1 maja to liturgiczne wspomnienie św. Józefa Robotnika w Kościele katolickim. Dzień Pamięci XII. Został wprowadzony przez papieża Piusza 1 maja 1955 r. Józef, narzeczony Najświętszej Maryi Panny, przybrany ojciec Odkupiciela, był z zawodu stolarzem – prostym robotnikiem fizycznym.
Tylko dwie historie z dzieciństwa w Ewangelii Mateusza i Łukasza mówią więcej o jego życiu. Obie Ewangelie przedstawiają Józefa jako zastępcę ojca w życiu Zbawiciela. Łukasz kilkakrotnie nazywa go ojcem Jezusa. Pracował u lorda Józsefa i uczył się od niego stolarki.
Święty Józef jest cichym świętym codzienności. Nie pozostawił nam żadnej mądrości. Żył w ciszy, słuchając, obok Zbawiciela. Według tradycji otrzymał największy dar w zamian za wierność i „wysłuchanie”: tak jak za jego życia Jezus i Maryja byli obecni także przy jego śmierci. Żaden człowiek nie umarł tak pięknie na oczach Boga i Jego Matki.
II. W swojej adhortacji apostolskiej, rozpoczynającej się od Redemptoris custos, papież Jan Paweł napisał między innymi:
„Tak jak rodzina z Nazaretu jest przykładem rodzin ludzkich w porządku zbawienia i świętości, tak samo możemy powiedzieć o dziele Jezusa, którego dokonał u boku cieśli Józefa. W naszych czasach Kościół chciał podkreślić doniosłość tego faktu, umieszczając liturgiczne wspomnienie św. Józefa Robotnika w pierwszym dniu maja. W Ewangelii praca ludzka cieszy się wielkim szacunkiem, zwłaszcza gdy jest wykonywana ręcznie. Dzieło weszło w tajemnicę Wcielenia wraz z człowieczeństwem Syna Bożego, a nawet w szczególny sposób skorzystało z Odkupienia. József dzięki swojemu warsztatowi, na którym wraz z Jezusem wykonywał swoje czynności, przybliżał także ludzką pracę do tajemnicy zbawienia”.
Źródło: Magyar Kurír/ Węgierski Leksykon Katolicki
Zdjęcie: mariaradio.ro
