Jeśli wyciągniemy spisane obietnice, które złożyli dziwni władcy świata w czasie naszego przystąpienia, zobaczymy, że wtedy nadal mogliśmy je przeczytać; Kultura i tożsamość chrześcijańska są ważnym filarem Unii Europejskiej. Dziś można się z tego tylko gorzko uśmiechnąć.
Za kilka miesięcy, a dokładnie 1 maja 2024 r., minie dwadzieścia lat, odkąd my, Węgrzy, zostaliśmy pełnoprawnymi członkami Unii Europejskiej. Z perspektywy ponad dwudziestu lat i naszego wieloletniego doświadczenia możemy śmiało wyciągnąć wniosek, że nie chcieliśmy tej Europy.
Oczywiście w tamtym czasie nie myśleliśmy i nie mogliśmy pomyśleć, że obietnica, że zachodnia demokracja i system prawny sam w sobie jest wolnością i bezpieczeństwem prawnym, nagle stanie się zupełnie inna.
Inaczej mówiąc dyktatura. W duchową i materialną dyktaturę.
Jej przywódca, Unia Europejska, niemal bezbłędnie wypełnia ugruntowane od dawna zasady dyktatury. Narzucają wielokulturowość ludziom „stworzonym” przez Stwórcę jako odmienni, chcą ich skondensować w jedną masę.
A rok, który już za nami, przekonał wszystkich myślących ludzi (z wyjątkiem sporej liczby naszych domowych zdrajców), że „mamo, nie chciałem takiego konia”.
Wystarczyło przyjrzeć się zgromadzeniom mieszkańców miast i wsi Europy Zachodniej, chcących uczcić nowy rok, a także wysłuchać wiadomości, aby przekonać się, że trudno tu mówić o bezpieczeństwie prawnym. Tak zwana zachodnia demokracja i system prawny mogą utrzymać porządek i zapobiegać przestępstwom przy bardzo silnej obecności policji.
I tak jest nie tylko w czasie wakacji.
A jeśli spojrzymy na wolność życia intelektualnego, cóż, na tym polu coraz wyraźniej widać, że Europa pracuje nad konsolidacją narodów w jedną masę, a masa ta musi zaakceptować pozbawiony skrupułów liberalizm, wielokulturowość, rzucić własną kulturę, przeszłość i dziedzictwo w kąt i zaprzeczyć jej tożsamości. Przykładów tych wszystkich zjawisk jest wiele, a także tego, jak władcy świata stosują różne metody wykluczania tych, którzy myślą inaczej. A co najbardziej obrzydliwe, tymczasem ciągle mówią o demokracji.
Jeśli wyciągniemy spisane obietnice, które złożyli dziwni władcy świata w czasie naszego przystąpienia, zobaczymy, że wtedy nadal mogliśmy je przeczytać; Kultura i tożsamość chrześcijańska są ważnym filarem Unii Europejskiej. Co więcej, jest to jeden z jego ważnych filarów.
Dziś można się z tego tylko gorzko uśmiechnąć.
Ataki na kościoły, chrześcijan, morderstwa, podpalenia kościołów, kpiny z religii, likwidacja bezpieczeństwa publicznego stały się codziennością, a ważne osobistości, dobrze strzeżone i otoczone ochroną, mówią nam, że trzeba się przyzwyczaić do terroryzmu. Nie dla nich, tylko dla nas. I w bardzo krótkim czasie doszliśmy do tego, że nie wypada pokazywać czyjegoś chrześcijaństwa, bo mogłoby to urazić innych. Pamiętam, że w momencie naszego wejścia do Unii Europejskiej przeczytaliśmy w wiadomościach, że w jednym z dużych miast Austrii zwolniono przedszkolankę, bo wspomniała o Jezusie w czasie Bożego Narodzenia. Od tego czasu tego typu akcje stały się codziennością.
Drugą struną, za pomocą której próbowano udowodnić wielkość unii państwom członkowskim pragnącym do niej przystąpić, była obietnica duchowego zbudowania na greckiej filozofii i demokracji.
To, czy naszą europejską formę istnienia można nazwać demokracją, zwłaszcza w świetle tego, co robią i co reprezentują panowie z UE, jest raczej żartem.
Związek działa w myśl filozofii „co wolno Jowiszowi, tego nie wolno małemu”, podejmuje decyzje i wymierza kary. My, Węgrzy, naprawdę doświadczyliśmy w ostatnich latach, jaka demokracja funkcjonuje w Brukseli. Demokracja złodziei – z węgierskiego punktu widzenia – i demokracja zdrajców. Dobrze pamiętamy też, jaką burzę wywołało istnienie konsultacji krajowych na Węgrzech. Na samo usłyszenie tego zdania dziwnym panom z Brukseli zrobiło się niedobrze. Według nich jest to nacjonalizm i populizm. I zrobione! Bo tak mówią.
Następnie pomiędzy sznurkami miodu znajdował się trzeci filar. Mianowicie prawo rzymskie. Europa na tym polegała. Dziś nawet nie wiemy, co rośnie na drzewach.
Eva Maria Barki, wielka prawniczka międzynarodowa mieszkająca w Austrii, podczas jednego ze swoich wykładów na Węgrzech opowiedziała anegdotę, że prezydent USA Obama powiedział kiedyś prezydentowi Rosji Putinowi, że nie szanuje prawa międzynarodowego. Putin odpowiedział: „Brawo, w końcu zauważyłeś, że prawo międzynarodowe w ogóle istnieje”. No cóż, nie wiem, czy faktycznie istnieje, czy nie, czy działa, czy nie, więc nie jest łatwo to określić na odległość i bez wykształcenia prawniczego. W każdym razie, jeśli spojrzymy tylko na nadmierne i szkodliwe, bardziej samobójcze i antyeuropejskie działania prawne związane z nielegalną imigracją lub atakami na wolność słowa, możemy śmiało stwierdzić, że istnieje problem z prawodawstwem w Unii Europejskiej również. Cóż, z wieloma innymi.
Podsumowując, możemy stwierdzić, że rzeczywiście nas okłamali, ciągnąc przed naszymi nosami miodowy sznurek zwany Unią Europejską.
W dwudziestą „rocznicę wejścia” nie będziemy mieli zbyt wielu powodów do świętowania. Normalny człowiek nie jest szczęśliwy, gdy jest traktowany niezasłużenie. Nie jest szczęśliwy, gdy jego zdanie jest lekceważone. Nie jest szczęśliwy, gdy narzuca się mu rozkazy, gdy chcą go wciągnąć w wojnę, gdy traktuje się go przedmiotowo, gdy niesprawiedliwie wykorzystuje się go jako cel. A ponieważ wszystkie te działania wydarzyły się z nami, a dokładniej przeciwko nam, myślę, że w żaden sposób nie możemy być szczęśliwi.
