Naród ma kolejną koronę

W tradycji europejskiej korona jest głównym przedmiotem godności królewskiej. Jednym z jej rodzajów jest korona koronacyjna, która nawet wśród koron jest rzadka i szczególna, ponieważ kojarzy się z momentem objęcia władzy przez kogoś. Zachowały się dwie ze współczesnych węgierskich koron koronacyjnych. O jednej z nich wszyscy wiedzą, jest to Święta Korona, która znajduje się w Sejmie od 1 stycznia 2000 roku. Mamy jednak inną, mniej znaną koronę, koronę Bocskai, którą można znaleźć w Muzeum Bocskai w Hajdúszoboszló. Co prawda jest to „tylko” szlachetna kopia, gdyż oryginał można zobaczyć w Schatzkammer wiedeńskiego Hofburga, skarbcu cesarskim. Reporterzy Indeksu śledzili pełną przygód historię korony Bocskai w Hajdúszoboszló.

Koronacja na polu Rakos

11 listopada 1605 roku wielki wezyr Lalla Mehmed, naczelny wódz wojsk tureckich walczących na Węgrzech, przyjął w swoim namiocie na polu Rákos pod Pesztem Istvána Bocskaia, księcia Siedmiogrodu i Węgier. Węgierscy panowie zebrali się na ceremonię koronacyjną:

Na prośbę księcia sułtan Ahmed I wysłał Bocskaiowi ozdobną koronę, bogato zdobioną drogimi kamieniami.

Poprzednia teza historyczna, że ​​Bocskai miał dzielący stosunek do ceremonii, nie akceptował tytułu królewskiego, respektował koronę św. Istvána II. Jest na głowie cesarza Rudolfa. Faktycznie doszło do koronacji królewskiej, która choć nie według obowiązującego prawa, odbyła się za zgodą obecnych stron i znacznej części ówczesnego społeczeństwa węgierskiego.

Tym samym – oraz sukcesami militarnymi opartymi na hajdukach – Bocskai zmusił cesarza do zwrotu odebranych mu swobód. W ten sposób faktycznie zrealizował swoje cele, a że był prawdziwym politykiem, wiedział też, że bez europejskich sojuszników nie da się wypędzić Turków z Węgier. Dlatego też w pół roku po koronacji mógł zrzec się władzy królewskiej: w tekście pokoju wiedeńskiego z 1606 roku zapisano, że Bocskai przyznał, że korona ta „nie została przyjęta po to, by umniejszać króla i Węgry, a także jego dawne korona (Święta Korona)” , to znaczy nie jest uważana za królewską odznakę honorową Królestwa Węgier.

Tu właśnie można uchwycić prawdziwą wielkość Bocskaja: wolność była dla niego ważniejsza niż władza, jak wskazuje jego motto: „Wolność naszej wiary, naszego sumienia i naszych starych praw cenimy bardziej niż jakiekolwiek złoto (złota korona)”.

Koronacja jest zatem faktem historycznym, jak stwierdził dr. László Bihari-Horváth, dyrektor Muzeum Bocskai w Hajdúszoboszló (gdzie indziej niż w budynku muzeum przy Bocskai út 12...) również to podkreśla, gdy stoimy w nowym gmachu Skarbu Cesarskiego, na wyciągnięcie ręki od „szlachetna i autentyczna” kopia korony Istvána Bocskaia. Ponieważ oryginał znajduje się od 1610 roku w wiedeńskim Schatzkammer, skarbcu cesarskim Kunsthistorisches Museum.

Nad kopią przez dwa lata pracowało ponad dwudziestu złotników. Prowadzony przez mistrza złotnictwa i gemmologa Józsefa Takácsa  

– mówi dyrektor muzeum, po czym kontynuuje: „Już punkt wyjścia jest niezwykły, ponieważ jako jedyni mieliśmy możliwość wykonania kopii z Kunsthistorisches Museum w Wiedniu. Dali nam pozwolenie na ocenę oryginalnej korony na zewnątrz przez Zoltána Maya, specjalistę ds. badań materiałów w Instytucie Badań Przyrodniczych Węgierskiej Akademii Nauk, który ocenił jakość materiału za pomocą obrazowania fluorescencyjnego. Wcześniej niewiele było wiadomo na temat korony Bocskai jako artefaktu, dlatego udało nam się dowiedzieć, czy istnieje różnica pomiędzy złotymi elementami korony pod względem próby złota. I nie byliśmy pewni oryginalności kamieni zdobiących koronę.”

Ale teraz wiemy: pierwotna korona była wykonana z trzech rodzajów złota, diadem i tzw. kopuła łącznie ważą 1757 gramów, liczba kamieni szlachetnych wynosi 486, w tym 89 rubinów, 65 szmaragdów, 15 spineli, 8 ametystów , 32 turkusy i 282 prawdziwe perły.

Szmaragdy, rubiny, perły

Replika wykonana jest z tego samego materiału co oryginał, kamienie szlachetne i prawdziwe perły również są prawdziwe, więc replika również jest bezcenna. Jedynym wyjątkiem jest trzycentymetrowa ozdoba ze szmaragdowego wierzchołka, która na rynku klejnotów kosztowałaby około piętnastu milionów forintów, a na to nie liczył się już budżet.

Koronę zdobią także dwudziestokaratowe rubiny, co daje dobre wyobrażenie o tym, ile może być wart dany artefakt. Ma wartość szacunkową i wartość ubezpieczeniową, ale informacja ta nie jest publiczna

– wskazuje dyrektor i dodaje: „Dzięki wsparciu przetargowemu Unii Europejskiej w powiecie Hajdú-Bihar zrealizowano projekt konsorcjum, który umożliwił rozwój atrakcji turystycznych w kilku miejscowościach. Wzdłuż tematycznej trasy kulturalnej, która została nazwana Oxenweg – Węgierska Szara Droga i obejmuje wspomnienia związane z przeszłością Hajdú, hodowlą bydła i pasterstwem. Projekt korony wpisywał się w to, gdyż Bocskai osiedlił Hajdús w Szoboszle. Na wykonanie repliki korony Bocskai przeznaczono łącznie 160 mln HUF, co obejmuje także budowę nowego skrzydła budynku muzeum. Z tych 160 milionów około stu milionów to dotacja Unii Europejskiej, do której gmina dodała sześćdziesiąt milionów jako udział własny.

Notabene Bocskai otrzymał od Ahmeda I nie tylko koronę, ale także berło, którego autentyczną kopię można oglądać w muzeum. Bocskai trzymał oryginał we własnym skarbcu do końca życia, a potem przez kolejne 170 lat nie ma już żadnej wzmianki o tym zdobieniu. XVIII. Pod koniec XIX wieku znalazł się w prywatnych zbiorach gubernatora siedmiogrodzkiego Samuela von Brukenthala w Wielkim Sybinie. Kolekcjoner dzieł sztuki saksoński szlachcic pozostawił swoją bogatą kolekcję Kościołowi luterańskiemu. Berło zostało ewakuowane na Węgry podczas I wojny światowej i sprowadzone do Sybinu dopiero w 1919 roku. Następnie, po drugiej wojnie światowej, komuniści znacjonalizowali muzeum, a większość artefaktów wraz z berłem trafiła do Rumuńskiego Muzeum Historii Narodowej w Bukareszcie, gdzie są przechowywane do dziś.

Jak dostało się do Schatzkammer?

Korona nie trafiła do skarbca siedmiogrodzkiego. Bocskai zmarł w Kassa 29 grudnia 1606 roku, ponad rok po koronacji, zarówno on, jak i jego zwolennicy uważali, że został otruty. O morderstwo podejrzewano kanclerza Mihály'ego Kátaya i zanim wyszło na jaw, że podejrzenia są bezpodstawne, rozwścieczeni ludzie Bocskaia obcięli kanclerzowi głowę.

Bálint Homonnai Drugeth, główny człowiek wybrany przez Bocskaia, zatrzymał koronę przy sobie w Sárospatak, myśląc, że zostanie księciem, ale tak się nie stało. Tymczasem pod naciskiem Habsburgów w 1609 roku w parlamencie Królestwa Węgier uchwalono ustawę stanowiącą, że koronę należy przekazać królowi II. To był Matthias. Nawiązując do tego, habsburski paladyn György Thurzó odebrał koronę Istvánowi, nieletniemu synowi Bálina Drugetha Homonnai, który również bezprawnie uzurpował sobie ją i w międzyczasie zmarł, i zawiózł ją do Wiednia, a następnie przekazał królowi. W ten sposób ponad 400 lat temu trafił do Schatzkammer, gdzie jest przechowywany do dziś.

Stamtąd tylko raz został przywieziony na Węgry, w 1884 roku, na wystawę węgierskiego złotnictwa historycznego w Muzeum Sztuk Stosowanych, które nadal działało w gmachu Muzeum Narodowego. Po zakończeniu korona wróciła do Schatzkammer.

Zęby Rumunów ranią także koronę

Ekscytującym faktem historycznym jest to, że po rozpadzie monarchii austro-węgierskiej rozpoczęły się negocjacje między Austrią a państwami-sukcesorami w sprawie ewentualnego zwrotu skarbów przechowywanych w Hofburgu. Jednak w 1921 roku nie tylko Węgry, ale także państwo rumuńskie (!) upomniało się o koronę Bocskai jako nowy władca Siedmiogrodu. Podobno chcieli tym ukoronować króla rumuńskiego.

Próby te, zarówno węgierskie, jak i rumuńskie, nie powiodły się, dlatego koronę do dziś można oglądać w Wiedniu.

Cały artykuł TUTAJ .

Zdjęcie na okładce: Kopia korony Bocskai w Muzeum Bocskai w Hajdúszoboszló - Fot.: Bence Tövissi / Index