Apel CitizenGo:
„Widzieliśmy, że w wielu krajach chrześcijanie i zdrowo myślący myśliciele budzili się późno, kiedy nie mieli już możliwości powstrzymania szkodliwych procesów, takich jak legalizacja tak zwanych „małżeństw” między homoseksualistami. Z niepokojem obserwujemy, że coraz więcej chrześcijańskich i katolickich polityków na całym świecie stoi za polityką LGBTQ, dlatego uważamy, że w naszym kraju to kwestia sumienia, by w porę zabrać głos…
....Dlatego uważamy za ważne, aby zabierać głos, gdy katolicki kandydat na premiera zapewnia prawne uznanie tzw. „małżeństwa” homoseksualistów.
Choć obecnie Ustawa Zasadnicza uznaje małżeństwo kobiety i mężczyzny, to w przypadku wygrania wyborów przez blok kierowany przez Pétera Márki-Zaya planuje zastąpić Ustawę Zasadniczą nawet w przypadku braku większości 2/3 sejmu , po której możliwość tak zwanych „małżeństw” osób tej samej płci może się otworzyć legalizacja. Tymczasem instytucje międzynarodowe (ONZ, UE) wywierają na nasz kraj dużą presję w kwestiach LGBTQ.
Naszym celem w dalszym ciągu nie jest polityka partyjna, ale ochrona wspólnych wartości rodziny, małżeństwa, przyszłego pokolenia i dobra wspólnego.
W naszej petycji wyjaśniamy za pomocą dokumentów kościelnych, że osoba wierząca nie może poprzeć uznania związków homoseksualnych za „małżeństwo” i wzywamy Pétera Márki-Zaya i wszystkich polityków katolickich do poważnego potraktowania tej sprawy.
Wszyscy katoliccy politycy powinni poważnie traktować nauczanie swojego Kościoła i nie popierać tzw.
Péter Márki-Zay wielokrotnie jako polityk wyrażał poparcie dla legalizacji tzw. „małżeństw” między homoseksualistami. Ostatnio mówił o tym na wydarzeniu Mozaik Kör:
Przesłuchujący student: „Czy popierasz małżeństwa homoseksualne?”
Péter Márki-Zay: „Cóż, nie jako katolik, ale jako mąż stanu tak”.
Jego odpowiedź ujawnia, że Péter Márki-Zay albo nie jest świadomy nauczania swojego kościoła w tej sprawie, albo że je zna, ale je ignoruje.
„Powiedziałbym więc, że my katolicy oczywiście zawsze będziemy przestrzegać zasad Kościoła w odniesieniu do małżeństwa ” – kontynuował.
Jednak zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego polityk katolicki nie może poprzeć prawnego uznania „małżeństw homoseksualnych”:
„Kiedy konkubinat homoseksualny jest prawnie uznawany lub prawnie uważany za równy małżeństwu i zapewniane są mu szczególne prawa małżeństwa, obowiązkowe jest wyraźne i stanowcze odrzucenie tego”. Kongregacja Teologiczna: O tej samej płci 5.p. 2003 .
„Ale myślę, że państwo nie powinno dyskryminować na przykład ze względu na pochodzenie, kolor skóry, religię czy orientację seksualną ” – zakończył Péter Márki-Zay swoją argumentację na rzecz prawnej akceptacji tzw. pary płciowe, niesłusznie, ponieważ nie jest dyskryminujące w swoim pierwotnym, prawdziwym znaczeniu małżeństwa według Małżeństwo mężczyzny i kobiety jest podstawą społeczeństwa i rodziny, naturalną i najbezpieczniejszą wspólnotą przekazywania życia. Państwo nie dyskryminuje, patrząc na to odpowiednio i tworząc reguły z tym związane.
Márki-Zay, który odrzuca je jako chrześcijanin, popiera małżeństwa homoseksualne jako polityk. I on też reprezentuje faszystów, ale jako osoba prywatna jest zdecydowanie antyfaszystą (Zdjęcie: Facebook)
Katolicki polityk nie może jednocześnie sprzeciwiać się i popierać tak zwanych „małżeństw” osób tej samej płci z dwóch powodów.
Z jednej strony działań polityka chrześcijańskiego jako osoby prywatnej i jako polityka nie da się rozdzielić.
„Ani w polityce, ani w życiu moralnym człowiek nie może uniezależnić się od Boga”.
Święty Tomasz Morus.
„Życie chrześcijan nie może być podzielone na dwa równoległe życia: z jednej strony „życie duchowe” z jego wartościami i wymaganiami, a z drugiej strony „życie doczesne”, tj. rodzina, praca, stosunki społeczne, działalność polityczna, kultura”. Kongregacja Zakonna: Udział i zachowanie katolików w życiu politycznym 6.p. 2003
Z drugiej strony, zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego, osoby wierzące i katoliccy politycy są szczególnie zobowiązani do przeciwstawienia się prawnemu uznaniu związków homoseksualnych (Kongregacja Wiary: Sprawy tej samej płci 2003) :
„Kiedy konkubinat homoseksualny jest prawnie uznawany lub prawnie uważany za równy małżeństwu i zapewnia się mu szczególne prawa małżeństwa, obowiązkowe jest wyraźne i stanowcze odrzucenie tego.
Należy powstrzymać się od wszelkiej formalnej współpracy przy ogłaszaniu lub stosowaniu tak głęboko niesprawiedliwego prawa – oraz, o ile to możliwe, materialnej współpracy przy stosowaniu prawa”. s. 5
„Jeśli wszyscy wierzący są zobowiązani do przeciwstawienia się prawnemu uznaniu konkubinatu homoseksualnego, to politycy katoliccy mają zwiększony obowiązek, aby to zrobić ze względu na ich szczególną odpowiedzialność.
(…)
W przypadku, gdy projekt ustawy wspierający prawne uznanie konkubinatu homoseksualnego trafia po raz pierwszy do ciała ustawodawczego, przedstawiciel katolicki ma moralny obowiązek jasnego i publicznego wyrażenia sprzeciwu i głosowania przeciwko projektowi. Głosowanie za taką ustawą, która jest szkodliwa dla dobra publicznego, jest czynem głęboko niemoralnym”. s. 10
„Prawodawstwo sprzyjające współżyciu homoseksualnemu jest sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem, ponieważ przewiduje podobne gwarancje prawne współżycia dwojga osób tej samej płci do instytucji małżeństwa”. s. 6
„Kościół naucza, że szacunek dla osób homoseksualnych nie może w żaden sposób prowadzić do aprobaty zachowań homoseksualnych ani prawnego uznania współżycia homoseksualnego.
(…)
Prawne uznanie konkubinatów homoseksualnych lub ich utożsamianie z małżeństwem oznaczałoby nie tylko aprobatę zachowania dewiacyjnego, w konsekwencji czyniąc z niego wzór dla dzisiejszego społeczeństwa, ale także przesłaniałoby fundamentalne wartości, które należą do wspólnego dziedzictwa ludzkości”. s. 11
źródło: CitizenGo
Zdjęcie na okładce: MTI
