Jedno słowo jest jak sto, sobotnie forum to haniebny jałowiec, nie ma mowy o jakiejkolwiek masowej demonstracji. Napisane przez László Zöldi Szentesi.
Czytałem, że według Pétera Magyara w weekend protestowało trzysta tysięcy, a co najmniej kilkaset tysięcy. Według Mandinera nie było ich nawet pięćdziesiąt tysięcy.
Zanim z wielką szczerością napiszę, ile to jest, przypomnę pierwszy marsz pokojowy. Głównie z obliczeń matematycznych.
Byłem tam na początku, po pół godzinie dojechaliśmy do utca Alkotmány, jechaliśmy nią i już widziałem Parlament, gdy przypomniałem sobie mojego przyjaciela z Csikszeredy, pisarza Attilę György’ego, laureata Nagrody im. Józsefa Attili. Z którymi umówiliśmy się na spotkanie, ale oczywiście nie odnaleźliśmy się w niekończącym się tłumie ludzi. Zadzwonił telefon, dokąd idziesz? Odpowiedział, że nie może nawet opuścić Placu Bohaterów, jest tam jeszcze tyle ludzi.
Wyjaśnijmy zatem: kiedy pierwszy marsz pokojowy dotarł do Parlamentu, na placu Hősök wciąż było tak wielu ludzi, że nie mogli nawet wyjść.
Ilu ich było? Co najmniej dwieście tysięcy. Albo sto tysięcy więcej. Tłum objął praktycznie całe centrum miasta i nie zmieścił się na placu Kossutha. I dodajmy, że później były marsze pokojowe, w których było nas jeszcze więcej. Aż do Bajcsy-Zsilinszky út, po drugiej stronie Dunaju, ludzie stali w gęstym tłumie i nie można było ruszyć ani na Nádor utca, ani na Szent István körút. Po pierwszym marszu pokojowym oglądałem kanały informacyjne i jedna z komercyjnych fabryk fake newsów narzekała, że jest nas „kilka tysięcy”. No rzeczywiście: ale raczej kilkaset tysięcy.
Jeśli jednak pobożne życzenia Pétera Magyara liczą się już w setkach tysięcy, rzućmy okiem na materiał filmowy z sobotniego wydarzenia z drona! Rzeczywiście nawet plac Kossutha nie jest pełny, po obu stronach są duże dziury, szczególnie na środku placu jest tłok. Nie wiem, ilu ich było, ale z całą pewnością nie było to sto tysięcy.
Oczywiście wszyscy na lewicy są słabi w wojnie liczbowej. Nie może być inaczej, skoro Wiewiórcza Straż organizuje z nimi demonstracje od dwudziestu lat, a oni to ograniczają. Jeśli myślisz, że to niesamowite, że tym razem dziesiątki tysięcy zebrały się przeciwko rządowi, pomyśl o dwóch ważnych rzeczach.
Po pierwsze: około jedna piąta osób nadal wybiera się na demonstracje z lewej strony niż z prawej, co, biorąc pod uwagę ich politykę humanitarną wspieraną dolarami, jest dla nich rozczarowujące.
Z drugiej strony to prawdziwy żart, że po czterech cyklach rządów Fideszu jest ich wciąż tak mało, w zasadzie tylko część liberalnej inteligencji w Budapeszcie. Oczywiście ci, którzy udają, że są krajem, ale wierzcie mi, ludzie w Csanytelek czy Csurgó wcale o nich nie fantazjują.
Jedno słowo jest jak sto, sobotnie forum to haniebny jałowiec, nie ma mowy o jakiejkolwiek masowej demonstracji.
Jedynie uczestnicy demonstracji byli już wzburzeni, gdy Ferenc Gyurcsány spontanicznie machał wraz z nimi Dniem Majowym bez krawata. W sobotę byli oczywiście młodzi i niedoinformowani ludzie, którzy wkrótce zrozumieją, kim jest Péter Magyar. Kto za tym stoi, kto to finansuje, co reprezentuje, dlaczego kłamie. Tego, co się stało, nie da się cofnąć – krzyczy na antenie Pszicho Peti (dzięki, Dani Bohár!), naprawdę nie, ale przydałoby się zebrać porządną publiczność.
Przegrany. To nigdy nie działa. O to tutaj chodzi, a nie o głuchych rozmowach. Oprócz oczywiście faktu, że z Gyurcsánem na czele stara lewica właśnie przygotowuje się do obalenia nowej.
Swoją drogą, obudziłem się dziś rano z uczuciem tęsknoty. Miło byłoby znów maszerować z Wami z węgierską flagą w dłoni. Nie w pięćdziesięciu tysiącach, ale w dwustu pięćdziesięciu tysiącach.
Bo – przykro mi – jest na świecie dobry gust.
Zdjęcie na okładce: Prawnik Péter Magyar w miejscu zgromadzenia Marszu Narodowego i Demonstracji na rzecz Nowych Węgier, który zapowiedział na placu Deák Ferenc w stolicy
MTI/Zoltán Balogh
