Dziedzictwo - Przesłanie do moich potomków o narodzie, kraju, nakręcone przez Zsolta Balázsa Pozsgai, dramatopisarza, reżysera teatralnego i filmowego, scenarzystę i zasłużonego artystę.
„Przeczytałem książkę László Nemzetszórosa Mészárosa i powiedziałem mu, że jest to tekst, z którego można nakręcić film, na który czekałem od dawna” – powiedział Zsolt Pozsgai w nawiązaniu do pracy, podkreślając, że chciał, aby jego film zawierał na przemian gatunki, poezję, muzykę, taniec współczesny, balet, taniec ludowy i wiele innych.
„W tym duchu do tekstu autora wybrałem wiersze od Ady’ego do Alberta Wassa. I udało nam się pokazać kilka piękności, które wciąż można spotkać w Kotlinie Karpackiej. Na zdjęciach, osobiście. A ponieważ jest to duchowe dziedzictwo dziadka dla jego wnuków, porzuciłem także linię osobistą. Tym duchowym dziedzictwem jest węgierskość, język węgierski, miłość i prymat rodziny, wiara – wszystko to, co warto przyjąć wnuków, a potem ich dzieci. Poza tym jest to również grafika Korlena, gdyż w odróżnieniu od książki zachowuje walory wizualne. Zanim znikną lub przekształcą się” – dodał.
Doskonałym tego przykładem jest to, że kiedy powstawał plan filmu, wieża kościoła wciąż wyróżniała się na tle zalanej węgierskiej wioski w Siedmiogrodzie. Kiedy dotarli na miejsce, żeby go strzelić, ten się przewrócił. Może to być ostrzegawczy przykład, że wartości należy dokumentować, ponieważ nie wiemy, jaki świat nadejdzie, powiedział Pozsgai.
Zarówno autor zdjęć Ákos Kuri, jak i duet kompozytorów: Dávid Király i Miklós Suhaj należą już do jednego z kolejnych pokoleń, zatem zasadne jest pytanie: co wynika z faktu, że oni, aktorzy, tancerze znaleźli się na planie na tej samej stronie co scenarzysta i reżyser?
„Ákos Kuri jest operatorem, który ukończył Cluj, co roku współpracujemy na Festiwalu Filmowym w Pápai i teraz było jasne, że go o to poproszę. Jest młody, rozumie nowe techniki i dobrze zna jedną z głównych lokalizacji filmu, Transylwanię. Jest typem współpracownika reżysera, który ciągle myśli o tym, czego chce reżyser. Nic więcej nie wymyśla, myśli razem ze mną. Kompozytorzy też są papiescy, oni też już wiedzą, jak komponować muzykę do filmu, jak się to robi. A w jego nastroju i sposobie myślenia narodziła się cenna i piękna muzyka. A aktorami są moi starzy przyjaciele, Ádám Lux, Dóra Kakasy, Armand Kautzky. Przez dziesięciolecia wszyscy razem podążaliśmy w stronę naszych marzeń. Znam ich, oni znają mnie, więc wszystko może się ułożyć” – Pozsgai wymienił personel i jego mocne strony.
Wprowadzenie tego tematu do filmu na początku lat 90. byłoby egzystencjalnym samobójstwem. Na pytanie, ile odwagi wymagało to odwagi, reżyser odpowiedział, że potrzeba jest naturalna, nie wymaga odwagi.
„Już podczas prezentacji wydawało się, że widzowie chętnie go biorą, bo jest zupełnie inny niż zwykłe filmy wizerunkowe. Na przykład, oprócz pięknych krajobrazów, w niemieckim domu krajobrazowym w Nagymaros współcześni tancerze tańczyli okropności niemieckiego przesiedlenia. Nie było z kim rozmawiać o filmie, więc warto i warto go stworzyć” – powiedział Zsolt Pozsgai.
Zdjęcie na okładce: Zsolt Pozsgai i László Mészáros na premierze filmu
Źródło: Facebook/Zsolt Pozsgai
