Zauważmy: Austria niesie ze sobą wiele wartości z ginącego Zachodu, do którego tak długo pragnęliśmy należeć. Napisane przez Mátyása Kohána.
Czy wiesz, gdzie jest Aschen? Nawet ja nie wiedziałem dwa tygodnie temu. To pięćdziesięciopięcioletni dom wiejski z sześcioma domami w Waldviertel, na północno-zachodnim krańcu Dolnej Austrii, niedaleko granicy z Czechami. W promieniu pięćdziesięciu kilometrów nie znajdziesz miasta, którego nazwę znałby przeciętny Węgier. Jest schowany za plecami Boga w zalesionej głębi austriackiej dziczy w taki sposób, że bardziej celowe byłoby wskazanie dzikim zwierzętom, że czasami może tam wjechać samochód, niż sygnalizowanie kierowcom niebezpieczeństwa dzikich zwierząt.
Tu na początku zeszłego tygodnia w przestrzeni publicznej obok stadniny koni rozmawiałem z czterdziestoma austriackimi zwolennikami wolności z dystryktu Zwettl o węgierskiej polityce społecznej sprzyjającej zakładaniu rodzin i zatrudnianiu oraz wyjaśniłem zarzuty dotyczące węgierskiej wolności prasy . A dla nich to była normalna poniedziałkowa noc; bo raz lub dwa razy w miesiącu mieszkańcy Aschen, Schönbach, Hummelberg, Pfaffing, Kleingöttfritz i Kleinnondorf wstają z krowiego wymion, zakładają lajbi i siadają do polityki.
I proszę, to nie jest jedna z partii rządzących dobrze osadzonych w niewiarygodnie oligarchicznej austriackiej gospodarce z węgierskiego punktu widzenia, ani nie jest to austriacki Tusványos. Nie, tak wygląda życie przeciętnej organizacji oddolnej w opozycyjnej Wolnościowej Partii Austrii (FPÖ), która potrafiła rządzić jako pomniejszy koalicjant przez trzy i pół roku z ostatnich dwudziestu lat.
Polityka tak bardzo zintegrowała się z codziennym życiem Austriaków; uprawianie polityki przez obywateli, chłopów i robotników jest rzeczą najbardziej naturalną na świecie.
Aha, i ja też jadłam tu tłusty chleb po raz pierwszy poza Węgrami, a to samo w sobie dowodzi, że to normalni ludzie.
Dlatego po kolosalnej aferze podobnej do sprawy z Ibizy para poza Lajtą nie idzie na śmietnik historii, tylko po kilku latach leci z powrotem na szczyty list popularności. To, co organiczne, co należy do obywateli, nie może być po prostu zdmuchnięte ani przez wymyślone, ani prawdziwe skandale. Austriacka Partia Ludowa, Austriacka Socjaldemokracja, Austriacka Partia Wolności to rzeczy ponadczasowe, organiczne, zakorzenione – tego powinniśmy się od nich uczyć, a nie narzekać, ile więcej zarabiają.
Chociaż Austria nie jest członkiem V4, zawsze miała wiele kontaktów ze swoimi wschodnimi sąsiadami i zawsze dobrze było, aby kraj był pomostem między wschodem a zachodem. Rola mostotwórcza dobrze mu zrobiła - mówił w tym tygodniu na Festiwalu MCC w Ostrzyhomiu najzdolniejszy polityk ówczesnej Austrii, były kanclerz Sebastian Kurz. Gwiazda największego profesjonalnego festiwalu muzycznego w Zagłębiu Karpackim opowiedziała też o tym, jak szczególnie podobała mu się praca z Viktorem Orbánem, a także o tym, że głównym celem Europy – jak mówią Węgrzy – powinno być zdefiniowanie zachowania konkurencyjności, aby demokracja i świat zachodni może pozostać atrakcyjny dla innych krajów wbrew systemom. Oprócz zachowania jedności w Europie musimy szanować różnice między krajami, a szkoda byłoby rozdzierać zglobalizowany świat, który tak dobrze było łączyć – zacytowałem to też z wypowiedzi byłej kanclerz, okładki bohater tego tygodnia.
Zauważmy: Austria (zwłaszcza silna, bogata i samowystarczalna wiejsko-miasteczkowa Austria, która nie została jeszcze zmiażdżona przez masową migrację) niesie ze sobą wiele wartości z ginącego już Zachodu, do którego mamy tak długo chciałem należeć.
Nie bójmy się podać mu ręki, przełamując teściowe maniery i pozbawione zasad krajowe postawy polityczne; a przede wszystkim nie bójmy się uczyć od nich polityki jako jednostki i jako kraj.
Oni też nie mają wstydu: FPÖ, która przygotowuje się do rządzenia, otwarcie studiuje węgierskie przykłady dla własnej polityki rodzinnej i programu polityki kulturalnej. Współpraca węgiersko-austriacka, której nie mogła przerwać nawet potworna koalicja Partii Ludowej i Partii Zielonych oraz krwawe starcie Bruksela-Budapeszt, bo to rzecz wieczna i cenna, nosimy ją z dumą w klapie. I od czasu do czasu pytajmy najlepszych Austriaków o sprawy światowe.
Wyróżnione zdjęcie: Hans-Peter Merten / Robert Harding Heritage / robertharding za pośrednictwem AFP
