Dawno, dawno temu żył sobie książę, który chciał się ożenić. Podróżował do siedemnastu krajów, ale nie znalazł swojej prawdziwej partnerki. Po drodze przybył do kraju rządzonego przez złego siedmiogłowego smoka. Książę dzielnie stawił mu czoła, ale smok zionął ogniem i chciał go zniszczyć. Rycerz w lśniącej zbroi rzucił mu się na pomoc i razem w końcu udało im się pokonać złego smoka. Kiedy spojrzeli sobie w oczy, książę poczuł, że w dzielnym rycerzu znalazł prawdziwą miłość.

Urządzili gejowskie wesela w siedmiu krajach i żyją do dziś… bo nadszedł ich czas. Autorce opowieści udało się trafić w nutę, której brakowało w klasycznej opowieści: tolerancja, różnorodność. Napisał prawdziwą bajkę LGBTQ, która zgodnie z zaleceniami książki uwrażliwia dzieci na tęczowe rodziny i małżeństwa homoseksualne. Bajka polecana jest rodzicom, przedszkolom i niższym klasom szkół od czwartego roku życia.

Ta bajka nie pochodzi z węgierskiej bajki Meseország ekcikyés, chociaż mogłaby się w niej znaleźć. Bo w połowie marca magazyn Stern opublikował po niemiecku bajkę, która została wygnana z węgierskich księgarń i sprowokowała węgierskie gusta. Moment był celowy, na dwa tygodnie przed referendum w sprawie ochrony dzieci dostrojono także niemiecką opinię publiczną. O publikacji książki informowały wszystkie niezależne niemieckie gazety i media, a recenzję uzupełniały doniesienia o homofobicznym rządzie Węgier i odrzucającej tolerancję populistycznej prawicy. Poszerzyli wątek antywęgierski.

Poszukując książki, znalazłam w ofercie Amazona uwrażliwiającą książeczkę na bukiety, od nastolatki wychodzącej przed kolegów z klasy w różowej tiulowej spódniczce, przez dwóch chłopców pingwinów, którzy adoptowali małego pingwina, po historię małej Anny, której wszyscy, nawet jej rodzice o imieniu Paul, bo nikt poza nią nie wie, że tak naprawdę jest dziewczynką. Dziewczyna, bo tak się czuje. Ta ostatnia została przetłumaczona na język węgierski przez Deutscher Verlag pod tytułem Najpiękniejsza sukienka na świecie i udostępniona online dla węgierskich dzieci. Oby tylko zły Orbán i homofobiczna węgierska władza ustawodawcza odmówili im nowoczesnej literatury baśniowej! Tłumaczenie nie było wielką sztuką, bo książka opowiada raczej historię dziecka urodzonego jako chłopiec, wychowanego jako chłopiec, ale ostatecznie stającego się dziewczynką, z rysunkami.

Pod koniec kampanii przed wyborami parlamentarnymi szalejąca po sąsiedzku wojna odwróciła naszą uwagę od referendum w sprawie ochrony dzieci, o którym poza rozwieszonymi plakatami mówiono niewiele. Obecny rząd był pewien, że cztery zadane pytania nie mogą zostać przegłosowane tak na podstawie normalnego myślenia. Same pytania były surrealistyczne, jeśli nie znało się tła wydarzeń. Bo kto by pomyślał o przeprowadzeniu sesji z treściami seksualnymi lub pokazywaniem orientacji seksualnych dzieciom w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, czy zachęcaniem dzieci do zmiany płci. Jak w ogóle można zadawać takie pytania i kto odpowiedziałby twierdząco na takie pytanie? Ta sytuacja jest dla nas niepraktyczna.

Rząd nie potraktował poważnie kampanii Amnesty International dotyczącej nieważnego referendum. Organizacja pozarządowa, która troszczy się o węgierską demokrację i należy do Fundacji Społeczeństwa Otwartego, wezwała swoich zwolenników do podjęcia działań depczących demokrację. „Głos nieważny, bo to referendum propagandowe, bezpośrednia kontynuacja dotychczasowej homofobicznej i transfobicznej polityki rządu, który dla własnych celów politycznych poświęca bezpieczeństwo i dobro ludzi. Zlikwidujmy prawo propagandowe!” Działacze Amnesty również udzielili wskazówek, jak to zrobić.

Udział w referendum nie był obowiązkowy, a ci, którzy nie zgadzali się na przedstawienie tematu opinii publicznej, mogli skorzystać z demokratycznego prawa do wstrzymania się od głosu. Z tego prawa skorzystała jedna trzecia głosujących. To sprawiłoby, że referendum nadal byłoby ważne, ponieważ odrzucenie postawionych pytań, czyli głosy „tak”, są uważane za głos ważny. 7,6 procent wyborców, czyli dwieście siedemdziesiąt tysięcy osób, głosowało na tak, czyli popierało zinstytucjonalizowany wpływ seksualny na małe dzieci.

Dwadzieścia procent respondentów, czyli ponad półtora miliona osób, celowo sfałszowało karty do głosowania. Znajomi, którzy liczyli głosy, opowiadali mi o obscenicznych, obrzydliwych rysunkach nabazgranych na karcie do głosowania przez wyborców uważających się za ludzi kulturalnych. Ktoś zrobił mu zdjęcie, a potem z dumą udostępnił je w sieci społecznościowej, żeby świat zobaczył, że nie jest homofobicznym Węgrem! Liczba głosów nieważnych jest mniej więcej taka sama, jak liczba głosów oddanych na koalicję opozycji. To było głosowanie protestacyjne, niewolniczo trzymali się stanowiska swoich partii. Przynajmniej w tej kwestii udało im się mnie wyprzedzić. Dla Fideszu?

Polityka rządu? Panie i panowie się mylili, przekreślili siebie i kraj. Bo wierzcie lub nie, to nie jest wymyślony problem, dyktatura płci nie zna granic, a my nawet nie zauważamy, jak podstępnie infiltruje naszą codzienność. Węgierska ustawa o ochronie dzieci, która w UE jest określana jako prawo homofobiczne, nie wyklucza, ale raczej chroni. Chroni prawo dzieci do zachowania płci biologicznej i chroni je przed pornografią, która przedstawia seksualność dla niej samej, oraz przed treściami promującymi zmianę płci. Który, spójrzmy prawdzie w oczy, naprawdę nie jest dla dzieci. Będzie też chronić dzieci nieważnych wyborców. Dorosły jest inny, jego serce ma prawo żyć tak, jak chce. Byłoby tak miło, gdyby ludzie znali tekst ustawy i nie słuchali instrukcji agitatorów!

Nie tak dawno temu w Collegium Mathias Corvinus odbyło się międzynarodowe wydarzenie na temat wartości, według których wychowujemy nasze dzieci. Specjaliści przybyli z Ameryki i zachodniej części Europy, aby powiedzieć nam, gdzie jest dziś rozwinięty świat i co oznacza kultura anulowania. Wspaniale było słuchać psychiatrów i profesorów uniwersyteckich, którzy przemawiali, ponieważ wszystko, w co nie wierzymy, że w ogóle może istnieć, że słyszymy tylko celową propagandę przeciwko inności w tym kraju, jest już tam istniejącą rzeczywistością.

Ideologia gender i realizacja różnorodności płci są tam częścią codziennego życia. Ta ideologia, na czele której stoi obudzony, kwestionuje wszystkie tradycyjne wartości. Niszczyciele wartości praktykują dyktaturę kulturową za pomocą swoich nienaukowych teorii. Uświadommy sobie, że gender, LGBTQ, to ruch polityczny, a jego prawdziwym celem jest zmiana społeczeństwa! Tutaj, w Europie Wschodniej, byliśmy już częścią eksperymentu społecznego, dlatego jesteśmy bardziej podejrzliwi.

Moi przyjaciele w Niemczech byli przerażeni, gdy dowiedzieli się o nieważności referendum. Bo tylko na Węgrzech ludzie mogą decydować o wychowaniu swoich dzieci. Oni, obywatele Europy, nigdy nigdzie nie byli pytani. Tam ideologia gender swobodnie przecieka, a luminarze w Brukseli, Berlinie, gdziekolwiek w Europie podejmują decyzje ponad ich głowami, nawet zmieniając Ustawę Zasadniczą, jeśli tego chce progresywny interes.

Projekt ustawy, który uzupełniłby art. 6 Ustawy Zasadniczej (o rodzinie) o konstytucyjne prawa dzieci, w tym prawo do samodzielności, a nawet do sądu, trafił już do Bundestagu. Spróbujmy, co to znaczy! Prawo małoletniego dziecka do samodzielnego decydowania w sprawach, które go dotyczą, a nawet może donosić na rodziców, jeśli nie pozwalają dziecku na coś.

W referendum w sprawie ochrony dzieci na Węgrzech ludzie żyjący zgodnie z europejskimi tradycjami dostrzegli sprawę europejską! Precedens, że szaleństwo LGBTQ można zatrzymać. Mimo inwalidztwa dano przykład, trzy i pół miliona osób poparło rząd, o siedemset tysięcy więcej niż tych, którzy i tak głosowali na Fidesz.

Autor jest historykiem

Źródło: Magyar Hírlap