Teraz, gdy premier ogłosił, że dodatkowe zyski banków i dużych koncernów międzynarodowych zostaną opodatkowane, a zebrane pieniądze zostaną wykorzystane na ochronę redukcji użyteczności i rozwoju militarnego – na „lewicy” na Węgrzech wybuchła wrzawa. Zaczęli narzekać, że to, co robi rząd Orbána, jest okropne, ponieważ banki i inne zaangażowane firmy i tak przerzucą dodatkowy podatek od zysków na ludzi. Jeśli – powiedzmy – tak jest naprawdę, a wielkie, dzielne firmy nałożyłyby swój podatek od zysków luksusowych na dwuręcznych Węgrów, bo nie chcą się rozstać ze swoimi ogromnymi zyskami nawet w czasie kryzysu wojennego, to kto będzie winny w tym przypadku? Kto za to wszystko odpowie? Wewnętrzna opozycja, kierowana przez sekciarską partię Gyurcsány'ego, wierzy, że zna odpowiedź: rząd. W rzeczywistości Orbán osobiście kopyto. Mocno napięty, chory sposób myślenia.

On jest chory, bo chroni interesy tych wielkich firm z biodra, myśli z myślą o tych, którzy chcą czerpać duże zyski nawet w czasach kryzysu. Rozumiemy, że tak działają firmy. Niestety taki jest kapitalizm. Ale fakt, że węgierska (lub przynajmniej działająca na Węgrzech) partyzantka z zasady nie reprezentuje interesów narodu węgierskiego i kraju, jest niezrozumiały i przyprawia o mdłości. Gang Gyurcsány'ego i jego afilianci wykorzystują każdą okazję, by zdradzić swój kraj i służyć interesom zachodniej potęgi finansowej jako pochlebcy. To jest sens ich życia. Przed 2010 r. rząd też tak postępował – w ten sposób postawili nasz kraj na kiju żebraczym, na zastrzyku z MFW. (I nie dość, że służyli obcym interesom, nawet jeśli są nie do opanowania, to wystarczy spojrzeć na to, co robią w Budapeszcie: utopiliby się w łyżce wody za obskurną budkę zastępcy burmistrza. )

„Niestety, biedne zagraniczne banki, linie lotnicze, firmy energetyczne i telekomunikacyjne, co się z nimi stanie, jeśli będą musiały solidarnie zostawić część swoich rocznych zysków w wysokości setek miliardów, nie mogą tego wywieźć z Węgier!” – tak właśnie chcą powiedzieć Gyurcsány. Ale wiedzą, że tak nie może być, bo wtedy w 2026 roku dostaną cztery piąte w twarz. Dlatego ich niekończąca się troska o zyski obcokrajowców jest wyraźnie zanurzona w oślizgłym syropie kłamstw, takich jak to: „Nowe podatki Orbána będą płacić porządni Węgrzy”. Oczywiście. Jakby zależało im na jednej sekundzie. To tak, jakby Gyurcsánysów obchodziło, że według niedawnego sondażu przeprowadzonego przez Századvég 84 procent Węgrów oczekuje, że firmy, które osiągają dodatkowe zyski w sytuacji wojennej, pomogą Węgrom i pokryją koszty obronności Węgier.

Na nieszczęście dla Feriego, przytłaczająca większość Węgrów również wie, że „lewica” na Węgrzech nie jest z nimi, ale zawsze z kimś innym (Bruksela, Waszyngton, żądna zysków potęga finansowa, imigranci, George Floyd, ktokolwiek). Węgrzy są za to niezwykle wdzięczni i 3 kwietnia przesłali również swoją opinię na ten temat. Szkoda, że ​​zaangażowani ludzie nie zdawali sobie z tego sprawy i kontynuują swoje antywęgierskie szaleństwo, tak jak to robili przed czwartą okładką dwóch trzecich. Jak Burbonowie: niczego się nie nauczyli, niczego nie zapomnieli. Dla nich to tak naprawdę tylko „mapa i krajobraz”. Dla nich istnienie żyjących tu ludzi jest ważne tylko o tyle, o ile mogą generować jak największe zyski dla zagranicznych firm - tych, od których Feri dostają swoje ukákas i buksisim.

Jak ogłosił swoją brutalną publiczną oszczędność w czerwcu 2006 roku? „Nie bój się, to nie będzie bolało, przynajmniej nie tak bardzo, jak wielu ludzi chce wierzyć”. Teraz wysyłamy tę samą wiadomość do lewicowych agentów, którzy martwią się dodatkowymi zyskami zagranicznych firm.

Źródło: naród węgierski

Zdjęcie: Tibor Illyés