Wypaczenie i zgrubienie amerykańskiej polityki zagranicznej od dawna jest doskonałym odzwierciedleniem złudzeń amerykańskiego społeczeństwa, stanu jego filozofii i kultury charakteryzującego się podziałami, anormalnością i całkowitym brakiem zdrowego rozsądku.
Oczywiście Ameryka wysyła obecnie dużo wiadomości, a raczej wysyła nam wiadomości za pośrednictwem swojego zastępcy, który nazywa się Pressman i mniej więcej w tym czasie jest on ambasadorem Stanów Zjednoczonych na Węgrzech.
Niedawno właśnie powiedział nam, że Viktor Orbán jest zwolennikiem Putina.
Nie mówmy o tym, co on ma z tym wspólnego, ponieważ wiele osób próbowało już wyjaśnić, że ta dziwna postać nie jest w stanie zrozumieć, jak daleko może sięgać jego władza, co może krytykować, a czego nie, ponieważ prawo nakazuje to ambasadorom, tak jak każdemu innemu w ramach polityki zagranicznej.
Pana Ambasadora to nie interesuje. Narusza zatem prawo, ale „żołnierz” wielkiej potęgi może to zrobić.
Tak jak może swobodnie oświadczać, że ukraińscy mężczyźni, kobiety i dzieci są mordowani przez zbrodniarzy wojennych. Co więcej, musimy mu także wybaczyć, że oskarżając innych, zwykle zapomina, w ilu krajach jego kraj dopuścił się w ciągu ostatnich dziesięcioleci morderczych działań. Czyż mężczyźni, kobiety i dzieci nie żyli na ziemiach Afganistanu, Iraku, Somalii, Libii, Syrii i Nigerii? Czy pan Pressman policzył, ile osób faktycznie zginęło w tych miejscach? Zastanawiam się, co by im powiedział, gdyby był tam teraz ambasador?
Cokolwiek. Wypaczenie i zgrubienie amerykańskiej polityki zagranicznej od dawna jest doskonałym odzwierciedleniem złudzeń amerykańskiego społeczeństwa, stanu jego filozofii i kultury charakteryzującego się podziałami, anormalnością i całkowitym brakiem zdrowego rozsądku. Pan Pressman po prostu przyłożył łopatę do tych zjawisk.
Dlatego zabawne jest, że próbujesz edukować innych. Szczególnie lubi nas krytykować, czasami nawet podejrzewam, że zmieniono zakres obowiązków wydawany ambasadorom i dodano, że dany kraj trzeba codziennie za coś karcić, a może nawet kilku jego przywódców musi zostać posolonym na plecach swoich przywódców laską? Wydaje się, że w swojej nieskończonej zarozumiałości pan Pressman zapomniał, że życie w jego kraju jest pełne okrucieństwa, morderstw, przekupstwa, przemocy i aberracji, czyli zjawisk, których śledzenia nigdy nie rozważymy. Spieszę też zauważyć, że nie możemy uważać Stanów Zjednoczonych za wzór do naśladowania, jeśli chodzi o sprawy migracyjne, a nawet w wielu innych ważnych sprawach.
Czyli jest coś do zmiany w sposobie życia Stanów Zjednoczonych, które pełnią rolę władcy świata, ponieważ krytykują je także ich własni naukowcy.
Nie tak dawno temu znany teoretyk Henry Giroux stwierdził, że w Ameryce „na ekranie dominują intelektualiści antypubliczni, zachęcający nas do większych zakupów, większej konsumpcji i uczynienia cnoty z pogoni za osobistymi korzyściami, promując jednocześnie konsumpcjonizm z dala od polityki, jej kultura alienuje ją od problemów społecznych”. Ostrzeżenie Giroux z pewnością nie trafiło na podatny grunt. Ameryka nie uznała jego spostrzeżeń za przyciągające uwagę.
A jeśli pójdziemy dalej w omawianiu problemów świata i chcemy powiedzieć prawdę, musimy także dodać, że „międzynarodowy” kryzys uchodźczy i sytuację migracyjną można „dziękować” także wojnom Stanów Zjednoczonych na Bliskim Wschodzie .
Nie ma więc znaczenia, kogo słuchamy i z czyich rad się korzystamy. W związku z tym nie sądzę, że powinniśmy wybierać pana Pressmana na radnego.
A jeśli cofniemy się w czasie trochę dalej – niewiele, tylko że pamiętamy ludzi, którzy jasno widzieli przyszłość, ale tych, którzy powinni byli ich wysłuchać i rozpoznać ich zdolność widzenia przyszłości, ale tego nie zrobili, ale zignorowali pozostawili swoje spostrzeżenia – wówczas możemy śmiało zwrócić się do nieżyjącej już Oriany Fallaci, która ponad dekadę temu trafnie widziała Europę uwikłaną w kryzys uchodźczy, a także to, że są i będą ludzie, którzy mają wolność słowa, i że istnieją ludzie, którzy tego nie robią.
Niektórzy okazują szacunek i uwzględniają swoją wrażliwość historyczną i kulturową, a niektórzy nie.
Widział, że nadchodzi era, w której kwestionowane będą podstawowe wartości europejskie i konstytucyjność, a wszystko to bez realnej dyskusji o wielokulturowości i integracji. W 2004 roku powiedział, że Europa jest obecnie jednym z dominacji islamu, a nawet kolonią. I dodał: pomimo krzyków bólu niewidomi pozostają ślepi, a głusi pozostają głusi. Widział wyraźnie, że wśród imigrantów i zdobywców rzeczywiście są terroryści, którzy wysadzą nas drapaczami chmur lub autobusami.
No cóż, gotowe, nie ma co do tego dyskusji.
Fallaci także widziała, że czeka nas era, w której kwestionuje się podstawowe wartości europejskie, lecz stajemy się tchórzami, wybierając hipokryzję zamiast odwagi. To jest miejsce, w którym teraz jesteśmy.
A pan Pressman radzi, z kim Viktor Orbán, proputinowski premier Węgier, powinien, a z kim nie powinien rozmawiać. Następnym razem pewnie doradzi jak pieścić migrantów oblegających nasze granice.
Podejrzewam, że zanim przyjechał tu, na Węgry, nie studiował dogłębnie historii naszego kraju. Niestety, nie mógł przeczytać też innych ważnych pism, np. hiszpańskiego filozofa Ortegi y Gasseta, który w latach 30. XX w. w swojej książce „Bunt mas” przepowiadał m.in., że Europa okaże się niewierna swemu dawnemu sobie. i dodał, że Europa nie powinna rezygnować z istnienia narodów kontynentu.
To tyle, jeśli chodzi o trzeźwych wizjonerów.
Tymczasem Pressman naśmiewa się ze spotkania Putina z Orbánem.
Zajmuje się kwestiami płci i komentuje niemal wyłącznie sprawy dotyczące węgierskiej polityki, ale także naszego sposobu życia, z którym nie ma i nie może mieć nic wspólnego na ziemi. Aha, i nawet w obłudny sposób głosi demokrację. A on tego nie zauważa, bo nie chce zauważyć, że to elita światowa jest jej lojalnym sługą, no cóż, to ta elita konsekwentnie dąży do obalenia demokracji raz na zawsze.
Na razie możemy mu tylko powiedzieć, że doświadczyliśmy tego dawno temu.
A wiadomo już od dawna, że demokracja w krajach panów świata to dwa wilki i baranek decydujący, co będzie na obiad.
