Bożonarodzeniowe myśli ojca Böjte sprzed siedmiu lat są wieczne.
„Lubię sobie wyobrażać, że Dziewica po skończeniu swojej codziennej pracy wychyla się przez małe okienko i mówi Jezusowi, żeby poszedł i powiedział ojcu, żeby przyszedł na obiad.
Jezus podbiega i pomaga tacie odłożyć narzędzia.
Siadają w małym domku w Nazarecie. Jakie to może być proste!
Uważa się, że krzyżowcy odnaleźli dom Świętej Rodziny, której szczątki przewieziono do Loretto we Włoszech.
Uważa się, że domem Świętej Rodziny w Nazarecie była mała jaskinia i małe pomieszczenie przed nią. Nie wiemy dokładnie, ale myślę, że jest w tym trochę prawdy, bo wiatr nie zaczyna się bez podmuchu, a jest to fakt udokumentowany przez kościół, więc prawdopodobne jest, że są tam elementy z domu z Nazaretu.
Ale nie o to tu chodzi, ale o to, abyśmy w duchu starali się zasiąść przy stole obok Świętej Rodziny. Z grubsza rzeźbiony stół wychwalający dzieło św. Józefa. Na stole leżą gliniane talerze, gotuje się w nich gulasz z soczewicy, trzymają się za ręce, dziękują Wszechmogącemu za codzienność. Zaczynają skromnie spędzać kolację.
Jakie to proste! Nie ma telefonu komórkowego, telewizora ani klimatyzacji. Wierzę jednak, że ci ludzie byli tam nieskończenie szczęśliwi. Dobrze było dla nich być razem.
Lubię też wyobrażać sobie, że siedzieli na ławce przed domem, a nad nimi świeciły gwiazdy. Dzieciątko Jezus ukrył z Maryją, a Józef rozpoczyna wspaniały, piękny psalm ze Starego Testamentu, śpiewają. Musiało im tam być dobrze. Proste i ładne.
Lubię sobie wyobrażać, że Jezus już trochę podrósł i pracuje z tatą przy piłowaniu. Bóg trzyma jeden koniec piły, człowiek drugi. Może robią kołyskę albo stół, a może trumnę, nie wiem.
Jak dobrze jest widzieć Boga współpracującego z człowiekiem!
Jedna rodzina."
Wyróżniony obraz: Árpád Földházi
