Posunięcie to nie jest całkowicie nieoczekiwane, wskazywało na to kilka wróżb, zauważa Bálint Somkuti, ekspert ds. polityki bezpieczeństwa, historyk wojskowości i badacz w Warsztatach Geopolityki MCC.
W niedzielny wieczór, kilka minut po dziewiątej czasu węgierskiego, Ukraińska Prawda ogłosiła, że prezydent Zełenski zainicjował odwołanie ministra obrony Oleksija Reznykowa z Rady Najwyższej, czyli ukraińskiego parlamentu. Jednocześnie zaproponował swojego następcę w osobie Rustema Umerowa, obecnego szefa ukraińskiego Zarządu Majątkiem Państwowym.
Zgodnie z uzasadnieniem, w trwającej 550 dni wojnie „ministerstwo potrzebuje nowego podejścia i innych form współpracy z siłami zbrojnymi i całym społeczeństwem”. Na koniec Zełenski dodał: „Spodziewam się, że parlament poprze kandydata. Jesień to czas wzmacniania.”
Sama wiadomość nie jest zaskakująca, gdyż od dłuższego czasu krążą pogłoski o odejściu Reznykowa, a pod koniec sierpnia zainteresowany sam oświadczył, że omawiał z prezydentem możliwość przeniesienia na inne stanowisko, jednak decyzja zależy od samego Zełenskiego.
Cóż, taka decyzja została już podjęta. Nie wiadomo jeszcze, gdzie Reznykow będzie nadal pełnił obowiązki, według doniesień będzie miał zostać ambasadorem w Londynie, to ważne stanowisko jest nieobsadzone od 23 lipca br.
Można jedynie próbować wnioskować o tym, co działo się za kulisami, o procesach zachodzących w (słusznie) zamkniętych systemach, posługując się metodami kremlinologii zimnej wojny. Z plotek, decyzji i osobistych wymian. Pierwszą kwestią wartą rozważenia jest artykuł opublikowany w Politico na początku sierpnia. Choć w artykule omówiono sytuację po możliwym rosyjskim zamachu na prezydenta Zełenskiego, dziwne zgony widzieliśmy nie tylko w Rosji.
Według portalu zamach na prezydenta Ukrainy wywołałby raczej niepewność wśród sojuszników, a nie na Ukrainie.
W każdym razie, zgodnie z ukraińską konstytucją, w przypadku śmierci prezydenta jego miejsce miałby zająć przewodniczący parlamentu. Co ciekawe, wspomniany w artykule ekspert Rady Atlantyckiej zauważa, że zamiast raczej niepopularnego polityka woleliby oni kolektywne przywództwo, z aktywnym udziałem kierownika gabinetu prezydenta Andrija Jermaka, ministra spraw zagranicznych Dmitro Kuleby i ministra obrony Oleksija Reznykowa.
Pytanie, jak zmieni się powyższa formuła wraz z odejściem tego ostatniego ministra, który rządzi od początku wojny.
Drugim aspektem jest stale powracający problem korupcji.
Ukraińska Prokuratura Antykorupcyjna i Narodowe Biuro Antykorupcyjne toczą zaostrzający się spór z wojskowymi i cywilnymi służbami specjalnymi na temat nękającego kraj problemu, a także między sobą.
Ostatnio na przykład wszyscy (!) kierownicy biur rekrutacyjnych zostali zwolnieni z powodu korupcji. Jednak w kraju całkowicie przesiąkniętym przekupstwem jest to bardziej oczywista przyczyna niż faktyczna próba poradzenia sobie z sytuacją. Na podstawie powyższego możliwa jest interwencja CIA, gdyż według doniesień znaczna część przekazanej broni i sprzętu wojskowego nawet nie dociera na front.
Trzeci aspekt jest taki, że na stanowisku ambasadora w Wielkiej Brytanii, uważanego za głównego europejskiego zwolennika Ukrainy, pilnie potrzebowano kogoś, kto mógłby z pierwszej ręki poinformować Brytyjczyków o sytuacji. W tym przypadku interesująca jest (również) poprzednia pozycja następcy.
I wreszcie istnieje też szansa, że Minister Obrony Narodowej padł ofiarą „sukcesów” zapowiadanej, a następnie wielokrotnie odkładanej ofensywy.
Ale nie oszukujmy się, wiedząc, jak do tej pory funkcjonowało ukraińskie kierownictwo, to ma najmniejsze szanse!
Tak czy inaczej, okaże się, jaki rodzaj wiatru spowodował jakie zmiany. Jak w wielu przypadkach, musimy poczekać, aż zobaczymy pełny (więcej) obraz sytuacji. Cokolwiek oznacza wypowiedź Zełenskiego o wzmocnieniu upadku.
