Dziewięć lat temu ukazał się artykuł zatytułowany „Koniec roku – przemyślenia na temat początku roku 2014-2015”. Teraz się z tym borykam. Zobaczmy, co mogę dzisiaj powiedzieć na ten temat w świetle minionych lat i teraźniejszości! Stare pismo zapisuję pionowo, a dzisiejsze myśli kursywą i brązem.

Kilka dni temu Viktora Orbána zapytano o politykę światową. Mówił to m.in. o pogorszeniu się stosunków węgiersko-amerykańskich: „teraz w polityce światowej znów dzielą strony”.

Co to znaczy?

Fakt, że prawdziwymi decydentami dziś superpotęgi na świecie – jest kilka lub kilkadziesiąt osób, z których żadna nie należy do polityków, którzy stale pojawiają się w mediach, bo ci drudzy bardziej przypominają aktorów teatralnych - zadecydował, czy Układ Warszawski, upadek Związku Radzieckiego, czy jeszcze wcześniej II. Zmieniają ustaloną po wojnie sytuację równowagi według własnych interesów i własnej woli. Ta względna równowaga była nieprzypadkowo gwarancją względnego pokoju w Europie przez ostatnie 70 lat.

W najrzadszych przypadkach taka chęć zmiany oznacza świadomy odwrót, zwrot w kierunku pokojowej konstrukcji wewnętrznej, ale wręcz przeciwnie: rozszerzenie swoich wpływów i władzy politycznej i gospodarczej. Oczywiście to wszystko nie dzieje się w próżni, neutralnej przestrzeni, bo coś takiego od dawna nie istnieje na planecie zwanej Ziemią, ale kosztem innych ludzi, innych sił politycznych i gospodarczych.

Każdy, kto ma oczy do patrzenia i uszy do słuchania, widzi to dość wyraźnie już od dawna, ale najpóźniej od wybuchu konfliktu na Ukrainie: w mediach, gdzie demonizuje się przeciwnika, nawet używając wielkich leży w gospodarce międzynarodowej wzajemnie przebijające się strony w związku z embargo, ale przede wszystkim na realnych polach bitew, które już istnieją: w Afganistanie, Iraku, Syrii i najbliżej nas na Ukrainie.

Nieważne, jak źle jest to w ogóle opisać, nie oszukujmy się: nazywamy to wszystko wojną. Ideologiczna, medialna, gospodarcza, zimna i krwawa prawdziwa wojna.

Wikipedia tak pisze o tym pojęciu: „Wojna to brutalny konflikt na dużą skalę. Zabezpieczanie interesów przeciwstawnych stron poprzez wojnę rozciągało się na przestrzeni dziejów, od wojen plemiennych po konflikty między miastami-państwami, narodami i imperiami. Celem wojny jest egzekwowanie siłą interesów przeciwnych stron, którymi może być zdobycie terytorium, zdobycie/utrzymanie zasobów gospodarczych, szerzenie ideologii religijnej i/lub politycznej.”

A pisarz István Fekete mówi: „Nie ma wojny wygranej ani przegranej, jest tylko „wojna”! Niszczycielskie, mordercze, nieludzkie! Wojny nie rozwiązały żadnych problemów, ale zawsze zasiały ziarno następnego. Wojny wszczyna kilka osób, ale oni nie walczą i nie umierają. Zwykli ludzie zabijają się nawzajem, wpadają do wapiennej jamy na obcej ziemi, a ich domy zostają zniszczone. Są narzędziami i ofiarami.”

Każdy może zdecydować, jak dobrze te definicje pasują do wszystkiego, czego jesteśmy świadkami.

Na oficjalnej stronie Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki już w sierpniu tego roku przeczytałem projekt ustawy nr 2277 zatytułowany „Zapobieganie rosyjskiej agresji w 2014 roku”. ( link znalazłem na końcu https://kuruc.info/r/4/131246/

Warto przeczytać przywołany artykuł jeszcze raz, bo szokujące jest to, co w 2014 roku stwierdził dr Paul Craig Roberts, znany ekonomista i publicysta, sekretarz stanu prezydenta Reagana: rząd Stanów Zjednoczonych chce wojny z Rosją za wszelką cenę .

Odniesienie do projektu ustawy jest również osobne dla osób znających język angielski: https://www.congress.gov/113/bills/s2277/BILLS-113s2277is.pdf

Wymieniono w nim czarno-biało Mołdawię i Gruzję, całkiem otwarcie, bez żadnego przebrania, oprócz Ukrainy, określając na światowej szachownicy kraje, które chcą wyrwać z rosyjskiej strefy wpływów na rzecz amerykańskiej. Węgierskie wyrażenie jest trafne: toczy się wojna podboju.

I zobaczmy cud! Z jakimi krajami Unia Europejska rozpocznie negocjacje akcesyjne w 2024 roku? Z Ukrainą, która jest obecnie w stanie wojny, i z Mołdawią. A Gruzja została kandydatem do członkostwa. Nie zajmują się włączeniem krajów Bałkanów Zachodnich. Pokazuje to, że czołowi decydenci na świecie nie zmienili swoich planów na 2014 rok. Coraz bardziej zbliżają się do Rosji i, jak mówią, chcą „rzucić ją na kolana”. III. Nie odstrasza ich ryzyko II wojny światowej, która najprawdopodobniej będzie wojną nuklearną zdolną do zniszczenia całej ludzkości. I tę strategię popiera 26 z 27 europejskich głów państw, ignorując interesy własnych krajów i całej Europy, jedynym wyjątkiem jest premier Węgier. Szanowana, odważna postawa. Ale czy Rosję można rzucić na kolana? Nie sądzę, że tak może być. Ani Napoleonowi, ani Hitlerowi się to nie udało. Czy Biden jest silniejszy? Trzeba po prostu na to spojrzeć. Ale nie może tak być, bo zanim to nastąpi, sięgnęliby po broń nuklearną. Myślę, że to zdrowy rozsądek.

Mówią o rosyjskiej agresji, kiedy ukraiński przywódca, który doszedł do władzy w poprzednich demokratycznych wyborach, został wyraźnie obalony przy pomocy amerykańskiej, kiedy otwarcie chcą wprowadzić Ukrainę do NATO i UE, kiedy wspierają doprowadzone do władzy ukraińskie przywództwo zamach stanu za pieniądze, a teraz także za pomocą dostaw broni. Rosję oskarża się o agresję, gdy NATO prowadzi ćwiczenia wojskowe na Morzu Czarnym u wybrzeży Rosji i w krajach bałtyckich, a nie Rosję w Zatoce Meksykańskiej, u wybrzeży Kalifornii czy w Meksyku.

Przed oddaniem pierwszego strzału – czy to celowo, przypadkowo, w ramach prowokacji, w samoobronie, czy ze strachu – nie ma znaczenia, należy stwierdzić:

NATO i Ameryka są agresorami, którzy prowokują Rosję do opuszczenia ich głównych baz, a Rosja jest obrońcą wzdłuż własnych granic.

Każdy, kto śledzi doniesienia o wydarzeniach, widzi, że wszystko dzieje się konsekwentnie i zgodnie z planem. W mediach, gospodarce, politycznie i militarnie rosyjski niedźwiedź jest opanowany do tego stopnia, że ​​ostatecznie nie ma innego wyjścia, jak tylko walczyć w samoobronie.

Stało się to pod koniec lutego 2022 roku.

A wtedy III może faktycznie eksplodować. Wojna światowa. Ponieważ „ponowne rozdanie kart” zwykle nie przebiega pokojowo. To niesamowicie przypomina Niemcy II. Do pokonywania zakrętów przed II wojną światową.

Nic dodać: to dzieje się na naszych oczach. Tak zwany Zachód dostarcza broń i pieniądze i zamierza utrzymać się do ostatniego ukraińskiego żołnierza. Jak często mówią ich przywódcy: „tak długo, jak to konieczne”. Nawet jeśli ryzykują wojnę nuklearną. Dzisiejsze przywódcy Ukrainy poświęcają setki tysięcy swoich żołnierzy na ołtarzu geopolitycznych interesów imperium amerykańskiego, pozostawiając dużą część swojego kraju na zniszczenie. Miliony ludzi uciekło z kraju. Gospodarka jest już na wentylatorze zachodniej pomocy, brak pomocy doprowadziłby do natychmiastowego całkowitego upadku. Zdrada tych przywódców jest taką zbrodnią, że nie będą mogli uciec od odpowiedzialności. Nie ma takiego miejsca na ziemi, gdzie by ich nie odnaleziono po wojnie.

Myślący człowiek dzisiaj może mieć nadzieję, że ucząc się z historii, XXI. Czy decydenci XX wieku są na tyle mądrzy, aby nie rozpoczynać teraz kolejnej wojny światowej między mocarstwami nuklearnymi?

Nie możesz mieć nadziei.

Tak długo, jak ludzie żyli na Ziemi, zawsze toczyły się wojny. Nawet teraz, gdy piszę te słowa i nawet gdy drogi czytelniku je czyta, gdzieś huczy broń, ludzie się zabijają. Obawiam się więc, że nie ma powodu zakładać, że od tej pory ich nie będzie.

I nie miejmy złudzeń: nieliczni ludzie, którzy podejmą ostateczną decyzję – lub już ją podjęli – w najmniejszym stopniu nie przejmują się tym, czy w następnej wielkiej wojnie zginie kilka tysięcy, a nawet kilka milionów ludzi. Widzę ich w wyobraźni: uśmiechają się kpiąco, cynicznie i wzruszają ramionami.

Co w tej sytuacji może zrobić mały kraj taki jak Węgry i jego myślący obywatele, aby uniknąć zbliżającej się katastrofy? W pierwszym podejściu nic, bo nikt nie wie, kto, gdzie i jaką dokładnie strategię realizuje.

Jedno jest pewne: niezależnie od tego, czy zakończymy wojnę po stronie późniejszej „wygranej”, czy „przegranej” gigantycznej energetyki jądrowej, może to oznaczać koniec Węgier i narodu węgierskiego w najściślejszym tego słowa znaczeniu słowo.

Celem tego artykułu jest pokazanie, że moim zdaniem rzeczywiście mamy szansę działać.

Przebiegły przez nas linie frontu dwóch pierwszych wojen światowych, więc niestety nie mogliśmy zostać przez nie pominięte. Linia frontu obecnej wojny będzie jednak najprawdopodobniej już na wschód od nas.

To może być podstawą naszej wielkiej, historycznej szansy w 2015 roku.

I moim zdaniem to samo dotyczy roku 2024.

Jeżeli teraz, nawet w czasie zimnej wojny, odpowiedzialne kierownictwo kraju będzie dobrze przygotowane i w najbardziej dogodnym momencie jednostronnie ogłosi, że wycofa się z NATO, a jako kraj neutralny, podobny do Szwajcarii i Austrii, nie będzie chciał uczestniczyć w po stronie któregokolwiek z głównych mocarstw w nadchodzącej wojnie, wówczas mamy szansę przejść przez ten etap bez większych wstrząsów.

Jednakże jako kraj neutralny mogliśmy wydawać się łatwym i bezbronnym łupem dla niektórych państw-następców Trianon. Moim zdaniem jest to w dalszym ciągu mniejsze ryzyko niż wpłynięcie w wielką wojnę.

Bo co zrobiłyby NATO i Ameryka poza grożeniem dyplomatycznymi, handlowymi i finansowymi środkami zaradczymi oraz zakazami wobec Ameryki? Czy zaatakowalibyście nas czołgami jak dawny Związek Radziecki? A może zbombardowałbyś małe państwo (byłego) sojusznika? Nie, to mało prawdopodobne. Nie jesteśmy dla nich aż tak ważni. Woleliby kontynuować plany, które rozpoczęli na wschód od nas.

Jeśli jednak zbyt długo pozostaniemy bezczynni i spróbujemy opuścić sojusz dopiero po wybuchu wojny, będzie to znacznie bardziej ryzykowne i mniej prawdopodobne, że zakończy się sukcesem.

Dlatego jeśli my, Węgrzy, nie chcemy uczestniczyć w wojnie nuklearnej wielkich mocarstw – a jestem całkowicie pewien, że tak myśli ponad 90% naszych rodaków – to musimy użyć wszelkich możliwych środków, aby przywódcy naszego kraju ogłosić w odpowiednim czasie neutralność naszego kraju. (Drodzy organizatorzy Marszu Pokoju, teraz naprawdę konieczne będzie organizowanie takich marszów!)

Zachód chce wojny.

Chroniliśmy nasz kraj, ale i całą Europę przed Tatarami, o mało nie zginęliśmy. Potem chroniliśmy go przed Turkami, a potem przed Rosjanami, chroniąc przy tym także cały kontynent i prawie zginęliśmy. A co dostaliśmy w zamian? Trianon, zrabowanie ziemi naszego kraju, pierwszy, nowy pokój paryski po drugiej wojnie światowej. I tak długo, jak tu jesteśmy, byliśmy narażeni na ciągłą pogardę, niezrozumienie, nienawiść, wyzysk i wyzysk aż do dnia dzisiejszego, kiedy to za pomocą najbardziej podłego otwartego szantażu i gróźb zmusili węgierskich przywódców do działania jako członek UE, pomimo nasze interesy, nasza wola i względy podyktowane zdrowym rozsądkiem. Wspierajmy także pieniędzmi wojnę Ameryki z Rosją. To jest wzruszające. A jego konsekwencje są nieprzewidywalne.

Dlatego z wielowiekowych doświadczeń i dzisiejszych wiadomości wiemy z całkowitą pewnością: nigdy nie otrzymaliśmy od nich niczego dobrego i nie możemy się tego dzisiaj spodziewać.

Nie chcę należeć do takiego związku.

Gönyű, 31 grudnia 2014 r.

Gönyű, 1 lutego 2024 r. Dr Gergely Nagy

Dodatek: Projekt deklaracji pokoju

Deklaracja pokoju

Daj mi pokój, Panie! Daj tempo Domine!

Naród węgierski chce żyć w pokoju teraz iw przyszłości. Węgierski parlament oświadcza, że ​​pokój na Węgrzech, bezpieczeństwo życia i mienia jego obywateli, integralność zasobów naturalnych i budowlanych kraju są niekwestionowanymi podstawowymi wartościami dla wszystkich odpowiedzialnych organizacji politycznych i jednostek, a zatem ich ochrona jest najbardziej ważny cel. Parlament kieruje się zapewnieniem i zachowaniem tych podstawowych wartości we wszystkich swoich decyzjach, przede wszystkim w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa.

Kierując się zdrowym rozsądkiem, w zgodzie ze słowami i duchem Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka oraz Karty Narodów Zjednoczonych, formułujemy naszą deklarację w obronie pokoju i życia ludzkiego.

Oświadczamy, że nie ma międzynarodowego traktatu, który mógłby zmusić Węgry, naród węgierski, do podjęcia działań wojennych w XX wieku. tragedie dwóch wojen światowych XX wieku, po węgierskich ofiarach, które w poprzednich stuleciach ofiarnie broniły całej Europy. Odpowiedzialnie opowiadamy się wyłącznie za pokojem, walczymy wyłącznie środkami pokojowymi, negocjacyjnymi i dyplomatycznymi, aby go zachować. Ponieważ „ten lud już zgrzeszył w przeszłości i przyszłości”.

Pokój jest podstawową potrzebą każdego ludu, każdego narodu. Wojna nigdy nie jest nieunikniona, zawsze opiera się na ludzkich decyzjach.

Słowami pisarza Istvána Fekete: „Nie ma wojny wygranej ani przegranej, jest tylko„ wojna ”! Niszczycielski, morderczy, nieludzki! Wojny nie rozwiązywały żadnych problemów, ale zawsze zasiewały ziarno kolejnych. Wojny wszczyna kilka osób, ale nie walczą i nie umierają. Zwykli ludzie zabijają się nawzajem, wpadają do wapiennego dołu obcej ziemi, a ich domy zostają zniszczone. Są narzędziami i ofiarami”.

Świadomi ogromnej odpowiedzialności, jaką ponosimy za ochronę obecnego i przyszłych pokoleń naszego narodu oraz wyciągając wnioski z bolesnych błędów przeszłości, oświadczamy, że jedyną rozsądną i możliwą drogą dla Węgier jest utrzymanie pokoju, trzymanie się z dala od starcia supermocarstw i dążyć do neutralności.

Jednocześnie wzywamy odpowiedzialnych myślących przywódców Europy Środkowej, całej Europy i świata, aby poszli za naszym przykładem, opartym na podobnych historycznych doświadczeniach i rozważaniach, i wybrali drogę pokoju zamiast wojny, wojny nuklearnej która może zniszczyć nas wszystkich!

Oby Węgry i Europa Środkowa pozostały wyspą pokoju!

Daj mi pokój, Panie! Da tempo Domine! Da tempo Domine

(Listy czytelników niekoniecznie odzwierciedlają punkt widzenia redaktora)

Zdjęcie na okładce: Gerd Altmann / Pixabay