15 sierpnia Kościół katolicki obchodzi śmierć i Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, czyli dzień Wniebowzięcia.
Zgodnie z tradycją sięgającą starożytnego kościoła, Odkupiciel nie wydał ciała swojej matki, Marii, światu śmiertelników, ale wskrzesił ją wkrótce po śmierci i zabrał do niebiańskiej chwały.
W Jerozolimie w V wieku z pewnością obchodzono niebiańskie urodziny Najświętszej Maryi Panny. Święto nazwano Dormitio sanctae Mariae, czyli „Zaśnięcie Najświętszej Maryi Panny”. W VI wieku święto rozprzestrzeniło się na cały Wschód. Rzym przyjął ją w VII wieku, a od VIII wieku nazywano ją Assumptio beatae Mariae, czyli „wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny”. XII. 1 listopada 1950 r. papież Piusz ogłosił jako artykuł wiary, że „Najświętsza Maryja Panna po zakończeniu swego ziemskiego życia została wzięta wraz z ciałem i duszą do chwały niebieskiej”.
Król St. István uważał niebiańskie urodziny Marii za tak ważne, że w tym dniu polecił Węgry opiece Najświętszej Marii Panny. Dlatego nazywamy go niebiańskim patronem Węgier, czyli Patrona Hungariae. Święty Szczepan zmarł w 1038 roku w dniu Wniebowzięcia.
Źródło: Biuro Prasowe MKPK/ Węgierski Kurír
Wyróżniony obraz: Domenico Ghirlandaio: Wniebowzięcie Marii Panny (1486–1490)
