Pełną równość węgierskich Żydów osiągnięto w roku 1867, roku Kompromisu. W 1895 r. wyznanie żydowskie zostało uznane za religię utrwaloną, czyli uznawaną przez państwo na równi z innymi uznanymi religiami.
Po I wojnie światowej, 26 września 1920 r. Zgromadzenie Narodowe przyjęło ustawę XXV z 1920 r., znaną jako numerus clausus. artykuł prawny, który stanowił, że zamieszkujące kraj grupy etniczne i narodowościowe nie mogą studiować na uczelniach w liczbie większej niż ich udział w ogólnej liczbie ludności. Środek ten dotknął przede wszystkim Żydów.
U progu II wojny światowej, 29 maja 1938 r., weszło w życie pierwsze prawo żydowskie, mające zapewnić skuteczniejszą równowagę życia społecznego i gospodarczego.
Zgodnie z przepisami nie więcej niż 20 procent przedstawicieli prasy, prawników, inżynierów i izb lekarskich, a także pracowników przedsiębiorstw i firm handlowych może wyznawać religię izraelską. Druga żydowska ustawa o ograniczeniu okupowania przestrzeni publicznej i gospodarczej przez Żydów, ogłoszona 5 maja 1939 r., zaliczała do Żydów tych, których co najmniej jeden rodzic lub co najmniej dwoje dziadków było Żydami i zabraniała im kariery intelektualnej.
Trzecia ustawa żydowska, ogłoszona 18 sierpnia 1941 r., „W sprawie zmian w prawie małżeńskim i przepisach dotyczących ochrony rasy związanych z małżeństwem”, zabraniała małżeństw między Żydami i nie-Żydami oraz klasyfikowała pozamałżeńskie stosunki seksualne między nie-Żydami i Żydami jako rasowe. znieważenie. Ustawa o Obronie Narodowej z 1939 r. stworzyła podstawę prawną dla nieuzbrojonej służby robotniczej obrony narodowej, później ta służba pracy pochłonęła życie kilkudziesięciu tysięcy Żydów.
Pierwsza masowa rzeź Holokaustu, w której uczestniczyli także węgierskich Żydów, miała miejsce w dniach 27-28 sierpnia 1941 r. w Kamieniec-Podolsku na Ukrainie.
gdzie niemieckie SS rozstrzelało 23 000 Żydów, z których większość została deportowana z Węgier i w większości byli bezpaństwowcami. Po zajęciu Węgier przez Niemców 19 marca 1944 r. rząd Sztójaya uchwalił szereg ustaw antyżydowskich, począwszy od noszenia żółtej gwiazdy, poprzez dostarczanie rowerów, aż po korzystanie z mieszkań żydowskich.
28 kwietnia 1944 roku opublikowano dekret o gettoizacji, zgodnie z którym Żydów z mniejszych miejscowości łapano bez względu na płeć i wiek, a następnie wywożono do gett i obozów koncentracyjnych na obrzeżach dużego miasta, natomiast mieszkańców miast i Budapesztu Żydów stłoczono w ogrodzonych gettach.
Gettoizacja na Zakarpaciu rozpoczęła się jeszcze przed publikacją dekretu, o świcie 16 kwietnia 1944 r.
Rozwiązanie to wprowadzono w całym kraju w ciągu kilku tygodni, a w Budapeszcie osoby zaklasyfikowane jako Żydzi stłoczono w domach oznaczonych gwiazdką.
Masowe wysiedlenia rozpoczęły się 15 maja 1944 r. Armia niemiecka dowodzona przez Adolfa Eichmanna, przy współpracy węgierskiej administracji publicznej i żandarmerii, w ciągu kilku miesięcy zaciągnęła do obozów zagłady 437 000 wiejskich Żydów. Cztery pociągi dziennie, łącznie 147 pociągów, wyjeżdżało do Auschwitz.
Deportację Żydów z Budapesztu wstrzymał 6 lipca gubernator Miklós Horthy z powodu międzynarodowych protestów.
Po nieudanej próbie zamachu stanu 15 października 1944 r. do władzy doszła Partia Strzałokrzyżowców pod wodzą Ferenca Szálasiego. Nowo mianowany przywódca narodowy wznowił deportacje: w listopadzie i grudniu wywieziono do Niemiec około 50 000 Żydów z Budapesztu i robotników, a większość z nich pieszo wypędzono na zachód w marszu śmierci. Żydów, którzy pozostali w Budapeszcie, zamknięto w listopadzie w dwóch gettach, a tysiące Żydów zostało zamordowanych przez uzbrojonych mężczyzn ze strzałami.
Ratować prześladowanych próbowało kilku dyplomatów i duchownych, m.in. Szwed Raoul Wallenberg, Szwajcar Carl Lutz, Włoch Giorgio Perlasca i nuncjusz papieski Angelo Rotta. Ocaleni z getta w Budapeszcie zostali wyzwoleni przez wojska alianckie 18 stycznia 1945 r., a ocaleni z obozów koncentracyjnych wiosną 1945 r.
Spis powszechny z 1941 r. wykazał, że w kraju było 725 000 Izraelitów, a po rewizji obszar został powiększony. Dwie trzecie z nich zginęło w wyniku pracy, deportacji i umyślnego ludobójstwa.
Żydostwo wiejskie zostało praktycznie całkowicie zniszczone, około 100 000 mieszkańców Budapesztu uciekło.
Historycy szacują, że liczba węgierskich Romów, którzy zginęli w obozach koncentracyjnych jako ofiary Holokaustu, waha się od 5 000 do 70 000. (2 sierpnia na Węgrzech upamiętnia się Holokaust Cyganów i ofiary burzy piaskowej.)
Otwarcie Centrum Pamięci o Holokauście przy ulicy Páva w Budapeszcie 15 kwietnia 2004 roku wiąże się z Dniem Pamięci. W tym roku ponownie odbędą się obchody w całym kraju, a 5 maja w Budapeszcie ponownie rozpocznie się Marsz Życia, którego uczestnicy przemaszerują od synagogi przy ulicy Dohány do stacji kolejowej Keleti, skąd studenci będą wyruszą z „Pociągiem Życia”, który następnego dnia weźmie udział w międzynarodowym marszu pomiędzy Auschwitz a Birkenau.
MTI
Zdjęcie: MTI/Zoltán Balogh
