Zachód zbudował swój dobrobyt na protestanckiej „etyce” „czas to pieniądz”, a Rosjanie w każdej chwili zatrzymują czas, aby się niczym nie przejmować.

Prigożyn nie żyje.

A teraz każdy powinien zajrzeć w głąb siebie i przyznać: już było wiadomo, że gdy wyruszy ze swoimi żołnierzami do Moskwy, aby obalić lub „tylko” zastraszyć władzę, będzie martwy. Kreml.

Straszenie Kremla nie gwarantuje długowieczności i nigdy nie było. Zawsze kończyło się to wojną lub jawnym terrorem, masowymi mordami, obozami dla internowanych, jawnymi egzekucjami. Nawet jeśli zagrożenie nie było realne.

A ostatnio egzekucje, likwidacje i oczyszczanie dróg zostały „oswojone” z takimi wypadkami. Ludzie w średnim i młodszym wieku, a nawet trochę starsi wypadają z okien rosyjskich miast, aby stopić się pod ziemią i zjednoczyć się z rosyjską ojczyzną, Matką Rosją.

Rosja jest niezgłębiona rozumem, niezmierzona rozumem

- i rzeczywiście. I rzeczywiście, nie tylko studnia przeszłości jest głęboko głęboka, ale także dusza narodu rosyjskiego.

A rosyjski prezydent ma pewne miejsce w tym duchu narodu. Pomimo ludzi spadających z okien i samolotów spadających z nieba. Czechow, Gogol, Tołstoj, Dostojewski, Puszkin, Tarkowski i Michałkow mogli narodzić się jedynie z tej głęboko głębokiej duszy ludowej i tego Zachód nigdy nie zrozumie.

Ale nawet nie po to, żeby go oswoić.

Zachód jest racjonalny, pragmatyczny i bezgranicznie i haniebnie obłudny. Zachód zbudował swój dobrobyt na protestanckiej „etyce” „czas to pieniądz”, a Rosjanie w każdej chwili zatrzymują czas, aby się niczym nie przejmować.

I oczywiście protestancka „etyka” Zachodu, głosząca, że ​​„czas to pieniądz” i jego niekwestionowana pracowitość również wymagały od Zachodu ciągłego napadania, kolonizowania i rabowania świata zewnętrznego na przestrzeni całej swojej historii. Brytyjczycy wymyślili obozy koncentracyjne podczas wojny burskiej, wyhodowali specjalną rasę psów, aby zwierzę atakowało genitalia swoich wrogów, ale o piątej po południu zawsze popijali herbatę w nienagannych śnieżnobiałych rękawiczkach z lukrem.

Ten Zachód będzie teraz przerażony śmiercią i zabójstwem Prigożyna i dzięki tej śmierci na nowo odkryje swoją wyższość. - Coś takiego nie mogłoby się nigdy wydarzyć w naszych rozwiniętych, nienagannych demokracjach, w naszych małych państwach prawnych, a co dopiero tam, na barbarzyńskim rosyjskim pustkowiu, więc teraz zobaczcie i bójcie się, co by nas spotkało, gdybyśmy nie zbroili Ukraińców! - tak powiedzą.

I oni w to uwierzą. Jednak niektóre z zaangażowanych osób mogą nam o tym powiedzieć.

Osama bin Laden był człowiekiem amerykańskim, dopóki nie walczył z Sowietami w Afganistanie. Finansowali go, uzbroili, poklepali po plecach, obdarzyli przyjaznym uśmiechem, a zachodnie służby z pewnością zwracały na niego uwagę. Następnie Osama bin Laden zwrócił się przeciwko nim, przeprowadził atak terrorystyczny na Amerykę i zginął. słusznie? Myślę, myślę, czuję, tak. Ale to i tak doprowadziło go do morderstwa. W nocy śpi we śnie z mieszkańcami swego domu. OK, ale nie żartuj sobie z praworządności i demokracji. A przynajmniej trochę ostrożniej, z mniejszym rozmachem, mniejszym przekonaniem i mniejszą ilością śliny.

Saddam Husajn był człowiekiem Amerykanów i Zachodu. Jego wojna z Iranem bardzo się przydała, ponieważ Stany Zjednoczone uważały Iran za swoje własne podwórko – dlaczego? - i nie podobało mu się dojście Chomeiniego do władzy. Wkrótce więc uznali Saddama za „demokratę”. Byli finansowani i uzbrojeni. Potem, kiedy Saddam zaczął grozić Kuwejtowi i stał się zbyt niezależny, nagle stało się jasne, że jest dyktatorem.

A potem kłamali, że ma wąglika i różne rodzaje broni chemicznej i zagrażają niezwykle demokratycznemu i rządom prawa zachodniemu światu, więc zaatakowano jego kraj, został schwytany, a następnie zabity. Można nazwać to, co się wydarzyło, egzekucją, ale mimo wszystko było to tym, czym było: morderstwem politycznym. Potem nagle okazało się, że Saddam nie miał żadnej broni chemicznej ani innej, a także okazało się, że zachodnie służby specjalne poinformowały o tym swoje rządy już przed inwazją na Irak.

Zatem: to wszystko było gigantycznym kłamstwem.

Następny w kolejce jest największy złoczyńca: Kaddafi. Czarny wrzesień, Lockerbie, morderstwo Yvonne Fletcher – Kaddafi nie przebierał w słowach. Potem zdał sobie sprawę, że nadszedł czas na umocnienie relacji z Zachodem i tak też zrobił. Wpuścił międzynarodowych inspektorów do Libii, zniszczył jej program broni nuklearnej i chemicznej, zawarł porozumienie o energii nuklearnej z Francją, odwiedził go Tony Blair, w 2006 roku USA przywróciły z nim stosunki dyplomatyczne i skreśliły Libię z listy krajów wspierających terroryzm.

Kaddafi, jeśli nie człowiek Zachodu, stał się partnerem Zachodu. Tutaj zawiódł. Bo nadeszła zorganizowana i finansowana przez zachodnie (głównie amerykańskie) tajne służby „Arabska Wiosna”, która dotarła także do Libii. Kaddafi został zabity jak pies przez „rewolucjonistów”. Zasłużył się swojemu losowi, przynajmniej w jego przypadku, nie ma co do tego wątpliwości. Ale dodał tylko do grona tych, których życie i śmierć udowadniają: bycie przyjacielem Zachodu jest bardzo niebezpieczne, ryzykowne i nieprzewidywalne.

Samolot Prigożyna spadł z nieba. Z błękitnego, zasnutego owcami rosyjskiego nieba i rozpadającego się ciała Prigożyna zjednoczonego z Matką Rosją.

Założę się, że ten samolot nie spadł sam z nieba. I pytam bardzo cicho, niemal szeptem: według Pana, gdyby, powiedzmy, przywódca najemników w Stanach Zjednoczonych pomaszerował ze swoimi żołnierzami na Waszyngton, aby obalić urzędującego prezydenta, jak długo by żył? Nawet gdyby udało mu się uciec?

Prosimy o umieszczenie odpowiedzi na przyszłym grobie Juliana Assange'a i istniejącym grobie JF Kennedy'ego. Potem przeczytamy to wszystko przy wódce i bałałajce...

naród węgierski

Wyróżnione zdjęcie: Péter Mészáros / CÖF