Życie jest trudne, małżeństwo jest trudne, wymaga wielu kompromisów; bycie członkiem stowarzyszenia też jest trudne. Trzeba na to zapracować, samo nie przyjdzie – mówi legenda aktorstwa.
Kiedyś nie było bez niego filmu, był przystojny, ale jednocześnie postać poważna, dramatyczna. Pétera Husztiego nie otaczały skandale, z wdziękiem podchodził do przeszkód wpływających na jego życie prywatne czy karierę. A dzisiaj obchodzi swoje urodziny, gdyż urodził się 4 maja 1944 roku.
Péter Huszti opowiedział o swoim życiu i karierze Heti Válasz w 2018 roku, po publikacji książki The Dawn of Manhood , drugiego tomu jego autobiograficznej trylogii. W nim – mając już za sobą szczęśliwe życie rodzinne – odważył się także zmierzyć z faktem, że jego pierwsze małżeństwo z Virágiem Dőrym nie wyszło, stwierdził dosadnie, że jego życie legło na mieliźnie.
„Ta książka jest dla mnie ważna i pomyślałem, że to, co odważę się napisać, powinienem pisać bardzo szczerze” – oświadczył. – Życie jest trudne, małżeństwo jest trudne, wymaga wielu kompromisów. Bycie członkiem społeczeństwa też jest trudne. Trzeba na to popracować, samo nie przyjdzie. Jeśli nie będziemy się w życiu szanować, jeśli ja nie będę szanował i podziwiał Feri Bessenyei, to nie potrafilibyśmy zagrać słynnego Otella.
w które oboje wpadaliśmy każdej nocy.
I widzowie też to widzą, widza nie da się oszukać. Czuję, że pisanie tego w ten sposób ma wpływ na ludzi. Moje aktorskie porażki też. Nie lubię książek aktorskich, które mówią tylko o sukcesie tak wielokrotnie nagradzanej osoby”.
Przegrana bitwa
Szczerze opowiedział także o sprawie, gdy w 2002 roku Gábor Görgey mianował go dyrektorem Teatru Narodowego, jednak mandatu nie wykonał, bo złożył rezygnację. „To słodko-gorzka historia” – zaczął. – Naiwnie tego nie przemyślałem, ale – choć długo się opierałem – słyszałem te zdania, że się do tego nadajesz, bo nawet na uniwersytecie potrafiłeś stworzyć pomost pomiędzy osobami o odmiennych poglądach. Zauważyłem jednak, że nie chodzi tu o Teatr Narodowy, ale o politykę – wydarzyło się to, czego przez całe życie starałem się unikać. To była przegrana bitwa, ale jeśli wygram, prawdopodobnie się w nią włączę.”
Swoim studentom, którzy stanowią obecnie podstawę węgierskiego życia teatralnego, powiedział: niezależnie od tego, jak dziwne jest ich życie, jest ono znacznie trudniejsze.
Być może można powiedzieć, że to, co zrobiliśmy, było ważne w naszych czasach. Jeśli przygotowywaliśmy się do występu, pisały o tym gazety, przygotowywała się do tego publiczność, a my skupialiśmy się tylko na tym. Były zespoły i ludzie wiedzieli, kto do jakiego teatru należy. Nigdy nie dubbingowałem i rzadko słuchałem radia. Miałem cztery duże występy rocznie, potem oczywiście nie mogliśmy nigdzie iść, a potem te dwa i pół miesiąca skupiały się tylko na tym występie. A reżyserzy filmowi rozmawiali z reżyserami teatru, kiedy na przykład będę miał czas na filmy Jókai w reżyserii Zoltána Várkonyi’ego. Pomogli nam. Dzisiejszej młodzieży jest trudniej niż nam, gdy byliśmy biedni, ale gdy w teatrze, kinie i życiu nie liczyły się pieniądze.
Péter Huszti od kilku lat jest na emeryturze, tak w 2018 roku opowiadał o swoim cywilnym życiu.
„Miłość i szacunek są bardzo ważne. Kiedy byłem młody, nie wiedziałem, co zrobić z „gwiazdą”, fanami i listami miłosnymi. Byłem zdezorientowany, chciałem być aktorem od 10 do 2 i od 6 do 10 lat, czasem będąc Hamletem, czasem Iago, czasem Peer Gyntem, czasem Cyrano, a w międzyczasie prostym przechodniem i człowiekiem rodzinnym.
Jego życie jest kompletne, osiągnął wszystko, co można było dać na tym polu, a teraz poświęca swój czas rodzinie i wnukom.
„Nie mam w sobie goryczy” – powiedział. „Gram od ponad pięćdziesięciu lat: nie musisz tupać na scenie, gdy jesteś stary”.
Wyróżniony obraz: hirado.hu
