Hrabia Franz Conrad von Hötzendorf (1852–1925), austriacki oficer wojskowy, cesarski i królewski feldmarszałek, był szefem sztabu sił monarchii austro-węgierskiej w latach 1912–17. Nadał nazwę Konradom z kawiarni, tym dobrze poinformowanym mądralom, którzy wygraliby wojnę światową przy kawiarnianym stoliku. Choć termin ten ma już sto lat, Konradów z Káféház, którzy wiedzą, jak i jak może zakończyć się wojna rosyjsko-ukraińska, wciąż jest wystarczająco dużo, przedstawiamy niektórych z nich.
BBC zapytało pięciu ekspertów, czego można się spodziewać na froncie rosyjsko-ukraińskim w 2023 roku. Dwóch z pięciu ekspertów spodziewa się wyraźnego zwycięstwa Ukrainy. Andrieja Piontkowskiego , waszyngtońskiego naukowca i analityka (ale najprawdopodobniej rosyjskiego dysydenta), Ukraina w pełni przywróci swoją integralność terytorialną najpóźniej wiosną 2023 roku. Swoją konkluzję wspiera dwoma czynnikami. Jednym z nich jest motywacja, determinacja i odwaga ukraińskiej armii i całego narodu ukraińskiego, których zdaniem Piontkowskiego nigdy nie widziano we współczesnej historii wojskowości. Drugi to determinacja NATO w dostarczaniu Ukrainie odpowiedniej broni ofensywnej. Moment nieuniknionego zwycięstwa Ukrainy będzie zależał od tego, jak szybko NATO będzie w stanie dostarczyć wymagane czołgi, samoloty i rakiety dalekiego zasięgu. Według Piontkowskiego, kapitulacja Rosji zostanie oficjalnie uzgodniona po decydującym ataku Ukrainy. Następnie zwycięskie mocarstwa – Ukraina, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone – ustanowią nowy międzynarodowy system bezpieczeństwa.
Podobnego zdania jest Ben Hodges, były dowódca armii Stanów Zjednoczonych w Europie, który mówi, że do końca 2023 roku Ukraina odniesie pełne zwycięstwo, a Krym ponownie znajdzie się pod ukraińską kontrolą i suwerennością . Niewykluczone jednak, że na podstawie jakiegoś porozumienia Rosja będzie mogła korzystać z portu wojskowego w Sewastopolu do 2025 roku.
Pozostali trzej eksperci są bardziej ostrożni i uzależniają wynik od spodziewanej wiosennej ofensywy rosyjskiej. Michaela Clarke'a , współdyrektora Brytyjskiego Instytutu Studiów Strategicznych, w 2023 roku nastąpi co najwyżej krótkie i niepewne zawieszenie broni. Putin dał do zrozumienia, że nie zaprzestanie działań wojennych, a Ukraina walczy o życie.
Barbary Zanchetty , pracownika Wydziału Studiów Wojennych King's College w Londynie, obecnie nie ma perspektyw na negocjacje, ponieważ dla ewentualnego porozumienia pokojowego żądania co najmniej jednej ze stron musiałyby się zasadniczo zmienić, ale istnieją nic nie wskazuje na to, by miało to nastąpić w najbliższej przyszłości. Materialne i ludzkie koszty wojny mogą jednak złamać zaangażowanie rosyjskiej elity politycznej i przynieść zmiany w Rosji. Może to jednak nastąpić tylko wtedy, gdy Zachód – mimo wzmożonej wewnętrznej presji politycznej przeciwko kosztom wojny – będzie stanowczo opowiadał się za Ukrainą. Biorąc to wszystko pod uwagę, zdaniem Zanchetty, możemy spodziewać się przedłużającej się bitwy politycznej, gospodarczej i militarnej, a pod koniec 2023 r. wojna najprawdopodobniej będzie nadal trwała.
Der Spiegel przedstawił również analizę , która jest całkiem świeża (10 lutego), ale raczej analizuje warunki trzech możliwych wyników wojny. Te trzy możliwe scenariusze to: (1) Ukraina wygrywa, (2) Rosja wygrywa, (3) rozwija się sytuacja podobna do Korei. Według analizy, aby Ukraina zwyciężyła, czyli odzyskała terytorium sprzed 2014 roku, potrzebuje długoterminowej pomocy, w tym czołgów, samolotów i pieniędzy. Rosja może wygrać, jeśli Zachód nie da tej broni Ukrainie. Autorzy analizy zarzucają amerykańskim konserwatystom kwestionowanie przydatności dostaw broni. Obwiniają przede wszystkim Tuckera Carlsona, jedną z najbardziej wpływowych prawicowych osobistości telewizyjnych w Stanach Zjednoczonych, który konsekwentnie wykorzystuje swój program w Fox News, by ostro krytykować Bidena i Republikanów, którzy wspierają dostawy broni na Ukrainę.
Jeśli nadal będziemy przeglądać gazety, możemy odkryć o wiele więcej spekulacji na temat wyniku wojny, a także możemy zauważyć ostry rozdźwięk między oceną sytuacji przez konserwatywne gazety i instytuty naukowo-badawcze a mainstreamowymi mediami . Konserwatywne media, takie jak Fox News i konserwatywne think tanki, takie jak Cato Institute, chcą ugody z Rosją. Na przykład Ted Galen Carpenter, starszy współpracownik Cato Institute odpowiedzialny za studia nad obroną i polityką zagraniczną, porównuje obecną wojnę, aw jej ramach sukcesy Ukraińców jesienią, z wojną secesyjną. Podczas wojny secesyjnej jako pierwsi zaatakowali związkowcy z północy, ale siły Konfederacji Południowej odniosły początkowo większe sukcesy, ale później związkowcy, którzy byli lepsi pod względem liczebności i technologii, zebrali się i ostatecznie byli w stanie wygrać. Zdaniem Carpentera obecnie mamy do czynienia z taką sytuacją, więc zamiast dalszego rozlewu krwi, wskazane byłoby dojście do porozumienia z Rosjanami, aby Ukraina uzyskała neutralny status.
Jedna z wiodących gazet irlandzkich, nie zawsze sympatyzujących z Brytyjczykami, Irish Times, pisze, że zwiększając pomoc wojskową, Zachód ryzykuje, że stanie się stroną wojowniczą. Bez wsparcia Zachodu wysiłki wojenne Ukrainy załamałyby się kilka miesięcy temu, więc kontynuacja wojny będzie wymagała setek tysięcy rosyjskich i ukraińskich ofiar. Gospodarka Ukrainy jest w ruinie, miliony obywateli Ukrainy uciekło z kraju, a jeszcze więcej zostało zmuszonych do migracji wewnętrznej. Gdy Putin zbliża się do jakiegoś militarnego zwycięstwa, głos tych, którzy wzywają do powściągliwości, będzie potrzebny bardziej niż kiedykolwiek, donosi Irish Times. Im więcej terytoriów traci Ukraina, im więcej ofiar pochłonie wojna, tym bardziej Zachód będzie miał pokusę zrobienia kolejnego kroku eskalacji w kierunku wojny na pełną skalę z Rosją.
New York Times popiera głosy antywojenne Christopher Caldwell , jeden z zewnętrznych komentatorów gazety, pisze w artykule, że w interesie Rosji i Ukrainy byłoby porozumienie między sobą, ale Stany Zjednoczone mają inne plany. Wielu Amerykanów nie może oprzeć się nazwaniu Putina „barbarzyńcą”, a jego inwazji na Ukrainę „wojną agresji”. Z drugiej strony Rosjanie mówią, że teraz toczy się wojna, w której Rosja walczy ze Stanami Zjednoczonymi o przetrwanie. Nie wolno nam zapominać, pisze Caldwell, że niezależnie od wartości, które reprezentuje każda ze stron, ta wojna nie jest zasadniczo starciem wartości. To klasyczna wojna między państwami, toczona na granicy imperiów o terytorium i władzę. W tej konfrontacji Rosja ma niewiele miejsca na wycofanie się, więc jest zmuszona podążać za Stanami Zjednoczonymi poprzez eskalację.
Sam podzielam sposób myślenia amerykańskich konserwatystów. Właściwie ta wojna nie powinna była wybuchnąć, gdyby amerykańska skorupa była zadowolona z aneksji byłych krajów socjalistycznych i krajów bałtyckich. Przypomnę, że rozszerzenie NATO na wschód nastąpiło pomimo tego, że sekretarz stanu USA James Baker obiecał w 1990 r., że NATO nie rozszerzy się nawet o cal na wschód w zamian za członkostwo zjednoczonych Niemiec w NATO, pomimo tego, że , w 1999 roku Węgry, Polska i Czechy stały się już członkami NATO i mimo protestów Rosji rozszerzenie NATO trwało. Jednak Ukraina była czerwoną linią w oczach Rosjan. Tutaj decydujący zwrot nastąpił na szczycie NATO w Bukareszcie w 2008 roku, kiedy to mimo sprzeciwu założycieli Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (tj. Niemiec, Francji, Włoch i krajów Beneluksu) oraz Węgier, Ukraina została zaproszona do dołączyć do NATO. Według ówczesnych sondaży dwie trzecie ludności Ukrainy sprzeciwiało się członkostwu w NATO i dopiero zamach stanu z 2014 r. przywódców zaangażowanych w członkostwo w NATO mogło stanąć na czele kraju.
O ile dla Rosji neutralność Ukrainy i utrzymanie Krymu to sprawa życia, o tyle dla NATO i kontrolujących go amerykańskich plew to tylko kwestia prestiżu, która nie wiąże się ani z krwawymi ofiarami, ani z ofiarami finansowymi, gdyż krew dostarczają Ukraińcy, a pieniądze – amerykańscy podatnicy. Obfitość pieniądza z jednej strony, a zabezpieczenie podstawowych potrzeb bezpieczeństwa z drugiej, spowoduje, że wojna będzie trwała długo, ale efektem końcowym – jeśli rosyjskiemu społeczeństwu wystarczy wytrwałości i poświęcenia – będzie rosyjska zwycięstwo. Patrząc z tej perspektywy, w interesie Ukrainy byłoby jak najszybsze zawarcie pokoju przy jak najmniejszych ofiarach ludzkich.
Autor jest ekonomistą i konsultantem Forum Narodowego
Źródło: Magyar Hírlap
Zdjęcie: civilek.info
