Bez twarzy, dwulicowość, nazywasz się West!
W ONZ trwa polityczne obrzucanie błotem w związku z konfliktem w Gazie. Kilka dni temu zgromadzenie ogólne tej światowej organizacji w niewiążącym głosowaniu dla państw członkowskich zdecydowaną większością głosów zdecydowało: wezwać do humanitarnego rozejmu dla osób dotkniętych wojną Izrael-Hamas. Innymi słowy, strony zaprzestaną walki zbrojnej przeciwko sobie.
O co właściwie chodziło w głosowaniu?
Teraz mówimy o kwestii zasad, niezależnie od tego, kto sympatyzuje z którą stroną. Poza tym kto podaje prawdę której stronie w historycznej debacie o tym, kto ma historyczne prawo do państwowości w miejscu prowincji dawnego Imperium Osmańskiego? W szczególności, czy chodzi o to, czy państwo ma prawo bronić swojego terytorium lub uwolnić swoich porwanych obywateli z niewoli strony atakującej?
Zgromadzenie Ogólne ONZ zdecydowało 120 głosami za, przy 14 głosach przeciw i 45 wstrzymujących się, że w tym przypadku strona atakowana nie ma do tego prawa.
Jeśli Izrael zaakceptuje decyzję Zgromadzenia Ogólnego ONZ, wyrzeknie się samoobrony, konflikt zostanie zamrożony, uwolnienie zakładników stanie się więcej niż niepewne w sytuacji, gdy strona atakująca nadal będzie miała umiejętności, aby później kontynuować walkę.
Nie wspominając już o tym, że uchwała ONZ uczyniła znak równości strony atakowanej i atakującej.
Decyzja Zgromadzenia Ogólnego nikogo nie zaskoczyła, gdyż mocarstwa zachodnie od lat prowadzą w instytucjach światowej regularnej kampanii przeciwko konserwatywnym, centroprawicowym rządom pod przewodnictwem Netanjahu, opierając się na skrajnie lewicowo-liberalnych podstawach ideologicznych. Konsekwencje antyizraelizmu Zachodu były teraz widoczne. Oczywiście to tło polityczne przyczyniło się również do tego, że Hamas dostrzegł, że nadszedł czas na atak terrorystyczny na Izrael, w którym zginęło co najmniej 1100 osób. Hamas obliczył prawie trafnie, ponieważ wśród mocarstw zachodnich, które utrzymują chłodne stosunki z Izraelem, tylko Ameryka wyróżniała się swoim głosem na „nie” – Węgry również głosowały na „nie” – na rzecz państwa żydowskiego.
Mocarstwa europejskie, delikatnie mówiąc, wykazały i wykazują w tej sprawie największą z możliwych hipokryzję.
Po ataku terrorystycznym Hamasu ich przywódcy udzielili sobie nawzajem wskazówek w Izraelu, aby zapewnić żyjącą tam ludność o swojej solidarności. Zorganizowali regularną demonstrację floty dyplomatycznej, oddźwięk w prasie był ogromny, oni też musieli tego chcieć.
Prezydent Francji Emmanuel Macron powiedział w Izraelu: musimy razem walczyć z palestyńską organizacją islamistyczną Hamas. Brytyjski premier Rishi Sunak: Brytyjczycy stoją przy Izraelu nawet w najciemniejszych godzinach. Kanclerz Niemiec Olaf Scholz: w trudnych czasach Niemcy mogą stać tylko w jednym miejscu, obok Izraela.
Potem, od obietnicy stania w obronie Izraela, Niemcy i Brytyjczycy tylko uciekli, nawet Francuzi.
W głosowaniu Zgromadzenia Ogólnego Francja głosowała za uchwałą, Wielka Brytania i Niemcy wstrzymały się od głosu. To tyle, jeśli chodzi o wielkie słowa. Niemcy, które, jak widzieliśmy, zdecydowanie chciały stanąć po stronie Izraela – potwierdzając swoją historyczną odpowiedzialność bez przekonania – teraz nie miały miejsca.
Co jest dość interesujące, w świetle faktu, że podczas tego wszystkiego przez cały kraj przetoczyły się gwałtowne demonstracje propalestyńskie i antyizraelskie. Choć Berlin ze znacznym opóźnieniem zakazał wszelkiej działalności Hamasu w Niemczech, wątpliwe jest, co to będzie oznaczać w praktyce.
Według nich, czy do tej pory w Niemczech Hamas mógł otwarcie przyjąć za cel zniszczenie Izraela?
Stany Zjednoczone uznały Hamas za organizację terrorystyczną już w 1997 r. Najwyraźniej nikomu w Berlinie to nie przeszkadzało.
Wyróżnione zdjęcie: Antonio-Guterres/rr.sapo.pt
