Wczoraj obiegła wiadomość, że część przedstawicieli liberalnego ugrupowania Renew Europe rozpoczęła zbieranie podpisów w Parlamencie Europejskim pod wnioskiem o wotum nieufności wobec Komisji Europejskiej.
Celem wniosku jest wycofanie przez eurodeputowanych wotum zaufania dla Komisji pod przewodnictwem Ursuli von der Leyen i powołanie nowego organu.
Fakt, że Komisja niedawno zatwierdziła plan naprawczy dla Polaków w wysokości 36 miliardów euro, wydaje się kłuć w oczy trzech członków grupy Parlamentu Europejskiego, w skład której wchodzą także tymczasowi reprezentanci.
Zdaniem krytycznych liberałów Komisja nie powinna była tego robić, bo Polacy nie spełnili pewnych warunków. Te uwarunkowania wiążą się z debatą o polskim praworządności: liberalni przedstawiciele narzekają, że Polacy weszli w spór polityczny z instytucjami unijnymi i odmówili uznania orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Zdaniem przedstawicieli frakcji Odnówmy Europę, Polacy – mimo wyzwań gospodarczych po epidemii koronawirusa i trudności związanych z sytuacją wojenną – nie będą mogli otrzymać pieniędzy, dopóki nie zrezygnują z zajmowanego dotychczas stanowiska. Zagrożenie jest więc dużo bardziej wymierzone w Polaków i państwa członkowskie niż w Komisję, bo pokazuje, że są posłowie, dla których obalenie Komisji i wepchnięcie całej UE w kryzys polityczny jest ceną do zaakceptowania, jeśli kwestią są regulacje państw członkowskich.
Choć nie zostało to ujawnione w wiadomościach, eurodeputowani, którzy rozpoczęli zbiórkę podpisów, z pewnością odniosą się do niewłaściwego zarządzania unijnym budżetem na szkodę Komisji.
Jednak sytuacja jest o wiele bardziej skomplikowana. Z jednej strony dobrze wpisuje się to w dążenia Parlamentu Europejskiego do rozszerzenia własnej roli i wpływu kosztem innych instytucji UE. Z drugiej strony może to stworzyć bardzo niebezpieczny precedens , ponieważ jeśli Parlament podejmie próbę wyegzekwowania (prawnie) swoich sprzeciwów wobec stanowiska państw członkowskich za pośrednictwem Komisji, bardzo łatwo może wepchnąć Unię Europejską w kryzys instytucjonalny i polityczny.
W ten sposób Parlament chce praktycznie kontrolować Komisję, a przynajmniej trzymać ją pod groźbą, że jeśli nie będzie działać zgodnie z oczekiwaniami, cały organ może zostać obalony w ciągu kilku chwil. Właśnie dlatego tę instytucję nazywa się bombą atomową, ponieważ jej konsekwencje są nieprzewidywalne: Parlament może obalić Komisję, ale wybór szefa i członków nowego organu nie jest już prawem parlamentarnym.
Wniosek o wotum nieufności jest możliwy zgodnie z regulaminem Parlamentu Europejskiego. Po pierwsze, wymaga to podpisu popierającego jedną dziesiątą wszystkich posłów do PE. Według doniesień prasowych tak jest w tej chwili, czyli liberalni przedstawiciele rozpoczęli zbieranie podpisów w szeregach PE. Nawiasem mówiąc, nie można tego zrobić potajemnie lub w sposób ukryty, ale muszą napisać, że jest to wniosek o wotum nieufności.
Inicjatorzy muszą też wyjaśnić konkretne przyczyny. Jeśli zbierze się odpowiednia liczba głosów, posłowie zagłosują nad nią już na kolejnym posiedzeniu plenarnym. Ważne jest, aby głosowanie odbywało się imiennie – świadczy to również o jego politycznym znaczeniu . Do uchwalenia wotum nieufności potrzebne są dwie trzecie oddanych głosów i większość wszystkich posłów, więc nie jest to takie proste.
Przeczytaj cały artykuł Mandinera
Autor: István Pócza
Obraz: YouTube
