Nie prosiliśmy o szkolenie - myśli po węgiersko-niemieckiej.
Na stadionie powiedzieliśmy, że nie prosimy o trening: graliśmy w piłkę i kibicowaliśmy na najwyższym poziomie.
Kibice i reprezentacja Węgier sprawdzili się w sobotni wieczór w nowym sanktuarium węgierskiej piłki nożnej. Oprócz świetnej, dobrze zorganizowanej gry, z doświadczenia bycia na miejscu mogę powiedzieć: przed całym światem
daliśmy jasno do zrozumienia, jaka jest nasza reakcja na ubiegłoroczną bezwarunkową prowokację ze strony Niemców oraz na milczenie i karę UEFA przeciwko Węgrom.
Prawie siedemdziesięcioma tysiącami głosów powiedzieliśmy, jaka jest nasza reakcja na ubiegłoroczne gwizdanie naszego hymnu narodowego, na tęczową propagandę, na złośliwość, która pachniała pachami, tyłkiem i stopami jednocześnie, na nienawiść płynącą z głupoty i upokorzenie wynikające z kalkulacji na meczu piłki nożnej. Jaka jest nasza odpowiedź na śmieszną egzekucję naszych kibiców w Monachium, na wprowadzanie polityki na stadiony, na wszystko, co dzieje się obecnie na świecie: na średniowieczny odruch szukania kozła ofiarnego i na to, że jeśli trzy idioci wygwizdują na trybunach, to potępiamy kraj (plus zamknięta brama, baza), jeśli węgierskie dzieci szaleją na trybunach, to rasizm, jeśli Anglicy tratują własnych bileterów i niszczą Londyn przed finałem Euro i duże europejskie miasta raz po raz, to jest w porządku.
Głosem stadionu powiedzieliśmy, że nie prosimy o dyscyplinę i by byłe mocarstwa kolonialne „edukowały” nas w 2022 roku.
Najpierw naszym milczeniem, potem piekielnym hałasem powiedzieliśmy, że śnimy o tym, czego pragniemy. Zareagowaliśmy prosto i skutecznie na ubiegłoroczne szaleństwo, być może nawet je wybaczyliśmy: graliśmy w piłkę i kibicowaliśmy na najwyższym poziomie.
Najciekawsze momenty meczu na wideo!
Tak więc pojawiła się różnica: z jednej strony wymuszają swoje polityczne bzdury, każą nam wierzyć, że umieszczenie przestępcy w centrum naszej „religii” o nazwie BLM (który nazywa się George Floyd) jest dobrą rzeczą. W tym przypadku nie ma zatrzymania. W takich przypadkach krzyczący aktywiści wbiegają na boisko podczas naszego hymnu narodowego, bezkarnie, jakbyśmy pojechali do Monachium zabijać.
A z drugiej strony jest też tak, że głosem radości i patriotyzmu przemawia prawie siedemdziesiąt tysięcy osób. Jest też tak, że wracają czasy, o których prawie zapomnieliśmy: że w piłce nożnej na szczeblu reprezentacji chodzi o piłkę nożną i tożsamość narodową.
Odnotujmy to, bo to jest warte więcej niż marsz w Lidze Narodów z fantastyczną grą. Zapamiętajmy:
powitali nas tęczową flagą i nienawiścią, staliśmy i słuchaliśmy, a potem oklaskiwaliśmy ich hymn.
To robi różnicę.
Jeszcze ważniejsza jest piłka nożna: dwadzieścia czy trzydzieści lat temu przegrywaliśmy w ważnych meczach z prawie każdym, kto się na nas natknął, dziś mamy realną szansę na dogonienie Anglików, Francuzów, Niemców, Chorwatów i łapiemy ich znowu i znowu. znowu: w meczach o stawkę, przed prawie siedemdziesięcioma tysiącami Węgrów. Dwadzieścia, trzydzieści lat temu nie mieliśmy obiektów wysokiej jakości, teraz mamy. Czystość, organizacja, czyli formy, które pokazują siłę dobrego samopoczucia,
ramy do czegoś, co na Węgrzech niczego nie zastąpiło.
Nasze klubowe drużyny coraz bardziej awansują w europejskich ligach, mamy klasyki na europejskim poziomie. Myślę, że to się nazywa rozwój. Tak buduje się sport narodowy i pamięć narodową.
A potem, jeśli w niedzielę na portalach głównego nurtu, liczących sto milionów czytelników, nadal czytamy, że „niezależni obserwatorzy” pocili się nocą w Budapeszcie, dopóki czegoś nie zauważyli, pijanego mężczyznę ryczącego w łazience lub tatuażu w centrum pokoju, a potem ugniatać gnój z cudu, nic nas to nie obchodzi. : jesteśmy wysoko nad nimi od sobotniej nocy.
Źródło: mandiner.hu/Gergő Kovács
Zdjęcie: Nikolett Rádi
