Wysokie uznanie państwa węgierskiego dla humanizmu Frantiska Hybla

W październiku 1947 r. w krematorium poddano kremacji 195 kobiet i dzieci narodowości węgierskiej i niemieckiej, zamordowanych w bestialski sposób dwa lata wcześniej latem 1945 r. Zrobiono to w celu trwałego zatarcia śladów masowego mordu, który już powoli wychodził na jaw.

czeskiemu historykowi Frantisekowi Hyblowi, że dziś możemy złożyć bukiet kwiatów aż w trzech miejscach w różnych częściach Moraw dla upamiętnienia węgierskich i niemieckich ofiar .

Węgry w końcu spłaciły swój dług moralny za lata, kiedy otrzymały wysokie uznanie państwa węgierskiego:

Węgierski Złoty Krzyż Zasługi, nadany przez Jánosa Ádera, został wręczony Frantiskowi Hyblowi 16 września w Instytucie Liszta w Pradze.

Miklós Boros, ambasador naszego kraju w Pradze, wręczył odznaczenie naukowcowi, który wyróżnia się historią oświaty, architekturą (upiększanie swojego miasta i budową wieży) oraz wydawaniem prac z zakresu historii lokalnej.

Beneš, podżegacz

Pomimo tego, że węgierski film dokumentalny zajmował się już tą tragedią w 2005 roku, seria masowych masakr, które wyczerpały pojęcie ludobójstwa i utworzyły połączony łańcuch rozciągający się na tereny dzisiejszych Czech i Słowacji, które miały miejsce między 1945 a W

i podczas którego dwa lata po Holokauście ludzie zamordowani ze względu na pochodzenie i przynależność byli ponownie paleni w krematoriach.

od wiosny 1945 r. – m.in. Edvard Beneš, czołowy polityk czechosłowacki sprawujący de facto urząd prezydenta republiki (choć praktycznie nie nadawał się do jego objęcia, gdyż zrezygnował z tego stanowiska wiele lat wcześniej i nie został ponownie wybrany przez kogokolwiek, był praktycznie podżegany), mniejszości niemieckiej i węgierskiej w wyniku jego przemówień ogłaszających całkowite pozbawienie go praw i wzywających do eksterminacji tych grup etnicznych – seria zbrodni, zupełnie bez precedensu w historii Europy, rozpoczęła się w powojennej Czechosłowacji.

Znane: imię Beneša jest związane z niesławnymi dekretami .

brutalne prześladowania i rzeź około trzymilionowej niemieckiej ludności cywilnej, która przez setki lat zamieszkiwała różne mniejsze i większe osady. Masowe lincze odbywały się zwykle w sposób zorganizowany. Morderstwa, których ofiarami padały także kobiety i dzieci, często dokonywano w biały dzień, na otwartej przestrzeni. Tak było marszu śmierci w Brnie , gdzie około 1700 mieszkańców miasta zostało zamordowanych przez swoich czeskich rodaków.

W tych warunkach grupa kilkuset obywateli narodowości niemieckiej i węgierskiej z północnych Czech wyjechała do swojego domu na Wyżynach. Grupa, w większości z Dobsina i Késmárk, składająca się wyłącznie z miejscowych cywilów, została deportowana w okresie rządów niemieckich, jesienią 1944 r., głównie wbrew ich woli, z powodu zbliżającego się frontu rosyjskiego.

Od wiosny 1945 r. władze czechosłowackie utworzyły specjalny, zamknięty obóz pod Bratysławą, w Bratislava Forest Village. Wojna jeszcze się nie skończyła, gdy zaczęto tu deportować węgierską i niemieckojęzyczną ludność Bratysławy i okolic. Rodziny, które zostały wyciągnięte z mieszkań, nigdy nie odzyskały swoich nieruchomości. Tysiące przetrzymywano ich w Pozsonyligetfalu, gdzie te rodziny znalazły się w strasznych warunkach.

Węgrzy i Niemcy byli zabijani setkami bezkarnie

W tym samym czasie latem 1945 roku żołnierze i oficerowie 17 Pułku Piechoty wyjechali pociągiem z Pragi do Bratysławy, aby zająć nową stację pod Bratysławą, na terenie obozu Ligetfalu.

18 czerwca 1945 r. żołnierze ci - po odczekaniu po drodze w Přerov na Morawach, aby kontynuować - dotarli na wspólną stację z wagonami towarowymi, wiozącymi również nękane tam rodziny niemieckie i węgierskie. Zauważyli, że pasażerowie drugiego pociągu mówili po niemiecku i węgiersku. Cywilne pociągi pasażerskie zostały następnie skierowane poza miasto Přerov. W nocy z 18 na 19 czerwca na tzw. wałach szwedzkich zamordowano pasażerów pociągu jadącego do Bratysławy, łącznie 267 osób (120 kobiet, 72 mężczyzn oraz 75 dzieci i niemowląt).

Zamordowanych pochowano w ogromnym masowym grobie, wykopanym przez mieszkańców pobliskiej wsi.

Pułk następnie kontynuował swoją podróż w kierunku Bratysławy.

Po przybyciu do obozu Pozsonyligetfalu żołnierze pułku - na rozkaz dowódców obozu - kontynuowali masakry. Tutaj również masowo mordowano kobiety i dzieci Ofiarami mordów padali tutaj niemieckojęzyczni mężczyźni, kobiety i dzieci. Ci sami sprawcy zmasakrowali około 90 członków grupy węgierskich leventes Większość zamordowanych chłopców miała 13-17 lat.

Ponieważ w 1947 r. władze przypadkowo odkryły masowy grób w szukając Na szwedzkich wałach pod Přerovem służby bezpieczeństwa i terezińskie jednostki wojskowe dokonały ekshumacji 267 ciał leżących w zbiorowej mogile.

Szczątki kobiet i dzieci zostały rozdzielone.

Ciała mężczyzn pochowano w nieoznaczonym zbiorowym grobie na publicznym cmentarzu w Přerovie. Szczątki dzieci i kobiet skremowano w krematorium, a następnie prochy te złożono na cmentarzu miejskim w Ołomuńcu, w dwóch skrzyniach, w nieoznakowanym grobie.

Historyk schudł piętnaście kilogramów

Bezprecedensowe okrucieństwo zostało odkryte przez byłego szefa muzeum w Přerowie, , który poświęcił się pracy po zmianie ustroju.

Hyblowi zajęło kilkadziesiąt lat pracy, zanim w oparciu o swoje kwerendy w archiwach wojskowych udało mu się odnaleźć szczątki zarówno ofiar z Prérov, które zostały złożone w nieoznakowanych grobach, jak i ofiar potajemnie pochowanych na cmentarzu w Olmütz. Konfrontacja z tym, co się stało, fakt, że w czasie egzekucji dzieci węgierskie i niemieckie zostały zastrzelone z pistoletów, a więc i dzieci starsze, i ich rodzice, oraz fakt, że po latach ekshumowane szczątki zostały poddane kremacji w krematorium, była tak ciężarem dla badacza, że ​​schudł w tym okresie 15 kilogramów.

Na wystawie, na której przedstawiał to, co się stało, podjęto wobec niego próbę zamachu bombowego.

Frantisek Hybl celował nie tylko w odnalezieniu 267 ciał. W swoim rodzinnym mieście Přerov zorganizował kilka wystaw i wydał dwa ozdobne albumy ku czci zmarłego. od tego czasu ogromny żelazny krzyż ku pamięci straconych.

W Ołomuńcu, gdzie pod tylną ścianą cmentarza ukryto prochy kobiet i dzieci, artystyczna tablica wskazuje teraz, kto tu spoczywa w niegodnych warunkach. Ponieważ rozstrzeliwano całe rodziny, a masowa mogiła mężczyzn znajdowała się w Přerovie (również pod tylną ścianą cmentarza, podobnie jak kwatera 301 na budapeszteńskiej Új Köztemeté), z inicjatywy Hybla trumnę z prochami zmarłego ekshumowano w Olmütz i umieszczony na cmentarzu Přerov, jako rodzaj późniejszego „zjednoczenia rodzin”, został pochowany obok masowego grobu mężczyzn.

Oba akty pogrzebowe odbyły się w uroczystej oprawie, której towarzyszyła ceremonia kościelna.

Węgierskie imiona na tablicy pamiątkowej pomordowanych

W Přerowie kilka marmurowych tablic upamiętnia rodziny węgierskie i niemieckie. Na jednej z tablic można przeczytać nazwiska rozstrzelanych kobiet i dzieci.

Wśród nazwisk jest niezliczona ilość jednoznacznie węgierskich imion i nazwisk. Z nakręconego wcześniej filmu dokumentalnego o masowym mordzie pod Szwedzkimi Murami (Tutaj nikt nie odpowiada za siebie! - 1995, Zoltán Brády, Péter Pál Tóth, Kapu-film). okazuje się, że wiele ofiar o niemieckich nazwiskach nie tylko mówiło po węgiersku, ale także klasyfikowało się jako węgierskie. Znaczna część straconych z nazwiskiem niemieckim mówiła też mniej więcej naszym językiem ojczystym.

Regularnie przejeżdża grupa z Niemiec, by złożyć wieńce pod pomnikami pomordowanych. Frantisek Hybl został uhonorowany najwyższym odznaczeniem Republiki Federalnej Niemiec przez Prezydenta Republiki Niemieckiej w 2017 roku.

Węgry „dogoniły” teraz Niemcy, przyznając János Áder. Niestety – również ze względu na odległości geograficzne – w naszym kraju nie została jeszcze podjęta obywatelska inicjatywa odwiedzenia pomnika Přerova i zadbania o miejsce pochówku.

Ludobójstwo w Pozsonyligetfalun - produkcja MTVA ujawniła fakty

Ci sami sprawcy dokonywali egzekucji na niewinnych ofiarach w Szwedzkich Kopcach i Wiosce Bratysławskiej, O masakrach dokonanych przez tę samą grupę sprawców w dwóch miejscach, ich powiązaniach i okolicznościach historycznych, dokumentalny film dokumentalny z ocalałymi i naocznymi świadkami zatytułowany Népirtás Pozsonyligetfalun został nakręcony przez reżysera filmowego Dávida Géczy i dziennikarza Zoltána Udvardy z hirado.hu . jego kolega. Produkcję wyprodukowała Fruzsina Skrabski.

Rózsa została nazwana na cześć Hybla w Dunaszerdahely

Humanizm Frantiska Hybla jest również naznaczony oświadczeniem, które wygłosił węgierskiej gazecie internetowej ma.sk z okazji przyznania mu nagrody:

— dodał historyk.

Cały artykuł można przeczytać na hirado.hu

Zdjęcie: Fragment filmu Ludobójstwo w Bratysławie