Jak bardzo prasa niemiecka o nas kłamie

O ile Niemcy są naszym najważniejszym partnerem handlowym, a nasze stosunki gospodarcze układają się doskonale, o prasie niemieckiej nie można tego powiedzieć. Jakby za hasło wybrały wyznanie Ferenca Gyurcsány'ego: „Kłamaliśmy rano, wieczorem i wieczorem”, niemieckie media lubią zniesławiać nasz kraj oczywistymi kłamstwami.

Ostatnio niemiecka telewizja państwowa Deutsche Welle kręciła film na Zamku Królewskim. W każdym razie w niemieckojęzycznej prasie pojawia się wiele fake newsów o Węgrzech. Ale dlaczego? Jaki może być powód antywęgierskiego nastawienia? Anita Kovács zapytała Jana Mainkę , redaktora naczelnego Budapester Zeitung, w audycji Regiszter Cytujemy z rozmowy na antenie Karc fm .

Czy widziałeś film o Zamku Królewskim?

Nie, nie widziałem go, ale mogę sobie wyobrazić, co w nim jest. Jednak obejrzałem go dokładnie, kilka razy oglądałem półtoragodzinny dokument o Węgrzech „Hello Dictator”, oglądanie tego było torturą. Wszystkie są podobne. Nie możesz czekać na nic innego. Są takie przewidywalne. Podaj mi temat, a powiem Ci dokładnie, co będzie zawierał. Nudny!

Jakie umiejętności językowe mają dziennikarze, redaktorzy telewizyjni czy reporterzy radiowi, którzy kręcą filmy o Węgrzech? Jak myślisz, skąd oni w ogóle czerpią informacje?

To proste. Jeśli spojrzymy na to, co na końcu wychodzi spod ich pióra, widać, że korzystają ze źródeł jednostronnych, a mianowicie: zwracają się do opozycji, organizacji pozarządowych, lewicowych przedstawicieli UE czy Zielonych i tworzą tzw. na to. Zrobiliśmy bardzo ładny projekt okładki dwa tygodnie temu dla naszego magazynu, gdzie człowiek siedzi przed ekranem, ma słuchawki, odbiera kable z lewej i prawej strony. Po lewej stronie jest gruby zielony, czerwony i chwilowy fioletowy kabel, a po prawej ten mały szary, ledwo zauważalny mały kabel, a następnie na ich podstawie piszą swoje artykuły. Podpis na stronie tytułowej brzmi: DYKTOWANIE, bo o to chodzi. Dyktują to sobie do pióra, jeden po drugim. Ważne jest, aby partia opozycyjna lub organizacja pozarządowa przekazała wszystkim swoje przesłanie, ale obowiązkiem dziennikarza jest zebranie informacji od obu stron i na ich podstawie opracowanie artykułu. Ale fakt, że ktoś świadomie zbiera informacje tylko ze strony, która mu się podoba, tworzy, jak można się było spodziewać, jednostronny artykuł. Jest to całkowicie nieodpowiedzialne, ponieważ powstają artykuły, które malują całkowicie fałszywy, wypaczony obraz Węgier, a problem polega na tym, że czytelnik lub słuchacz niemieckiej gazety, który nie ma lepszego źródła informacji – nie każdy jest prenumeratorem Budapester Zeitung – jest zmuszony w to wierzyć, a wielu ludzi w to wierzy, a potem odnosi się wrażenie, że Węgry to smutna, szara, przygnębiająca dyktatura…

... Na Węgrzech przez wiele dziesięcioleci uważaliśmy niemieckie dziennikarstwo za punkt odniesienia, którego jedną z podstawowych zasad jest wysłuchanie obu stron. Dlatego tam są organizacje dziennikarskie, nikt nie widzi jednostronności?

Na pewno będzie się wyróżniać, ale jest to tolerowane, a nawet oczekiwane! A fakt, że uważamy niemieckie dziennikarstwo za punkt odniesienia, musi zostać szybko zapomniany. Było to może dwadzieścia lat temu, a dziś tak zwany Haltungsjournalismus jest bardzo rozpowszechniony w Niemczech. To behawioralne, światopoglądowe dziennikarstwo, którego zadaniem nie jest już informowanie czytelników, ale edukowanie, edukowanie, popychanie ich do wglądu, a oni bez rumieńca sięgają po wszelkiego rodzaju narzędzia. Rozpoczyna się od wyboru źródła, selektywnego wyboru źródła, o którym już mówiliśmy, i kontynuuje za pomocą wskaźnika. Na przykład, nie są w stanie opisać nazwiska premiera Węgier jako Viktora Orbána, ale zamiast tego zawsze umieszczają je jako nacjonalistę, populistycznego krytyka UE, homofoba, antysemitę – jak im się podoba. Jeśli wyciągniemy jakikolwiek artykuł, wiemy, że przy pierwszej wzmiance jest przynajmniej jeden z tego słownika wskaźników negatywnych. Ale manipulują też wyborem zdjęć! Za każdym razem, gdy pojawia się doniesienie, gdzie pojawia się Viktor Orbán i gdzie ma zostać użyte jego zdjęcie, o dziwo zawsze znajdują jego zdjęcie, które przedstawia go w niekorzystnej pozie…

Czy ten sam system narzędzi nie jest stosowany w stosunku do liderów opozycji?

NIE! Cóż, to są wielcy bohaterowie. Ci, którzy byli w tym dokumencie o nazwie „Hallo Diktator”. Zaprzyjaźnili się z nimi. Celem, który ich łączy, jest obalenie rządu Orbána. Więc nie patrzą na to, że są teraz „Apró klanem”, zupełnie o tym zapominają, ale pokazują Gyurcsánys i wszystkich, którzy tam przemawiają, w dobrym świetle. Oczywiście nie uwzględniono również tego, co niektórzy przedstawiciele Jobbiku mówią o Żydach. Czytelnik niemieckiej gazety otrzymuje tylko upiększony obraz węgierskiej opozycji, jak jest ona szlachetna i ważna, jak walczy z antysemityzmem i korupcją i jest przedstawiana jako ostatnia nadzieja Węgier. Z drugiej strony to, co wychodzi od strony cywilnej, jest złe, fałszywe, kłamliwe i powinno być przedstawiane tylko w złym świetle, jeśli w ogóle jest przedstawiane.

Cały wywiad można przeczytać tutaj. Artykuły są pisane długopisem

(Źródło polecanego obrazu: Vojdaság.ma)