W 89. roku życia zmarł József Attila i Prima Primissima, pisarz, profesor uniwersytecki, tłumacz i krytyk literacki.
György Ferdinandy pod koniec listopada trafił do szpitala w Miami na Florydzie z powodu zapalenia płuc i jego stan nie uległ poprawie; zmarł w niedzielę – poinformował w poniedziałek w imieniu swojej żony redaktor pisma, Márton Mészáros Navarrai.
Ferdynand urodził się w Budapeszcie w 1935 roku. Jego ojciec i dziadek byli lekarzami, matka maszynistką i gospodynią domową, a ich postacie upamiętniał w licznych drobnych utworach prozatorskich. Ostatnim opublikowanym tomem jego życia, zatytułowanym Erökség, jest krótka powieść Król głupców (2007), opowiadająca historię jego ojca, oraz krótka powieść Egy sima, egy ervett (2010), na którą składają się teksty o jego matka.
Po rewolucji 1956 i walce o wolność wyjechał na Zachód jako student pierwszego roku węgiersko-francuskiego ELTE BTK. W latach 1956-1964 był murarzem, tłumaczem języka rosyjskiego i księgarzem we Francji. W latach 1957-1960 studiował na uniwersytetach w Strasburgu i Dijon, w 1964 został nauczycielem na Uniwersytecie Stanowym w Puerto Rico, gdzie wykładał – z przerwami – do 2000 roku. W latach 1964-1970 był wydawcą dwunastu numerów pisma literackiego Szomorú Vasárnap.
W 1969 uzyskał doktorat z historii literatury na Uniwersytecie w Strasburgu, pisząc pracę o Zsigmondzie Remenyiku.
W 1973 ponownie osiadł na krótko we Francji, a w latach 1976-1985 był pracownikiem zewnętrznym Radia Wolna Europa. W latach 1981-1986 redagował Antologię prozy zachodnio-węgierskiej, współpracował z NRF i Le Monde. Wrócił na Węgry w 1987 roku i wtedy przez rok wykładał w Eötvös College. W 1992 roku odbył semestr na Uniwersytecie Janusa Pannoniusa w Peczu.
Po przejściu na emeryturę na Uniwersytecie Stanowym w Portoryko w 2000 r. początkowo mieszkał na przemian w Puerto Rico i Miami na Florydzie, a od 2010 r. wrócił do Budapesztu, ale co roku wracał do Miami; Od 2019 r. nie odwiedził Węgier.
Jego pierwszy zbiór opowiadań w języku francuskim, L'île sous l'eau, ukazał się w 1960 roku; jego pierwszy tomik prozy w języku węgierskim ukazał się w Monachium w 1965 roku pod tytułem Futószalagon. Jego książka „Historia mojego szczęścia” została po raz pierwszy opublikowana na Węgrzech w 1988 roku.
György Ferdinandy był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Francuskich, Stowarzyszenia Pisarzy Węgierskich, Węgierskiej Akademii Sztuk i Międzynarodowego Węgierskiego Towarzystwa Filologicznego.
Jest laureatem kilku prestiżowych nagród węgierskich i międzynarodowych, w tym nagrody Saint-Exupéry (1964), nagrody Józsefa Attila (1995), węgierskiej nagrody Babérkoszorúja (2019), nagrody Prima Primissima (2019) i nagrody Budapestért (2019). 2022).
Jest w trakcie publikacji dzieła swojego życia, którego trzeci tom, Örökség, ukazał się w 2023 roku nakładem Europa Könyvkiadó. Jego tom ostatnich pism zatytułowany Szól a kakas ukazał się nakładem wydawnictwa Magyar Napló Kiadó w 2022 roku.
Przetłumaczył dzieła kilku węgierskich poetów i prozaików na język hiszpański, część z nich wspólnie z żoną, Marią Teresą Reyes, byłą profesor uniwersytecką, recenzentką i tłumaczką pochodzenia kubańskiego i tożsamości portorykańskiej. Pracował także jako krytyk, pisząc eseje, notatki i uwagi krytyczne na temat setek dzieł współczesnej literatury węgierskiej.
György Ferdinandy był dwukrotnie żonaty i ma czworo dzieci.
MTI
Zdjęcie na okładce: György Ferdinandy
Źródło: Claude Truong-Ngoc / Wikimedia Commons
