Prostytucja była zawodem niebezpiecznym i pogardzanym, a jednak niektórzy ludzie dorobili się na niej niesamowitych fortun. Przeważnie tymczasowo.
Dla luksusowych prostytutek żyjących na przełomie XIX i XX wieku był to dziwny i zamknięty świat. Kruche kwiaty wysokiego życia były pod wieloma względami bardziej swobodne niż ich żeńskie odpowiedniki, ale jednocześnie niosły ze sobą ciężkie piętno. Piękne mieszkania, w których mieszkali, przypominały złotą klatkę, wspaniałe otoczenie faktycznie zachowało niedopieczony status społeczny.
Dziś niewiele osób wie, że w latach 1867–1926 prostytucja była legalna w Budapeszcie, gdzie działalność prywatnych prostytutek i prostytutek w burdelach wymagała zezwoleń lekarskich i policyjnych. Pisarze tamtej epoki również często zajmowali się tym zjawiskiem, najbardziej autentyczny obraz daje chyba powieść A vörös postaköcsi
Nie trzeba idealizować sytuacji, prostytucja była niebezpieczną pracą, przyciągała podziemie, jeśli pożądliwa kobieta zdobywała bogatego patrona, a panowie, którzy wieczorem mieli intymne kontakty z paniami, mogli nawet nie przywitać się z nimi na ulicy następnego dnia na ulicy. Mimo to było kilka luksusowych kurtyzan, którym mężczyźni zabiegający o ich względy przynajmniej tymczasowo przynieśli pieniądze i blask. Zobaczmy, gdzie mieszkały te uprzywilejowane, lecz pogardzane kobietami!
1. Magyar utca 20.
Róża Pilisy była nie tylko piękną, ale także uziemioną, wykształconą i inteligentną kobietą. Pracowała w kwiaciarni na placu Servita, kiedy poznała hrabiego Alberta Apponyi, który od razu się w niej zakochał. Oprócz obsypania jej wszelkiego rodzaju dobrami doczesnymi, pan nauczał także swoją dziewczynę. Chociaż później zerwali, Apponyi podarował Różie mieszkanie przy ulicy Újvilág (obecnie Semmelweis), które kupił dla niej jako hojny prezent na pożegnanie. Pani mądrze zarządzała nabytym majątkiem, więc w końcu kupiła dom przy Magyar utca, gdzie założyła luksusowy burdel i urządziła sobie własny dom w najpiękniejszych pokojach budynku.
Nie była kobietą wytrwałą, bogactwo zdobyła sama po początkowym szczęściu, w jej burdelu wykształcone damy znające języki obce zabawiały panów podpisujących się pod pseudonimami, wśród których nie zabrakło także książąt koronnych. Późniejszy VII. Burdel odwiedzili także król Anglii Edward, król Serbii Mediolan I i Ferenc Ferdynand. Ponieważ nie skupiano się tutaj na pieniądzach gości, ale na ich edukacji, pisarze również z miłością odwiedzali sale, na przykład Gyula Krúdy uważał wykształconą kobietę za swoją muzę. W burdelu
„były pokoje wyposażone w cywilne udogodnienia. Jeden salon wychwalał smak biedermeieru, drugi opowiadał o rokoku. W jadalni szeroki orzechowy stół i krzesła, jak w wiejskiej rezydencji, gdzie cenione są meble pozostawione przez dziadków.
Wyposażenie domu wykonał Endre Thék, cieśla, który wykonał także dekoracje sali św. Istvána w pałacu Budavári.
2. Király Bazar (Ferenciek tere 5.)
Madame Fanny Spitz mieszkała w eleganckim mieszkaniu na pierwszym piętrze Király Bazaar i do pracy nie musiała daleko chodzić, gdyż prowadziła burdel przy ulicy Cukor. O życiu damy wiemy stosunkowo niewiele, jej postać utrwaliła barwna scena w Peszcie. Student prawa zakochał się do szaleństwa w jednej ze swoich „córek” do tego stopnia, że poprosił ją o rękę. Dama półświatka zgodziła się, pod warunkiem, że zakochany młody człowiek zapyta madame, którą była nie kto inny jak Fanny Spitz. Stało się to zgodnie z jej porządkiem i manierą, młody człowiek stojąc na kolanach przed Bazarem Królewskim poprosił Fanny Spitz o rękę swojej wybranki, która łkając ze wzruszenia, w kręgu przechodniów powiedziała „tak” również dotknął.
3. Willa György (Nagytétenyi út 198–202)
Na granicy Budatetény znajduje się tajemniczy budynek. Wspaniała klasycystyczna willa sprawia wrażenie przeniesionej prosto ze Svábhegy i emanuje prostą i elegancką atmosferą. Został zbudowany w 1827 roku, a następnie kilkakrotnie zmieniał właścicieli, dlatego kupił go György Dőry, zamożny handlarz winem, który całkowicie przebudował stojący tu dom. Tak powstał urokliwy budynek, przywołujący na myśl klimat powieści angielskich dziewcząt, który znajduje się tuż obok Budatetényi Rózsakert. Wnętrze willi jest również bardzo przyjemne, wciąż można zobaczyć dużą piwnicę z winami, spadkobiercę tradycji winiarskich tego obszaru, która obejmuje eleganckie wnętrza na wyższych piętrach. Choć o Dőrym nie wiemy zbyt wiele, pewne jest, że był to prawdziwy gavaller, gdyż remont był konieczny, aby mógł sprezentować ładny budynek swojej „dziewczynie” na Boże Narodzenie 1867 roku.
4. Fő utca 76.
Emilia Turcsányi zyskała przydomek Elza Magnás, ponieważ faworyzowała tylko najbogatszych dżentelmenów. Była biedna pokojówka została kochanką bogatego, o 20 lat starszego od niej producenta mebli Miksy Schmidta, który zmusił ją do zabaw w dziwaczne zabawy, na przykład dziewczyna musiała go przyjmować leżąc w trumnie w białej sukience. W zamian wydawał 150 000 koron rocznie (dochód małej posiadłości) na Elzę, podarował jej biżuterię, taką jak sznur pereł o wartości 20 000 koron i 30 000 genialnych kolczyków, a nawet ją uczył. Ponadto wynajął małe, trzypokojowe mieszkanie urządzone z arystokratyczną elegancją przy 46 Margit rakpart (obecnie około 76 Fő utca). Związek zakończył się jednak straszliwą tragedią, gdyż w 1914 roku Elza Mágnás padła ofiarą brutalnego morderstwa, dla zysku zamordowano jej pokojówkę i kochanka, a jej ciało ukryto w koszyku podróżnym.
5. Ulica Jókai 10.
„Kto pisze historię Budapesztu, może napisać wiele o Károlym Somossym i Caroli Cecílii. To oni nauczyli miasto lenistwa.”
Tak pisze Gyula Krúdy Czerwony dyliżans . Cecília, była gwiazda Somossy Orfeum (dzisiejszego Teatru Operetki), podbiła nie tylko fantastyczny występ na scenie, ale także legendarny był jej styl życia. Olśniewał publiczność na scenie do północy, potem zjadł kolację, potem usiadł na tylnym siedzeniu najbardziej eleganckiego wozu i jeździł konno tam i z powrotem pomiędzy Andrássy út i Stefánia út. Zabawa często trwała do białego rana, Carola Cecília potem jadła szybkie śniadanie w Liget, a potem wracała na próby do Orfeum.
Z jego rozkładu zajęć wynika, że nie spędzał dużo czasu w domu, to nie przypadek, że żył w warunkach wręcz mieszczańskich, nawet gdy jeden z jego rycerzy wynajął mu luksusowe mieszkanie i przez długi czas mieszkał przy Gyár utca 36 (obecnie Jókai utca 10). Jego prawdziwą miłością była rozrywka i biżuteria, i poświęcił się tej pasji z takim entuzjazmem, że gavallerowie kupili mu posiadłości warte 6000 księżyców. Piękna kobieta, dla której kilka rodzinnych fortun przekształciło się całkowicie w szampana i stadniny koni, po świetności w Peszcie została żoną śpiewaczki operowej z Drezna i przez lata prowadziła pensjonat. Kiedy później Sári Fedák odwiedził żywą legendę, opisał ją jako cichą starszą kobietę, która również sprzeciwiła się wzmiance o Orpheum.
6. Haris Bazar (Haris köz)
Zanim powstał Haris köz, na jego miejscu stał Haris Bazar. Baron Schöllerer wynajął w tym budynku mniejsze dwupokojowe mieszkanie dla oficera huzarów Miksy Pescheka Verona. Choć część mieszkania, którą zajmuje się główny najemca dr. Tylko jedne drzwi oddzielały od niego Mora Altmanna, nie był biedny, wyraźnie różnił się od eleganckich domów, które do tej pory prezentowaliśmy. Oficer nie był jedynym żywicielem dziewczynki, który zatrudnił własną matkę jako gospodynię, a także przygarnął jej chrześniaczkę. Ponieważ kapitan husarski nie pokrywał w całości jego wydatków, za swoje usługi przyjmował także pieniądze od innych gości. Jeden z nich zabił go po sporze finansowym. Wśród wielu szokujących elementów tej historii jest to jeden z najsmutniejszych, gdyż Miksa Schöllerer podkreślił, że nigdy nie robił z ofiarą poważnych planów, nigdy nie chciał się z nią ożenić.
Wyróżniony obraz: Wikimedia
