąć tylko poprzez wojnę.
Co sądzisz o wizji George'a Friedmana przedstawionej w książce Storm Before the Calm O kryzysie amerykańskich instytucji i społeczeństwa, o zwrotach cyklu, o nowym cyklu datowanym na lata 30. XXI wieku?
Analogia Friedmana odnosi się do Rzymu w okresie imperialnym, który był już produktem rozkładu, ale jego logika jest poprawna, mówi też, że istnieje reprodukcja społeczno-ekonomiczna, która jest coraz bardziej złożona, a także istnieje sieć instytucji, które muszą sterować złożonym systemem. Konsekwencją każdego imperialnego kryzysu jest to, że chociaż imperialne elity stworzyły model społeczno-ekonomiczny, po pewnym czasie zawsze pojawiały się problemy złożoności. Imperia zwykle upadają, gdy elity nie znajdują już odpowiednich ram organizacyjno-instytucjonalnych, aby utrzymać pod swoją kontrolą złożoność, którą zaczęły budować, po prostu straciły nad nią kontrolę.
Jest to również zauważane przez Fridmana jako problem.
Bardzo poprawnie. Problem z informatyką, czyli tworzeniem sztucznej rzeczywistości, w tym osobliwości, polega na tym, że w ciągu kilku dekad 9 milionów ludzi będzie w stanie zaopatrzyć 9 miliardów ludzi w systemy produkcyjne oparte na globalnej sztucznej inteligencji.
I pojawia się złowieszcze, najpoważniejsze pytanie, jakie jest zapotrzebowanie na 9 miliardów ludzi?
Technologia społeczna, ekonomiczna i finansowa nie jest maszyną, ale energią intelektualną, która wymyka się spod kontroli i wymyka z rąk globalnego systemu władzy.
Dlatego teraz potrzebujemy chaosu. A wojna to nic innego jak rozpad złożoności.
Zazwyczaj system znany do wybuchu wojny budowano w 60 lat, ale światowe mocarstwa zniszczyły tą strukturę sankcjami w 6 miesięcy, bo nie był w stanie poradzić sobie ze złożonością. Nie widzimy jednak dokładnie, czego chce imperium, jak długo chce rozdzierać świat na strzępy.
Czy według nich można powiedzieć, że wojna jest problemem egzystencjalnym nie tylko dla Rosjan, ale także dla USA?
Tak, w takim stopniu, w jakim Ameryka musi uniknąć upadku, a może to zrobić tylko poprzez wojnę, która zwiększy jej własny dług. Z wyjątkiem Chin, Japonii i Szwajcarii pozostałe kraje nie są w stanie być poważnymi finansistami imperium. A niemiecka stolica zdołała jeszcze zdetonować nieprzyjemną już dla Komisji Europejskiej aferę korupcyjną na Parlamencie Europejskim, najbrutalniejszym awangardzie amerykańskiego imperium. I trzy problemy zostały rozwiązane od razu, pani Urszula została oczyszczona z własnej sprawy korupcyjnej, sprawy Pfizera, Komisja została uwolniona od brutalnych nacisków PE, a pieniądze można było też wypłacić na Węgry, „ostatnią platformę” , co było oczywiście dla Niemiec wymagane dużym kapitałem.
Spójrz, jest coraz więcej oznak, że wojna przynosi efekt przeciwny do zamierzonego.
Rosjanie nie poddają się mimo takich nadziei, ale już po roku stało się jasne, że zakorzenienie tej struktury rządzącej w rosyjskim społeczeństwie jest znacznie stabilniejsze niż zakładali.
Jeśli to prawda, że była amerykańska inicjatywa jakiejkolwiek propozycji pokojowej, to popiera to.
Często mówi się, że agresorem, inicjatorem wojny jest Rosja. Pytam bez osądzania, czy mógł zrobić coś innego, nie wchodząc na ścieżkę całkowitego poddania się? Niedawno powiedział pan, że Rosja dała się sprowokować. Jak nie ?
Niestety, wydaje się to coraz bardziej jasne – Merkel i Macron już o tym mówili – że
Porozumienia mińskie były jedynie narzędziem imperialnej zwłoki, więc można naprawdę powiedzieć, że Rosja nie miała innego wyjścia.
I to nawet jeśli on też przegrywa, a jest wyraźnie w gorszej sytuacji, więc płaci cenę za to, że został zmuszony do rozpoczęcia wojny.
Czy można powiedzieć, że wybrał mniejsze zło?
Jest szansa, że się okaże. Ale wojna to niestety chaotyczny, wirujący system, wszystko może się zdarzyć, więc możemy tylko powiedzieć na pewno, czy doszło do zawieszenia broni i czy trwają negocjacje pokojowe. Nie znamy jeszcze ostatecznego rachunku.
Niewiarygodna ilość broni dotarła na Ukrainę, a nasz region też nie próżnuje. Nawet jeśli nadejdzie zawieszenie broni, sfrustrowany kraj o wciąż nieznanych granicach pozostanie tu po sąsiedzku, uzbrojony po zęby. Czy może to zapewnić długotrwały pokój, czy wręcz przeciwnie?
Mam też wrażenie, że jest to przedłużający się kryzys. I to jest niezwykle niebezpieczne, jeśli największa europejska armia będzie tutaj, w kraju nieprzewidywalnym i sfrustrowanym pod każdym względem, w rządzącej strukturze, w której potomkowie Żydów zabitych w Babim Jarze i ci, którzy ich zabili, ochoczo współpracują.
Jeśli istnieje niestabilny system, to jest to w najlepszym wydaniu i tylko interes imperialny trzyma je razem.
Czy ma znaczenie, co myśli lub mówi ludność europejska, amerykańska, ukraińska, rosyjska?
Zasadniczo nie, ale gdzieś. To dziwny paradoks i trochę sobie zaprzeczam, ale świat wciąż jest zbudowany na duchowych energiach. Należy o niej myśleć jak o niewidzialnej elastycznej sieci, którą można rozciągnąć, ale odskakuje w krytycznym punkcie. A jeśli imperium chce uniknąć zniszczenia, bo bardzo złożony system może się niewiarygodnie szybko zawalić, to też musi na to zwrócić uwagę. Czuję, że zbliżamy się teraz do punktu, w którym władcy królestwa muszą uznać niewidzialny opór duchowej energii części populacji.
Wyróżniony obraz: Tibor Vermes / Demokrata
