Stosunkowo często cytuję Istvána Vágó. Uważam byłego mistrza quizów za prawdziwą symboliczną postać – w najbardziej negatywnym znaczeniu tego słowa, pisze Dániel Galsai w Magyar Hírlap.
Vágó wymownie udowadnia beznadziejność lewicowo-liberalnej inteligencji, a także miejsce, w którym nawet wykształcony człowiek może utonąć, jeśli uzależni się od odurzającej substancji zwanej Gyurcsány. Tym razem próbował powtórzyć klęczenie przed węgiersko-angielskim meczem piłki nożnej, zwracając się do sekretarza stanu ds. Angielski to... ktokolwiek uzna to za stosowne, prawda? Jedno jest pewne: nie uklękli „przeciw nam”, ale solidarnie z innymi. Kogo to boli? Dlaczego mają być za to wygwizdani? To ich sprawa, prawda? Ależ oczywiście.
Bazując na tym, węgierscy sportowcy również mogą klękać z powodu Trianon, powiedzmy na rumuńskich lub francuskich zawodach, prawda, István? Co by o tym powiedzieli ludzie, którzy tam byli? Nie demonstrowalibyśmy jednak z powodu śmierci uzależnionego od narkotyków przestępcy. Czy wolno klęczeć? Dobra! Ale potem możesz gwizdać, to minimum! Ale w pseudoliberalizmie Gyurcsány'ego, opartym na nienawiści narodowej, minimum jest czasem większe niż maksimum.
W każdym razie lewica może śmiało powiedzieć: nawet połowa tego, co mówi, nie jest prawdą. Kiedy doszli do władzy, zawsze pozostawiali po sobie wiele pytań bez odpowiedzi. Po nich w quizie!
Źródło: Magyar Hírlap
Wyróżniony obraz: Galeria Savaria
