UE jest coraz bardziej pokojowym miejscem, jej mieszkańcy mają pełne rakiety śnieżne napływem migrantów, narzucaniem teorii gender... Lepiej tu, na Węgrzech, mówią Holendrzy i Niemcy, którzy wybierają nasz kraj na tzw. dom. Napisane przez Katalin Kondor.
Teraz, kiedy toczą się debaty o obowiązkowym przesiedleniu tzw. migrantów, chcę napisać o dziwnym towarzystwie tych, którzy już się osiedlili. (…)
W tym czasie moi znajomi ze wsi poinformowali mnie, że prawdopodobnie tutaj w Budapeszcie nie wiemy, ilu Niemców, Holendrów i innych osób mieszkających na terenie Unii Europejskiej wybrało nasz kraj na swój nowy dom. Naprawdę o tym nie wiedzieliśmy.
W kilku miejscowościach powiatów tolna, baranya i nógrád są już osoby, które wybrały drogę prawną i zdecydowały, że nasz kraj zapewni im przestrzeń życiową, której nie dostali we własnym kraju. Potrzebne byłyby głębokie badania socjologiczne i psychologiczne, aby ci ludzie opowiedzieli nam o swoim życiu, nie przegapiłbym takiej okazji, gdybym był ekspertem, w każdym razie osadnicy dziękują, mają się dobrze, lubią tu mieszkać i oni też chcą tu umrzeć, kiedy nadejdzie czas. . To bardzo naturalne, że ludzie szukają spokoju, możliwości spokojnego życia.
Cóż, cofnijmy się do początków, kiedy stanąłem przed faktem, że podczas zwiedzania pięknego obszaru powiatu Nógrád pewien Holender zdecydował, że chce tu mieszkać. Przyprowadzał też swoich przyjaciół z rodzinnego kraju. W innych krajach zwyczaj ten nie jest, jak sądzę, tak zauważalny jak u nas. Niewielu z nas, Węgrów, jest w stanie stworzyć swój własny mały świat nawet w odległych zakątkach świata, zwłaszcza jeśli są z nami przyjaciele, bo realizacja takiego planu kosztuje dużo pieniędzy.
Odkąd jesteśmy członkami związku, często zastanawiałem się, czy to dobrze, że przyłączyliśmy się do krajów, których mieszkańcy są znacznie bogatsi od nas, aby mieli znacznie więcej możliwości biznesowych i życiowych w „wolnej” Europie niż Węgrzy .
Nie mogłem się zdecydować i nie miałem wystarczającej wiedzy na temat tego, co zyskaliśmy na tym, że wielu obcokrajowców kupiło domy w modnych dzielnicach, wielu obcokrajowców kupiło mieszkania w drogim centrum miasta, bo było ich na to stać.
To wszystko jest możliwe w ramach Unii. Wiemy też, że wielu obcokrajowców rozpoczęło działalność rolniczą w całym naszym kraju, wielu odnowiło gospodarstwa, a wszyscy pochodzą z bogatszej części Europy.
Myślę, że podobnie jest w innych byłych krajach socjalistycznych. Do dziś nie mam ani krzty zazdrości, najważniejsze, że kraj jest piękny, nieważne, co się stanie, domów i gruntów nie da się „wtoczyć do domu” tysiące kilometrów stąd.
Jak wspomniałem wyżej, mogę podziękować znajomemu, który poinformował mnie, że obywatel Holandii kupił całą wieś w Nógrád.
To mała i malownicza wioska, wieś kieszonkowa, może gdyby było w niej ze dwadzieścia domów. Nazywa się Bedepusta, a plotka głosi, że Holender kupił dla swoich mieszkańców dom w jednej z sąsiednich wsi, ponoć ku pełnej satysfakcji ich wszystkich, bo wszyscy już się wyprowadzili. Przedsiębiorca, o którym mowa, może być fachowcem, który stwierdził, że swoją decyzję motywował przede wszystkim emocjami: zakochał się w krajobrazie i spokojnych Węgrzech.
Nie ma lekarstwa na miłość, aw takich przypadkach wyobraźnia również porusza się w człowieku. Już nie wiercił się, ponieważ miał określone plany w krótkim czasie. Nie tylko chciał stworzyć dobre miejsce dla siebie, ale marzył też o małym ośrodku turystycznym, w objęciach Börzsöny, niedaleko Hollókő.
Nie przeszkadzało mu, że nie ma tzw. infrastruktury, uznał, że będzie. Z nadesłanych zdjęć wynika, że bar (nie należy go nazywać pubem) został już ukończony w budynku centralnym, w którym zamierza prowadzić działalność usługową – gastronomiczną, informacyjną – z mieszkańcami okolicy, pozostawiając im dochody z tego tytułu. Basen jest już gotowy, a on planuje wynająć całą wioskę na spotkania weselne, imprezy firmowe itp. Oczywiście domy osobno.
Co więcej, rusza też z kampanią prasową w swojej ojczyźnie, Holandii, a wtedy Holendrzy mogą przyjechać. Jeden już przyjechał, a wieś i plan tak mu się spodobały, że kupił dom, w którym nie tylko chce zamieszkać na stałe, ale także założyć ośrodek tai-chi. I nie chce wracać do Holandii.
Deweloper pierwotnego planu powiedział, że do tej pory wydał na projekt dwa miliardy forintów, o czym świadczy fakt, że w domach przeznaczonych do remontu (jest ich dwadzieścia cztery) nie brakuje nowoczesnej, przyjaznej dla środowiska technologii, co jak wiemy nie jest tanie.
„To szkatułka z klejnotami w ruinie, a okolica to kopalnia skarbów” – powiedział bardzo sympatyczny właściciel, przynajmniej na podstawie swojego zdjęcia, o swojej ukochanej wiosce. Masz rację. Wie o tym każdy, kto zna okolicę. I wiesz też, że na Węgrzech jest wiele takich skarbów, ale wciąż niewielu Węgrów potrafi snuć marzenia podobne do tych, które mają Holendrzy. Więc trochę gorzko, ale bez cienia zazdrości życzymy mu powodzenia w realizacji planów, a także żeby dobrze się czuł na Węgrzech. (Moi znajomi twierdzili, że od samego początku bawił się świetnie.)
Co więcej, ostatnio całkowicie zrozumieliśmy, że przeprowadził się do nas. Holandia i cała UE to coraz bardziej pokojowe miejsce, jej mieszkańcy mają w rakietach śnieżnych pełne dane o migrantach, narzuconą teorię gender, a my moglibyśmy wymieniać ekscesy Unii Europejskiej, które utrudniają życie. Tu, jak mówią, lepiej jest na Węgrzech, gdzie osiedliło się też coraz więcej obywateli Niemiec.
Bardzo mi przykro, że zdecydowana większość Węgrów nie może pielęgnować takich planów. Innymi słowy, zakłada wioskę w domu lub gdziekolwiek w Europie i wraz z przyjaciółmi wyprowadza się z dużych miast, które stają się coraz bardziej nie do życia. Ale historia Holendra to także to, co zawsze lubimy słyszeć, dobrze tu mieszkać, dobrze być Węgrem. I coraz więcej z nas uważa, że nawet biedniejsi są lepsi niż w coraz bardziej niemożliwej Unii Europejskiej. Zapraszamy wszystkich, którzy tak myślą.
